Συγκεντρώσαμε τις παραστάσεις που σηκώνουν αυλαία από 25 Νοεμβρίου έως 1 Δεκεμβρίου και ξεχωρίζουν.
«8 Γυναίκες»
Μια μητέρα, δυο κόρες, μια γιαγιά, μια θεία, μια οικονόμος, μια καμαριέρα, μια απρόσκλητη επισκέπτρια, ένας άντρας που δεν εμφανίζεται ποτέ και ξαφνικά... ένας φόνος! Ο Πέτρος Ζούλιας σκηνοθετεί το ευφυές έργο του Ρομπέρ Τομά με πρωταγωνίστριες τις Ι. Ασημακοπούλου, Κ. Γκουλιώνη, Ν. Δραγούμη, Ν. Κοτσαηλίδου, Ά. Κωνσταντίνου, Μ. Ψάλτη και άλλους (από 1/12).
«Marivaudage»
Οι Κ. Καρβούνη, Θ. Μεταξά, Ι. Νασιοπούλου, Μ. Πανάδης, Φ. Συμεωνίδης, Γ. Φριντζήλας παίζουν μπροστά από δύο κάμερες που τους ακολουθούν καθ’ όλη τη διάρκεια της δράσης. Η παράσταση της Μάρθας Φριντζήλα χρησιμοποιεί ως καμβά την «Κληρονομιά» του Μαριβό για να ερευνήσει τις αγκυλώσεις του ανθρώπου που έρχεται αντιμέτωπος με τις επιλογές του (από 25/11).
«Όπως πάει το ποτάμι»
Ο Γιάννης Λεοντάρης σκηνοθετεί το έργο του Μάρτιν Σέρμαν και, προσπαθώντας να διαχειριστεί σκηνικά τον έρωτα ανάμεσα στον ηλικιωμένο Μπο (Π. Μουστάκης) και τον νεαρό Ρούφους (Μ. Καρατζογιάννης), ανατρέπει τα στερεότυπα περί «κανονικότητας». Η διαφορετικότητα γίνεται σεβαστή στην πράξη, όταν γίνεται αντιληπτή ως πανανθρώπινη συνθήκη (από 26/11).
«Παληές ιστορίες και συγκινήσεις που μοιάζουν σήμερα ανοησίες»
Η παράσταση-ντοκουμέντο του Σταύρου Στάγκου βασίζεται σ’ ένα γράμμα του 1929 και σε μαρτυρίες των εναπομεινάντων Ελλήνων κατοίκων της Σωζόπολης για να μελετήσει την εθνική συνείδηση σήμερα. Παίζουν: Γ. Φέστα, Χ. Μαυρουδής, Δ. Αποστολόπουλος (από 29/11).
«Terror reloaded»
Το δυνατό δικαστικό θρίλερ του Φέρντιναντ φον Σίραχ, που αναπαριστά τα γεγονότα μιας πολύκροτης φανταστικής δίκης για την κατάρριψη επιβατικού αεροπλάνου, σκηνοθετεί ο Γιώργος Οικονόμου. Οι Μ. Ασλάνογλου, Β. Παλαιολόγος, Μ. Αλικάκος, Γ. Σπάνιας, Δ. Λιόλιος, Β. Ταμπαροπούλου αναλαμβάνουν τους ρόλους δικαστών και μαρτύρων, ενώ οι θεατές αυτούς των ενόρκων (από 28/11).
«2 Αδελφές, Μυρτώ και Γιούλικα»
Το έργο του Πασκάλ Ραμπέρ ανεβαίνει ανά τον κόσμο με τον ίδιο τίτλο, με διαφορετικούς ηθοποιούς, αλλά πάντα με σκηνοθέτη τον ίδιο το συγγραφέα. Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τη συγκρουσιακή σχέση δυο αδελφών τις οποίες υποδύονται η Μυρτώ Αλικάκη και η Γιούλικα Σκαφιδά (από 29/11).
Περισσότερες πληροφορίες
Terror
Στις 26 Μαΐου και λίγο μετά τις οχτώ το απόγευμα, ένα αεροπλάνο της Lufthansa ταξιδεύει από το Βερολίνο προς στο Μόναχο με 164 επιβάτες, υπό καθεστώς ομηρίας. Η διαταγή του τρομοκράτη προς τον πιλότο είναι να το ρίξει στο γήπεδο Allianz Arena του Μονάχου, κατά τη διάρκεια του αγώνα Γερμανίας - Αγγλίας, τον οποίο παρακολουθούν 70.000 φίλαθλοι. Η Γερμανική κυβέρνηση ενημερώνεται άμεσα και δύο μαχητικά αεροσκάφη απογειώνονται. Παρακολουθούν την κατάσταση από απόσταση αναπνοής περιμένοντας οδηγίες. Ο νόμος απαγορεύει ρητά στους πιλότους των μαχητικών να καταρρίψουν το πολιτικό αεροσκάφος. Δεν σκοτώνεις αθώους για να προστατέψεις άλλους αθώους. Παραβαίνοντας τις διαταγές όμως ο σμηναγός Λαρς Κοχ το καταρρίπτει για να προστατέψει τους φιλάθλους του γηπέδου.. Η παράσταση αφορμάται από το γεγονός αυτό και καλεί τους θεατές να γίνουν ένορκοι: θα αθωώσουν ή όχι τον Κοχ;
8 γυναίκες
Η αστυνομική κωμωδία περνάει αριστοτεχνικά από το θρίλερ στο μελόδραμα, τη φάρσα και την κοινωνική σάτιρα με αφορμή τη δολοφονία ενός εργοστασιάρχη την παραμονή των Χριστουγέννων.
2 Αδελφές, Μυρτώ και Γιούλικα
Ο βραβευμένος Γάλλος συγγραφέας και σκηνοθέτης ανεβάζει το έργο του με δύο Ελληνίδες ηθοποιούς, που ζωντανεύουν μια αδελφική σύγκρουση μέχρις εσχάτων, κατά την οποία η βία και η αγάπη είναι έννοιες συνυφασμένες.
Παληές ιστορίες και συγκινήσεις που μοιάζουν σήμερα ανοησίες
Η πορεία του ελληνισμού της Ανατολικής Ρωμυλίας στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας ζωντανεύει μέσα από τις μαρτυρίες κατοίκων της Σωζούπολης κι ένα γράμμα-κειμήλιο από το 1929.
Marivaudage
Μια θεατρο-κινηματογραφική προσέγγιση πάνω στην «Κληρονομιά» του Μαριβώ, τη λεπτή κοινωνική του σάτιρα για το δίπολο έρωτας-συμφέρον, που εξερευνά τη δυσκολία της επικοινωνίας και τις επιπλοκές των επιλογών μας.
Όπως πάει το ποτάμι
Με αφετηρία τον ομόφυλο έρωτα δύο ανδρών, το έργο αποτυπώνει τους θριάμβους και τις ήττες του κινήματος των ομοφυλοφίλων, μιλώντας παράλληλα για τη διαφορετικότητα ανεξαρτήτως σεξουαλικής ταυτότητας.
