
#1 Μια ιστορική συνεργασία με διεθνή απήχηση
Η "Ορέστεια" σηματοδοτεί την πρώτη συνεργασία του διεθνώς καταξιωμένου 'Έλληνα σκηνοθέτη και δασκάλου Θεόδωρου Τερζόπουλου με το Εθνικό Θέατρο. Ο Τερζόπουλος, ιδρυτής του θεάτρου 'Άττις και πρόεδρος των Theatre Olympics, έχει παρουσιάσει περισσότερες από 2.300 παραστάσεις σε διεθνή φεστιβάλ και θεατρικούς χώρους σε όλο τον κόσμο, ενώ η μέθοδός του διδάσκεται σε πάνω από τριάντα σχολές και πανεπιστήμια παγκοσμίως. Η παράσταση, μετά την πρεμιέρα στην Επίδαυρο το 2024, ταξίδεψε με μεγάλη επιτυχία σε πόλεις όπως η Βιτσέντσα της Ιταλίας, όπου άνοιξε τον 77ο Κύκλο Κλασικών παραστάσεων στο ιστορικό Teatro Olimpico, καθώς και η Κίνα (Huichang Theatre Village). Είκοσι χρόνια μετά την τελευταία του παράσταση στην Επίδαυρο, ο Τερζόπουλος συναντήθηκε για πρώτη φορά με την τριλογία του Αισχύλου και τα έργα "Αγαμέμνων", "Χοηφόροι", "Ευμενίδες", επιμένοντας στο σωματικό, τελετουργικό και μυσταγωγικό θέατρο που υπηρετεί, πάνω στη στιβαρή μετάφραση της Ελένης Βαροπούλου.

#2 Η Ομάδα 'Άττις και η εκρηκτική δυναμική του σώματος
Στην καρδιά της παράστασης βρίσκονται οι εξαιρετικοί ερμηνευτές της ομάδας 'Άττις. Η μέθοδος του Τερζόπουλου βασίζεται σ’ ένα θέατρο σωματικό, τελετουργικό, που απελευθερώνει την τραγωδία από τα παραδοσιακά σκηνικά δεσμά. Ο Χορός γίνεται η ψυχή της παράστασης, ο πυρήνας γύρω από τον οποίο αναπτύχθηκαν τα τρία έργα, με τα είκοσι ένα μέλη του να συγκροτούν ένα "σώμα" που συνομιλεί σε αρχετυπικό επίπεδο με το μύθο, περνώντας από τον κόσμο των μεταφυσικών νόμων και της αυτοδικίας σε αυτόν της θεσμοθετημένης δικαιοσύνης. Τα σκηνικά, τα κοστούμια αλλά και οι φωτισμοί που υπογράφει ο σκηνοθέτης, λειτουργούν ως οργανικά μέρη της αφήγησης και φορείς νοήματος. Ο Τερζόπουλος τοποθετεί στο κέντρο της ορχήστρας -έναν κύκλο με ακτίνες- τον άνθρωπο. Μαζί με τις πρωτότυπες συνθέσεις του Παναγιώτη Βελιανίτη συνδιαμορφώνεται ένα υποβλητικό τοπίο. Συνεργάτης σκηνοθέτης είναι ο Σάββας Στρούμπος.

#3 'Ένα ισχυρό πολιτικό σχόλιο
'Όπως σημειώνει ο Θεόδωρος Τερζόπουλος, η "Ορέστεια" είναι ταυτόχρονα πολιτικό έργο και βαθιά οντολογικό. "Κάποια στιγμή βγαίνει μια καθολική συγκίνηση, ανατριχιάζεις βλέποντας κάποια πράγματα και συνειδητοποιώντας πόσο επίκαιρα είναι. Συνειδητοποιείς ότι ο σύγχρονος κόσμος δεν έχει κάνει ούτε ένα βήμα μπροστά. Τα έχει πει όλα ο Αισχύλος και σίγουρα διαβάζεται με χιλιάδες τρόπους". Η παράσταση ολοκληρώνεται με ένα ισχυρό πολιτικό σχόλιο, όπου αντιπαραβάλλει τους αριθμούς νεκρών αμάχων από τη Γάζα, την Ουκρανία και τα ναυάγια της Μεσογείου με τους χρηματιστηριακούς δείκτες. Η σκηνική προσέγγιση του Θεόδωρου Τερζόπουλου εγγράφεται στις σπουδαιότερες σύγχρονες αναγνώσεις του αρχαίου δράματος. Θέτει την Ορέστεια ως καθρέφτη του σήμερα: πολιτικό σχόλιο για τη δημοκρατία, την ηθική παρακμή και τις βίαιες πραγματικότητες, αλλά και βαθιά οντολογικό ερώτημα για το τι σημαίνει άνθρωπος στον σύγχρονο κόσμο. Ο ίδιος ο Τερζόπουλος μιλά για ανάγκη "νέου ουμανισμού" σε μια εποχή που αντικαθιστά τον άνθρωπο η τεχνολογία.

#4 'Ένα θρηνητικό τραγούδι για την ανθρωπότητα
Η Κασσάνδρα της 'Έβελυν Ασουάντ (ίσως η πιο συγκλονιστική που έχουμε δει σύμφωνα με την κριτική του "α") διαρρηγνύει τις εποχές με το θρηνητικό τραγούδι μιας γυναίκας ξένης και "βάρβαρης”, σκλάβας-τρόπαιο του ηγεμόνα, η οποία ερμηνεύει στα αραβικά, μιλώντας απευθείας στο συναίσθημα του θεατή.

#5 Το κλείσιμο των 70ων Επιδαυρίων - Μια ανεπανάληπτη εμπειρία
Η παράσταση επιστρέφει για να κλείσει τον επιδαύριο κύκλο του επετειακού Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2025 (22-23/8), σε μια ξεχωριστή χρονιά που το Φεστιβάλ παρουσίασε ένα επετειακό πρόγραμμα με αφορμή τα 70 του χρόνια, ενώ τον Σεπτέμβριο θα παρουσιαστεί στο Θέατρο Πέτρας (17/9). Η "Ορέστεια" κατορθώνει με τη συνταρακτική της ενέργεια να αφηγηθεί "την ιστορία της ίδιας της ανθρωπότητας". Μια ανεπανάληπτη ευκαιρία να ζήσουμε μία παράσταση που έχει χαρακτηριστεί "έργο διανοητικού και φιλοσοφικού βάθους" και που έχει απολαύσει διθυραμβική υποδοχή τόσο από χιλιάδες θεατές όσο και από τα εγχώρια και διεθνή μέσα ενημέρωσης.

Παίζουν οι ηθοποιοί: Μπάμπης Αλεφάντης (Πυλάδης), 'Έβελυν Ασουάντ (Κασσάνδρα), Τάσος Δήμας (Φύλακας / Κορυφαίος / Προπομπός), Κωνσταντίνος Ζωγράφος (Ορέστης), 'Έλλη Ιγγλίζ (Τροφός), Δαυίδ Μαλτέζε (Αίγισθος), 'Άννα Μαρκά Μπονισέλ (Προφήτις), Νίκος Ντάσης (Απόλλων), Ντίνος Παπαγεωργίου (Κήρυκας), Αγλαΐα Παππά (Αθηνά), Μυρτώ Ροζάκη (Ηλέκτρα), Σάββας Στρούμπος (Αγαμέμνων), Αλέξανδρος Τούντας (Οικέτης), Σοφία Χιλλ (Κλυταιμνήστρα / Το Είδωλον της Κλυταιμνήστρας).
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
Περισσότερες πληροφορίες
Ορέστεια
Ο σημαντικός θεατράνθρωπος, στην πρώτη του συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο, ανέβασε την τριλογία «Αγαμέμνων», «Χοηφόροι», «Ευμενίδες», σε μια ιστορική παράσταση, που επαναλαμβάνεται. Tο 458 π.Χ., σε μια εποχή βίαιων κοινωνικών και πολιτικών ανατροπών, o Αισχύλος παρουσιάζει στη γιορτή των Διονυσίων την Ορέστεια (“Αγαμέμνων”, “Χοηφόροι”, “Ευμενίδες”), τη μοναδική σωζόμενη τριλογία αρχαίου δράματος. Κεντρικός άξονας της τριλογίας είναι το τραγικό βραχυκύκλωμα του Ορέστη που διαχέεται σε όλα τα πρόσωπα του δράματος και στον χορό μέσα από διαδοχικά στάδια: από την αποσταθεροποίηση στο αδιέξοδο, στην τρέλα. Στα δύο πρώτα μέρη της τριλογίας, στον “Αγαμέμνονα” και τις “Χοηφόρους”, οι δολοφονίες που βάζουν τέλος στις τυραννικές εξουσίες του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας αποτελούν την κορύφωση μιας νέας περιόδου κρίσης και αποσταθεροποίησης που αντανακλάται στις “Ευμενίδες”. Οι Ερινύες, οι χθόνιες θεότητες, εκπροσωπώντας τα ένστικτα και τις παρορμήσεις διαφυλάσσουν τη μνήμη. Η Αθηνά προσπαθεί με κάθε τίμημα να συνάψει «σύμφωνο ειρήνης» ανάμεσα στους θεούς και εκείνες, προσφέροντας ανταλλάγματα και προνόμια. Για να πετύχει τη συνθηκολόγηση, μεταφέρει τη βία στο πεδίο της γλώσσας. Οι Ερινύες υποκύπτουν με τη θέλησή τους, ανακηρύσσονται σε Ευμενίδες και οδηγούνται στη λήθη. Το δημοκρατικό πολίτευμα έχει εγκαθιδρυθεί. Ό,τι είναι ασύμβατο με το νέο καθεστώς –το μέρος του ζωντανού σώματος που συνδέεται με τη μνήμη, τα ένστικτα, τη ζωική ορμή– έχει εξοριστεί. Η παράσταση αυτή σηματοδοτεί την πρώτη συνεργασία του Εθνικού Θεάτρου με τον Θεόδωρο Τερζόπουλο.