Σε ρεβεγιόν εστιατορίων, σε σπιτικά τραπεζώματα, σε βουνίσιες ταβέρνες θα συναντήσετε αυτές τις δημοφιλείς σπεσιαλιτέ. Ο Δημήτρης Αντωνόπουλος φτιάχνει και λύνει εξισώσεις γοητευτικής αρμονίας, διαλέγοντας κρασιά αλλά και μπίρες που συνδυάζονται όμορφα με τα γιορτινά εδέσματα. Καλό και νόστιμο το 2015!
Σολομός + Chardonnay = ξινούτσικο βελούδο
Σκέτη γλύκα ο άρχοντας της θάλασσας οπτικά και γευστικά. Αιτία; Αυτές οι πανέμορφες ραβδώσεις που αυλακώνουν τη ροζ σάρκα του και τον κάνουν να μοιάζει με στιλάτο ύφασμα, το γεμάτο ω-3 λιπάκι του με άλλα λόγια, που κάνει τη σάρκα του να μελώνει, ειδικά αν προσέξετε το ψήσιμο του ψαριού και δεν το αποχυμώσετε. Εδώ είναι που γράφει πολύ ωραία ένα Chardonnay. Όχι υπερβολικά βαρελάτο για να μη σκεπάσει τη φυσική του γεύση, αλλά ώριμο, φρουτώδες και κυρίως με αρκετή οξύτητα, που θα ισορροπήσει την όμορφη λιπαρότητα του σολομού και θα μας δώσει μια γοητευτική αίσθηση ξινούτσικου βελούδου.
Λουκάνικα + Ξινόμαυρο Αμυνταίου = (νοστιμιά) 2
Τώρα τις γιορτές τα λουκάνικα μπαίνουν στο τραπέζι δίκην χριστουγεννιάτικου στολιδιού. Πρόκειται για την παραδοσιακή ελληνική λιχουδιά που σημαδεύει τη γιορτινή γαστρονομία με βασικό χαρακτηριστικό τη νόστιμη λιπαρότητα του κρέατος και τα μυρωδικά (λ.χ. πράσο, ρίγανη), που κάνουν τη γεύση του να ποικίλλει. Δίπλα του πρέπει να βάλουμε ένα κόκκινο κρασί με αρκετή οξύτητα, αλλά όχι υπερβολικές τανίνες. Γι’ αυτό προτιμάμε το Ξινόμαυρο Αμυνταίου από τη Νάουσα – έχει ωραίο φρούτο αλλά και τη δέουσα ελαφράδα, που θα κολακέψει τα λουκάνικα.
Γαλοπούλα με κάστανα + Νυχτέρι = φρεσκάδα και κοντράστ
Η κλασική εισαχθείσα χριστουγεννιάτικη σπεσιαλιτέ μπορεί να παίξει στο λευκό και στο κόκκινο ταμπλό, αλλά τα κάστανα στη γέμισή της με κάνουν να τείνω προς την πρώτη λύση. Μόνο που το κρασί που θα μπει δίπλα της πρέπει να είναι πολύ ώριμο και παλαιωμένο και να έχει στην ούγια μια καλοζυγισμένη οξύτητα. Ακριβώς γι’ αυτό ξεχωρίζω ένα γεμάτο, παλαιωμένο σαντορινιό Νυχτέρι, που η ευγενής του οξείδωση συνδυασμένη με αρωματικές γεύσεις κίτρινων φρούτων και μια ισορροπημένη οξύτητα δίνει ένα απίστευτα δροσιστικό κοντράστ στο συνδυασμό. Μια άλλη ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι το Viognier.
Φουαγκρά + Weiss = φρουτώδης γάμος
Η βελουτέ γευστική θαλπωρή του φουαγκρά γλυκαίνει την ψυχή μέρες που ’ναι. Παραδοσιακά, και δόκιμα, ένα γλυκό κρασί σαν τα αστέρια της Σάμου είναι ό,τι πρέπει για μια τερίνα του ευγενούς συκωτιού. Όταν όμως μπαίνει στη μέση ενός πλούσιου δείπνου, το γλυκό κρασί δημιουργεί πρόωρο κορεσμό. Μη στενοχωριέστε, η λύση υπάρχει: βάλτε στο ποτήρι μια μπίρα Weiss. Ο συνδυασμός της με το φουαγκρά είναι φανταστικός χάρη στη γλυκόπιοτη αίσθηση λευκών φρούτων που έχουν συνήθως οι μπίρες του είδους και δεν βαραίνει καθόλου τον ουρανίσκο.
Αλανιάρα κότα αβγολέμονο + Μαλαγουζιά = σπινθηροβόλα θαλπωρή
Καλώς να έρθει το πεσκέσι από το χωριό, με εκείνη τη βαθιά νοστιμιά που μας κάνει να παραδινόμαστε άνευ όρων στην πληθωρική ελληνικότητά του. Την αλανιάρα κότα την κάνουμε σούπα αβγοκομμένη ή βραστή με μια πλούσια σάλτσα αβγολέμονο από το ζουμί της. Μια καλή, αρωματική, γλυκόπιοτη, περασμένη από βαρέλι και με γραμμένη οξύτητα Μαλαγουζιά θα δώσει σπινθηροβόλο πνεύμα σε αυτήν τη χωριάτικη σπεσιαλιτέ της γιορτής και του χειμώνα.
Αρνάκι στο φούρνο + Cabernet = αρμονική αρχοντιά
Είτε μιλάμε για μπούτι από αρνάκι γάλακτος ψημένο ροζ είτε για χεράκι σιγομαγειρεμένο με τις ώρες μέχρι να μελώσει, έχουμε στο τραπέζι έναν από τους καλύτερους φίλους του κρασιού – και ειδικά του κόκκινου. Κλασικός συνοδός του ένα όμορφα παλαιωμένο Cabernet με ώριμες και μαλακές τανίνες, που οι πεντανόστιμες πρωτεΐνες θα τους κάνουν… μανικιούρ. Το κρασί βλέπει την αρχοντιά του να τονίζεται και το τρυφερό κρέας ντύνεται από τη φρουτώδη γλύκα του αλκοόλ τόσο αρμονικά, που σε πάει στον παράδεισο!
Χοιρινό στο φούρνο + Νάουσα = έλξη και κόντρα
Μιλάμε για γουρουνόπουλο γάλακτος που μελώνει, με την πέτσα του να τραγανίζει και το λιπάκι της να γίνεται γλύκισμα, ενώ η σάρκα παραμένει ζουμερή. Ψυχολογικά τείνουμε προς το κόκκινο κρασί, αλλά το μυστικό της επιλογής είναι η οξύτητα, που καθησυχάζει το έδεσμα κοντράροντας με μπρίο τη λουκουμάτη λιπαρότητά του, ενώ την ίδια στιγμή οι τανίνες φλερτάρουν ασταμάτητα με το κρέας. Ακριβώς γι’ αυτό διαλέγουμε Ξινόμαυρο, μια Νάουσα παλαιωμένη με τις τανίνες της μαλακωμένες ή ακόμη Ξινόμαυρο Αμυνταίου, που ακόμη και στη νεότητά του δεν έχει τη ναουσαίικη αγριάδα.
Χριστουγεννιάτικος κορμός + Samos Grand Cru = γλύκα και τσαχπινιά
Δάνειο γιορτινό εκ Γαλλίας, αυτό το γλύκισμα είναι απόλαυση πολύ διαδεδομένη τόσο στα σπιτικά τραπεζώματα όσο και στα μενού των ρεβεγιόν στα εστιατόρια. Η κλασική συνταγή θέλει τον κορμό σοκολατένιο, αλλά όχι πολύ πικρό, με γέμιση από κάστανα. Πάνω σε αυτήν την πληθωρική γεύση ο κομψός συνδυασμός οξύτητας και γλύκας του εξαιρετικού σαμιώτικου κρασιού κάνει θαύματα, αγκαλιάζοντας αυτό το πλούσιο επιδόρπιο και κεντώντας πάνω του αρωματική τσαχπινιά από τα βερίκοκα και τα εσπεριδοειδή των αρωμάτων του.