Ⓒ Βάσια Αναγνωστοπούλου
Ήταν, λοιπόν, τουλάχιστον διαφωτιστικό το να ακούς τους ίδιους τους νέους να παίρνουν το λόγο – όσο αντιπροσωπευτικό μπορεί να είναι ένα δείγμα εφήβων και νέων 14-24 χρόνων από διαφορετικές περιοχές της Αθήνας που πήρε μέρος σε ένα εκπαιδευτικό καλλιτεχνικό εργαστήριο υπό την καθοδήγηση της ηθοποιoύ και συν-ιδρύτριας της ομάδας Blindspot theatre group Γιώτας Αργυροπούλου και της θεατροπαιδαγωγού Μυρτώς Πίγκου-Ρεπούση και πρωταγωνίστησε στην παράσταση του Φεστιβάλ Αθηνών "Youthquake".
Οι συγκεκριμένοι νέοι, λοιπόν, νιώθουν αμηχανία στον δημόσιο χώρο, φοβούνται την αστυνομία, αλλά και την προοπτική του metaverse, αγανακτούν με τους γονείς τους, τα κοινωνικά "πρέπει" και την καταστροφή της φύσης, έχουν ανάγκη από περισσότερες σωματικές εμπειρίες και μετά τη συμμετοχή στους στο εργαστήρι δηλώνουν ότι και ακόμη κι αν κι εξακολουθούν να παραγγέλνουν τρία μαγιό με ένα κλικ ή να βρίσκονται διαρκώς στο Instagram συνειδητοποιούν ότι κάνουν κάτι που δεν χρειάζονται ή που δεν θα ήθελαν να κάνουν με αυτήν τη συχνότητα. "Πιστεύω πολύ στη συζήτηση επί ίσοις όροις. Οι έφηβοι καταλαβαίνουν και διαισθάνονται πράγματα της εποχής τους, που εμάς μας διαφεύγουν, και εμείς με τη σειρά μας έχουμε μια πληρέστερη οπτική για τον κόσμο. Έχουν πολύ λιγότερα ταμπού από μας. Είναι πολύ πιο ελεύθεροι, δεν φοβούνται να πειραματιστούν. Γι’ αυτό και η σωματικότητά τους στην παράσταση είναι τόσο δυνατή. Επίσης, έχουν ξεπεράσει τα όρια του φύλου με τον τρόπο που τα αντιλαμβανόμαστε εμείς. Τα παιδιά/ηθοποιοί έκαναν ανταλλαγές ρόλων στην πρόβα ανεξαρτήτως φύλου χωρίς καμία αναστολή ή δεύτερη σκέψη. Και αυτό ήταν μια ελευθερία που βίωσα για πρώτη φορά ακόμη και στο θέατρο", μας λέει Αργυροπούλου και αυτό που κρατάμε είναι ότι οι νέοι δεν είναι κάποιο εξωτικό φρούτο, γι’ αυτό και καλό είναι να αντιστεκόμαστε στις ευκολίες, τις προδιαμορφωμένες αντιλήψεις και τα εύκολα συμπεράσματα όταν καλούμαστε να τους προσεγγίσουμε.
Διαβάστε Επίσης
Οι νέοι του σήμερα δεν θα πάνε ποτέ σε κινηματογραφική αίθουσα, λένε οι Κασσάνδρες, αν και το προφίλ των ταινιών που έχουν κόψει τα πιο πολλά εισιτήρια φέτος το διαψεύδουν. Αντίστοιχα, μερικές από τις πιο δημοφιλείς θεατρικές παραστάσεις της σεζόν ήταν αυτές που έφεραν στα θέατρα νέο κόσμο θέτοντας τις βάσεις για ένα νέο young theater για να θυμηθούμε μια τάση που καταγράφαμε πίσω στην εποχή του Αμόρε. Τι μπορούμε, λοιπόν, να κάνουμε για να βοηθήσουμε αυτά τα παιδιά να διαμορφώσουν κριτική σκέψη, να θωρακιστούν απέναντι στις δυσκολίες που τους περιμένουν, να απολαμβάνουν τη ζωή, να γίνουν και να αισθάνονται πιο ανθρώπινα σε μια μετα-ανθρώπινη εποχή; Ο πολιτισμός στην εκπαίδευση είναι, όπως μπορεί να δείξει το απτό παράδειγμα του συγκεκριμένου εργαστηρίου, ζωτικής σημασίας. Η φράση "μου άλλαξε τη ζωή" ακούστηκε ουκ ολίγες φορές στη συζήτηση μετά την παράσταση. Και πόσοι δεν το έχουμε πει αυτό για ένα βιβλίο, μια ταινία, ένα τραγούδι.
Κλείνω με την ωραία εικόνα μιας παρέας νέων παιδιών σε χρυσοσκουφάτο εστιατόριο της πόλης, Τετάρτη βράδυ, στο πλαίσιο των Ημερών Βραβευμένης Γαστρονομίας. Περιέργεια, εύστοχες ερωτήσεις στον μετρ, ενδιαφέρον για το κρασί, η απόλαυση ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Μια ζωντανή επιβεβαίωση για την αξία του θεσμού, αλλά και για την ανάγκη των νέων για εξέλιξη και ποιότητα, μια απόλαυση που οφείλουμε να τους διασφαλίσουμε με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας.
