Τρίτο κουδούνι, σκοτάδι, φώτα, το πρώτο χειροκρότημα, οι ηθοποιοί στη σκηνή, η παράσταση, η υπόκλιση. Μετά από 7 μήνες το θεατρόφιλο κοινό πλημμύρισε και πάλι τις πλατείες ανοιχτών θεάτρων κι εμείς βρεθήκαμε στην πρώτη παράσταση που ανέβηκε ζωντανά για το 2021, σηματοδοτώντας την επαναλειτουργία των ζωντανών θεαμάτων την Παρασκευή 28 Μαΐου.
Ακόμη και με μάσκες, με αποστάσεις και το ποσοστό πληρότητας στο 50 % (ένα μέτρο που ελπίζουμε να αλλάξει σύντομα), το συναίσθημα της επιστροφής στο χώρο του θεάτρου ήταν πανηγυρικό και πολύ διαφορετικό σίγουρα σε σχέση με πέρυσι, όταν παραμέναμε μουδιασμένοι από την ξαφνική και πρόσφατη καραντίνα. Η εμπειρία του προηγούμενου καλοκαιριού υπήρξε πολύτιμη για τους θιάσους και αξιοποιήθηκε στο έπακρον, όπως αποδεικνύει ο πολυμορφικός θεατρικός χάρτης της σεζόν που μόλις ξεκίνησε, αν αναλογιστούμε τις περιορισμένες συγκριτικά επιλογές και το πλήγμα που δέχτηκε πέρυσι το Φεστιβάλ Αθηνών. Φέτος, κοινό και καλλιτέχνες ήταν πιο έτοιμοι από ποτέ να ξαναβρεθούν και να νιώσουν τη μυστικιστική διαδικασία που δημιουργείται στο ενδιάμεσο γίγνεσθαι μεταξύ σκηνής και πλατείας.
Μπαίνουμε στο πλημμυρισμένο με κόσμο Βεάκειο Θέατρο του Πειραιά με το «επιτέλους!» να ηχεί στα στόματα και στις καρδιές μας. Ο ενθουσιασμός κορυφώνεται με ένα ζεστό χειροκρότημα όταν ακούμε (και νιώθουμε!) από τα μεγάφωνα πόσο σημαντική είναι η σημερινή μέρα για το θέατρο, λίγο πριν την έναρξη της πρώτης παράστασης της σεζόν. Το «Ιστορία χωρίς όνομα» σε μουσική και σκηνοθεσία του Κώστα Γάκη, με πρωταγωνιστές τους Τάσο Νούσια, Μπέτυ Λιβανού, Μαρία Παπαφωτίου και Νίκο Ορφανό, στάθηκε μάλλον η ιδανική παράσταση για να σηματοδοτήσει αυτήν την επιστροφή, όπως απέδειξε η αγάπη του κόσμου. Η παράσταση σημείωσε μεγάλη επιτυχία από την πρώτη στιγμή, στην αρχή της προηγούμενης σεζόν, γεγονός που δεν ανέκυψε η απότομη διακοπή της. Αντιθέτως θα λέγαμε ότι αναζωπυρώθηκε η επιθυμία του κόσμου είτε να την ξαναδεί είτε να την παρακολουθήσει για πρώτη φορά. Στο πλευρό του πρωταγωνιστικού τρίου ανεβαίνουν επί σκηνής οι Στάθης Μαντζώρος, Αργύρης Γκαγκάνης, Στέλιος Γιαννακός, Ανθή Φουντά.
Η καλοκουρδισμένη θεατρική μεταφορά του ομώνυμου βραβευμένου βιβλίου του Στέφανου Δάνδολου από τους Κώστα Γάκη και Ανθή Φουντά, ευτύχησε ακόμη περισσότερο στην συγκυρία της πρώτης παράστασης μετά τον εγκλεισμό, καθώς μας γέμισε εικόνες, συναισθήματα, ιδέες και σκέψεις. Πάνω στη λεπτή ισορροπία δράματος-κωμωδίας και στην εναλλαγή δράσης-αφήγησης, έστησε ο σκηνοθέτης ένα σκηνικό παιχνίδι (σε σκηνογραφία-ενδυματολογία Κωνσταντίνου Ζαμάνη & φωτισμούς Λευτέρη Παυλόπουλου), το οποίο δημιουργεί και εξυπηρετεί τις απαραίτητες ισορροπίες μεταξύ της παιδικότητας του έρωτα και του ιδανικού του έθνους, βασικού δίπολου του έργου. Σημαντικές στιγμές από την Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας συμπορεύονται με τον θυελλώδη παράνομο έρωτα ανάμεσα στον Ίωνα Δραγούμη και την Πηνελόπη Δέλτα. Ένας έρωτας που ζωντανεύει με τον Τάσο Νούσια να «γεμίζει» το θέατρο με την υψηλών τάσεων υποκριτική του δεινότητα και τις Μαρία Παπαφωτίου και Μπέτυ Λιβανού να μοιράζονται με δεξιοτεχνία δύο διαφορετικές ηλικίες και στιγμές από τη ζωή της συγγραφέως. Η βασανιστική έλξη ανάμεσα στα δύο ιστορικά πρόσωπα βρίσκει σάρκα και οστά στην επί σκηνής χημεία των Νούσια και Παπαφωτίου. Μέσα σε αυτό το κλίμα η παράσταση θέτει ερωτήματα για τις αφανείς θυσίες της Ιστορίας, την έννοια του έθνους, τη θέση και τα δικαιώματα των γυναικών, την ελευθερία του ανθρώπου να ζει εκτός κοινωνικών συμβάσεων και στερεοτύπων.
Τέλος, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το μέτρο της απαγόρευσης κυκλοφορίας μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα δεν είναι βιώσιμο ειδικά μετά την επανέναρξη των ζωντανών θεαμάτων, η διάρκεια των οποίων δεν επιτρέπει σε όλους τους θεατές την έγκαιρη επιστροφή από τα απομακρυσμένα ανοιχτά θέατρα.
©φωτογραφιών: Σταύρος Χαμπάκης
Περισσότερες πληροφορίες
Ιστορία χωρίς όνομα
Ο θυελλώδης έρωτας του Ίωνα Δραγούμη και της Πηνελόπης Δέλτα μεταφέρεται στη σκηνή μέσα από τη θεατρική διασκευή (των Κ. Γάκη και Αν. Φουντά) του ομώνυμου βραβευμένου βιβλίου.
