Μαρία Τούλτσα©
Τέσσερις επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, έργα κλασικά του ελληνικού και παγκόσμιου δραματολογίου, έργα σύγχρονα σε πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα, πρωτότυπες δραματουργίες με τολμηρές αναγνώσεις, που συγκινούν, σαρκάζουν, αφυπνίζουν, ρίχνουν αυλαία σε λίγες μέρες: "Τρεις αδελφές" σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη, "Φάουστ" σε σκηνοθεσία 'Άρη Μπινιάρη, "Η κληρονομιά μας", σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου και "Η βεγγέρα" σε σκηνοθεσία Σοφίας Μαραθάκη.
Διαβάστε Επίσης
Το αριστούργημα του 'Άντον Τσέχοφ "Τρεις αδελφές", σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη, ολοκληρώνει τις παραστάσεις του στην Πλαγία Σκηνή του Κτιρίου Τσίλερ, την Κυριακή 25 Μαΐου. Τρεις αδελφές, δεμένες με την πιο στενή συγγένεια, καταδικασμένες να ζουν χωριστά: Η 'Όλγα θα είναι πάντα η πρωτότοκη, και γι' αυτό θα ζει στο παρελθόν. Η Μάσα θα αναμετριέται με το παρόν, γιατί είναι η μεσαία. Και η Ιρίνα, η μικρή, θα ονειρεύεται το μέλλον. Οι "Τρεις αδελφές", δεν θα πάψουν ποτέ να μιλούν -έστω και στη σιωπή- για τις επιθυμίες που θάβονται ή ξεχνιούνται. Η παράσταση θα συνεχιστεί την επόμενη σεζόν 2025-26.
Η ιστορία του "Φάουστ" μεταφέρεται στο σήμερα, σε σκηνοθεσία 'Άρη Μπινιάρη, σε μια παράσταση-εμβύθιση σε όλα εκείνα τα ένστικτα, τα συναισθήματα και τις σωματικές απολαύσεις που θυσιάζει η σύγχρονη εκδοχή του ήρωα στον βωμό του πνεύματος. Ένα περιπετειώδες ψυχικό ταξίδι, μια περιπλάνηση στις ανεξάντλητες πτυχές ενός ήρωα που αποτελεί ακόμα και σήμερα σύμβολο της ανθρώπινης εξερεύνησης, των ηθικών διλημμάτων, του υπαρξιακού αδιεξόδου. 'Ένα έργο έντονης μουσικότητας για τη δριμεία σύγκρουση ανάμεσα στο σώμα και το πνεύμα, το βίωμα και τη γνώση, το απολλώνιο και το διονυσιακό, αλλά και την αγωνιώδη προσπάθεια του ανθρώπου να βρει το νόημα της ύπαρξης και τη λύτρωση. Η παράσταση, που παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή του Κτιρίου Τσίλερ, αποχαιρετά το κοινό την Κυριακή 1η Ιουνίου για φέτος και θα συνεχίσει για δεύτερη χρονιά την επόμενη θεατρική περίοδο.
Η "Κληρονομιά μας", το πολυβραβευμένο έργο του Μάθιου Λόπεζ, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου, μια παράσταση - εμπειρία για την ανάγκη όλων μας να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε, ρίχνει αυλαία στη Νέα Σκηνή "Νίκος Κούρκουλος" του Κτιρίου Τσίλερ, την Κυριακή 1η Ιουνίου. Οι ήρωές του έργου είναι γεμάτοι αντιφάσεις, ικανοί για την πιο μικροπρεπή αλλά και την πιο μεγαλόψυχη συμπεριφορά, δικαιωμένοι και αδικαίωτοι, όπως είναι στην πραγματικότητα ο καθένας μας. Ο δημιουργός του μας βάζει να αναρωτηθούμε για τη σημασία της κληρονομιάς που κουβαλά κανείς, τους τρόπους με τους οποίους αυτή ορίζει το παρόν και το μέλλον, αλλά και για την προσωπική ευθύνη του καθενός μας απέναντι στην Ιστορία του μέλλοντος.
Διαβάστε Επίσης
Η κωμωδία του Ηλία Καπετανάκη, "Η βεγγέρα", σε σκηνοθεσία Σοφίας Μαραθάκη, φέρνει στη σκηνή τη φαιδρότητα του μικροαστικού κόσμου εκείνης -αλλά και κάθε- εποχής, τη χαμένη τρυφερότητα, αλλά και την κρυμμένη βία. Μια σαρκαστική κωμωδία γκόθικ αισθητικής, γεμάτη ανατροπές, για τη φαιδρότητα του μικροαστικού κόσμου· ένα χορογραφημένο κόμικ, που αντλεί έμπνευση από τη συνήθεια των οικογενειών να ανταλλάσσουν επισκέψεις, για να μιλήσει για τη φαιδρότητα του μικροαστικού κόσμου εκείνης -αλλά και κάθε- εποχής, τη χαμένη τρυφερότητα, αλλά και την κρυμμένη βία. Η παράσταση ρίχνει αυλαία την Κυριακή 1 Ιουνίου στο θέατρο Χώρος.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Η Βεγγέρα
Η σαρκαστική κωμωδία ηθών του 19ου αιώνα είναι γεμάτη ανατροπές και παρεξηγήσεις με το πρωτόκολλο καλής συμπεριφοράς να πηγαίνει περίπατο και ένα συνοικέσιο να οδηγείται στην καταστροφή. Η οικογένεια Νερουλού δέχεται ξαφνικά την επίσκεψη του κυρίου και της κυρίας Στενού, οι οποίοι συνοδεύονται από τον εργένη ανιψιό τους Νίκο. Εκείνος δράττεται της ευκαιρίας προκειμένου να δει από κοντά τις κόρες της οικογένειας που τόσο θαυμάζει από μακριά στους περιπάτους και τα νυφοπάζαρα, ελπίζοντας ότι μία εξ αυτών θα μπορούσε να είναι η μελλοντική του συμβία. Το έργο που σατιρίζει τον καθωσπρεπισμό, αντλεί έμπνευση από τη συνήθεια των οικογενειών να ανταλλάσσουν επισκέψεις, για να μιλήσει για τη φαιδρότητα του μικροαστικού κόσμου εκείνης αλλά και κάθε εποχής, τη χαμένη τρυφερότητα αλλά και την κρυμμένη βία.
Η κληρονομιά μας
Το πολυβραβευμένο έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά σε μια παράσταση - εμπειρία και μιλάει με αφοπλιστική ειλικρίνεια για τις ζωές των ομοφυλόφιλων ανδρών, εξερευνώντας την ανάγκη όλων μας να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε καθώς και άλλα θέματα που μας απασχολούν όλους ανεξαρτήτως φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού, όπως η απώλεια, η οικογένεια, η ταυτότητα, η ατομική ευθύνη κ.ά. Πηγή έμπνευσης του έργου είναι το μυθιστόρημα του Άγγλου, ομοφυλόφιλου συγγραφέα Ε. Μ. Φόρστερ «Επιστροφή στο Χάουαρντς Έντ», στοιχεία του οποίου δανείζεται ο Αμερικανός συγγραφέας προκειμένου να αφηγηθεί την ιστορία μιας παρέας ομοφυλόφιλων ανδρών στη Νέα Υόρκη, στα τέλη της δεκαετίας του 2010. Τρεις γενιές συνυπάρχουν: αυτή που ανδρώθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, η γενιά της δεκαετίας του 1980, η οποία μεγάλωσε μέσα στην καρδιά της επιδημίας του AIDS, και η σημερινή γενιά ανδρών.
Τρεις αδελφές
Στη νέα σκηνή του Εθνικού ανεβαίνει το κλασικό έργο για την προσδοκία, τον χρόνο, τη μνήμη και κυρίως την αναζήτηση μιας «Μόσχας» που βρίσκεται πάντοτε εκεί όπου δεν είμαστε εμείς, σε μια παράσταση αφιερωμένη στον άνθρωπο που λαχταρά αλλά δεν μπορεί να γίνει μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Τρεις γυναίκες δεμένες με την πιο στενή συγγένεια, καταδικασμένες να ζουν χωριστά: Η Όλγα θα είναι πάντα η πρωτότοκη, και γι' αυτό θα ζει στο παρελθόν. Η Μάσα θα αναμετριέται με το παρόν, γιατί είναι η μεσαία. Και η Ιρίνα, η μικρή, θα ονειρεύεται το μέλλον. Καθημερινές τελετουργίες συναναστροφής, επέτειοι και γιορτές, φιλοσοφικές συζητήσεις και σχέδια, γεννήσεις και καταστροφές, έρωτες και απορρίψεις, αφίξεις και αναχωρήσεις, και κυρίως ματαιώσεις στα χέρια του Τσέχοφ γίνονται ένα πολύτιμο, συχνά κρυπτικό έργο, που οδηγεί με υποδόριο χιούμορ τους ήρωες και τις ηρωίδες του από την ακραία χαρά στην απόλυτη απελπισία.
Φάουστ
Μια «εμπύρετη» παράσταση έντονης μουσικότητας που μεταφέρει το ομώνυμο έργο του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε στο σήμερα, μέσα από ένα ψυχικό ταξίδι με «σατανικές» προεκτάσεις και προορισμό τον έρωτα. Αυτός είναι που θα τον φέρει αντιμέτωπο με τη μεγαλύτερη ως τώρα πρόκλησή του: την ίδια τη ζωή. Από τον Γκαίτε στον Μάρλοου και τον ντε Σαντ, από τον Φρόιντ στον Γιουνγκ, ο «Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη είναι μια διαδρομή στο υποσυνείδητο ενός από τους πιο συναρπαστικούς χαρακτήρες της δυτικής λογοτεχνίας. Μια περιπετειώδης περιπλάνηση στις ανεξάντλητες πτυχές ενός ήρωα που αποτελεί ακόμα και σήμερα σύμβολο της ανθρώπινης εξερεύνησης, των ηθικών διλημμάτων, του υπαρξιακού αδιεξόδου.
