Μια πρωτότυπη δραματοποιημένη απόδοση της Ιστορίας του Θουκυδίδη παρουσιάζει ο Δημήτρης Λιγνάδης, πλαισιωμένος από μια ομάδα νέων ηθοποιών. Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός της παράστασης στοχάζεται πάνω στα «Μαθήματα Πολέμου», που ανεβαίνουν από τις 11/5 στο Υποσκήνιο Β΄ της αίθουσας «Αλεξάνδρα Τριάντη» του Μεγάρου Μουσικής.
«Oμολογώ ότι ο Θουκυδίδης και η Ιστορία του, ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, μου ασκούσαν μεγάλη γοητεία ήδη από τα μαθητικά χρόνια, όταν στις τελευταίες τάξεις του σχολείου κάναμε τα “Πλαταϊκά” και τον περίφημο “Επιτάφιο του Περικλή”. Ο θαυμασμός μου για το σπουδαίο ιστορικό έργο –αλλά και μείζον λογοτεχνικό μνημείο– κορυφώθηκε στα φοιτητικά μου χρόνια, όταν στη Φιλοσοφική Σχολή με αναλυτικότερο κι επιστημονικότερο τρόπο διδάχτηκα εκτενή κομμάτια του έργου στο πρωτότυπο, δηλαδή στα αρχαία ελληνικά. Ύστερα, όταν αφιερώθηκα στον «Διόνυσο», οι πνευματικές και καλλιτεχνικές μου αναζητήσεις με οδήγησαν σε άλλους αναγνωστικούς τόπους, κάποιους εξίσου φωτεινούς, κάποιους πιο αλλότριους και σκοτεινούς...
Μέχρι το 2013, όταν ως ηθοποιός εκφώνησα τον Επιτάφιο του Περικλή (μετάφραση: Γιάννης Λιγνάδης), στο βασισμένο στον Θουκυδίδη έργο “Το Μανιφέστο του Πολέμου” (σκηνοθεσία: Ρούλα Πατεράκη). Το 2016-17 ξανά, ως καλλιτεχνικός διευθυντής του εκπαιδευτικού προγράμματος “Θουκυδίδης Δραματικός: Το Θέατρο του Πολέμου” (διοργάνωση του ιδρύματος Hellenic Education & Research Center), συμμετείχα στη θεατρική διδασκαλία των έργων “Πόλεμος Βίας Διδάσκαλος: Τα περί Πλάταιαν και άλλα Δεινά” και “Ειρωνείες Πολέμου: Τα εν Πύλω και εν τη Νήσω Δράματα”. Οι πολλές κι επιτυχημένες παραστάσεις των έργων είχαν πειραματικό χαρακτήρα κι εκπαιδευτική στόχευση».
«Κάνω αυτήν την αναδρομή για να δηλώσω ότι το ενδιαφέρον μου για τον Θουκυδίδη δεν είναι όψιμο, αντίθετα έχει και αυτό μακρά ιστορία... Σήμερα, στα 54 μου, η μοίρα το έφερε και αξιώνομαι να μεταφέρω εγώ στη θεατρική σκηνή το λόγο του μεγάλου ιστορικού. Τι με ώθησε, πραγματικά, δεν ξέρω. Ίσως κάποια ενδόμυχη προσωπική ανάγκη ή κάποιος μεταφυσικός παράγοντας, όπως η μοίρα που είπα παραπάνω... Τι ενθάρρυνε το εγχείρημά μου; Μα τι άλλο από την παρούσα ιστορική συγκυρία, εθνική και παγκόσμια.
Αν και ο πόλεμος αποτελεί διαχρονικό και πάντα επίκαιρο θέμα, ίσως η εποχή μας, με τη χρεοκοπία των πολιτικών ιδεολογιών, την απομυθοποίηση των πολιτικών μεγεθών, την αμφισβήτηση των αξιών (ακόμη και αυτή της δημοκρατίας!), την άνοδο ακραίων πολιτικών μορφωμάτων, την έξαρση του λαϊκισμού και κάθε λογής βίας, ίσως, λέω, αυτή η εποχή είναι εξόχως πολεμική. Σε αυτήν την εποχή, σε αυτήν την παγκόσμια ιστορική καμπή, νομίζω, ταιριάζει πολύ ο Θουκυδίδης. Γιατί την ερμηνεύει. Την έχει μελετήσει και την έχει αναλύσει εις βάθος... Γι’ αυτό και σήμερα έχουμε ανάγκη από το σοφό του λόγο, από τη διαφωτιστική του διδαχή. Για να μάθουμε τι μας μέλλεται και πώς μπορούμε, αν δεν είναι ακόμη αργά, να το αποτρέψουμε...»
«Ακριβώς αυτό φιλοδοξεί να προσφέρει η παράστασή μου: να φωτίσει, δίνοντας βήμα στον θουκυδίδειο λόγο, τους αφανείς μηχανισμούς που απεργάζονται τη βία και την ανάσταση του πολέμου. Ο τίτλος της “Μαθήματα Πολέμου” φανερώνει την πρόθεση της διδασκαλίας. Διδασκαλίας όμως που χρησιμοποιεί τους θεατρικούς κώδικες για να συναιρέσει το διανοητικό προβληματισμό με το ψυχαγωγικό βίωμα».
Περισσότερες πληροφορίες
Μαθήματα Πολέμου
Μια πρωτότυπη δραματοποιημένη απόδοση της Ιστορίας του Θουκυδίδη, που αναδεικνύει το διαχρονικό περιεχόμενο της «τραγωδίας του πολέμου».
