H Εταιρεία Θεάτρου Συν-Επί (+, Χ) ανεβάζει τον «Μάκβεθ» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ στο Από Μηχανής Θέατρο. Ψυχή του θεάτρου ο ηθοποιός Άκης Βλουτής μιλήσει στη Μαρία Κρύου για τον ομώνυμο ρόλο, τον οποίο ερμηνεύει και την πυκνογραμμένη τραγωδία.
Με ποιον ρόλο από τους ρόλους που ερμηνεύσατε μέχρι σήμερα, έχετε ταυτιστεί περισσότερο;
Δεν νιώθω πως έχω ταυτιστεί με κάποιον ρόλο από αυτούς που έπαιξα. Τους αγαπώ όλους. Κάθε φορά ξεκινάω από την αρχή, τον στηρίζω μέσα μου όσο πιο βαθιά μπορώ, τον ζω επί σκηνής όσο πιο έντονα, και ξανά από την αρχή, τον επόμενο.
Τι σας οδήγησε στην επιλογή του «Μάκβεθ»;
Νομίζω πως οι ρόλοι με πλησιάζουν. Έρχεται μια στιγμή που νιώθεις ότι αυτό πρέπει να κανείς τώρα. Μου παίρνει κάποιο χρόνο να βεβαιωθώ ότι καλά κατάλαβα, το δέχομαι μέσα μου και προχωρώ. Παίζοντας τον Αρχιμάστορα Σόλνες, ένιωσα τον Μακβεθ να με πλησιάζει.
Πόσο σημαντική είναι η σχέση που χτίζει ο Σαίξπηρ ανάμεσα στον ήρωα του και τους θεατές;
Ο Σαίξπηρ ονομάζει το έργο του «Μάκβεθ», από μόνο του αυτό είναι πολύ ισχυρό. Ο Μάκβεθ απευθύνει τους μονολόγους του στους θεατές - κατά κάποιο τρόπο τους "χρησιμοποιεί" στην προσπάθεια του να καταλάβει ο ίδιος, αλλά και οι θεατές, έννοιες όπως ο φόνος, το έγκλημα, ο θάνατος, το εδώ και το τώρα, το αύριο, το χθες, τον φόβο, το τίποτε.
Ακόμα και το στέμμα δεν μπορεί να ησυχάσει τη συνείδησή του βασιλιά, ποιοι είναι οι πραγματικοί δαίμονες που τον κατατρέχουν;
Νομίζω πως το βασικό του θέμα δεν είναι το στέμμα. Αλλά η γνώση. Αυτή η γνώση που είναι πέρα από τα όρια της γνώσης των ανθρώπων. Για αυτήν την γνώση βγαίνει έξω από κάθε " κοινωνικό" όριο. Ο Μάκβεθ είναι ένας σκοτεινός Άμλετ.
Η Λαίδη Μάκβεθ είναι μια δαιμόνισα;
Η λαίδη Μάκβεθ είναι μια γυναίκα. Όχι οποιαδήποτε, είναι το άλλο μισό του Μάκβεθ, η σχέση τους είναι μοναδική. Αυτό το δίπολο χαρακτηρίζει τον δυϊσμό που επικρατεί σε όλο το έργο^ μέρα-νύχτα, φως-σκοτάδι, αρσενικό-θηλυκό, καλό-κακό, άνθρωπος-θεός, θεός-διάβολος. Αυτός θέλει αλλά έχει ηθικές αναστολές - αυτή θέλει άλλα δεν έχει ηθικές αναστολές. Η Λαίδη Μάκβεθ είναι πιο κοντά στον κόσμο των ενστίκτων, πιο κοντά στη φύση, πιο κοντά στο χάος, στην σεξουαλικότητα. Στον εκ πολιτισμένο μας δυτικό κόσμο, αυτό μοιάζει δαιμονικό. Και τελικά γίνεται ο βοηθός που χρειάζεται ο Μάκβεθ για να φτάσει στην γνώση που αναζητά, θυσιάζοντας την.
Έχετε ξανά συναντηθεί με την Κωνσταντίνα Τάκαλο και τον σκηνοθέτη Θάνο Παπακωνσταντίνου στο θέατρο;
Παρότι παρακολουθώ και τους δυο, είναι η πρώτη φορά που συναντιόμαστε στην σκηνή. Είναι πολύ ωραίο να συναντιέσαι με ανθρώπους παθιασμένους με το θέατρο, με έναν τρόπο δικαιώνει τους αγώνες σου.
Πως είναι διαμορφωμένο το σκηνικό περιβάλλον;
Κινούμαστε σε ένα περίκλειστο κουτί, χωρίς διαφυγή από πουθενά, με κυρίαρχο το κόκκινο σαν αίμα χρώμα, σαν μαριονέτες στα χέρια κάποιου θεού; Δαίμονα; Σε ένα παιχνίδι της μοίρας. Σε έναν εφιάλτη που δεν θα τελειώσει ποτέ. Τα ρούχα έχουν σαφείς αναφορές εποχής.
Ετοιμάζεται κάτι ακόμα για αργότερα;
Τον Μάιο θα παρουσιάσω με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη τον «Στρόχαϊμ» του Δημήτρη Δημητριάδη.
Από τη θέση του θιασάρχη, ποιες σκέψεις κάνετε μπροστά στον μεγάλο, πλέον, αριθμό παραστάσεων που ανεβαίνουν στην Αθήνα;
Μάλλον θα είναι αποτέλεσμα της εποχής μας. Για να συμβαίνει, κάποιος λόγος θα υπάρχει. Αν είναι για καλό ή κακό, θα το δούμε στην πορεία του χρόνου.
Περισσότερες πληροφορίες
Μάκβεθ
Με τον Άκι Βλουτή στον ομώνυμο ρόλο και την Κ. Τάκαλου σε εκείνον της λαίδης Μάκβεθ παρακολουθούμε τις ραδιουργίες και τα φονικά στο βασίλειο του αμφιταλαντευόμενου βασιλιά, ο οποίος καταδυναστεύεται τόσο από τους φόβους όσο και από τη σύζυγό του
