Έκλεισαν ήδη 10 χρόνια στη δισκογραφία και το ενδιαφέρον γι’ αυτούς παραμένει διαρκές και σταθερό – όχι μόνο στη χώρα μας. Έτσι το γκρουπ των Marc Collin και Olivier Libaux επανέρχεται με μια μικρή περιοδεία η οποία χρωματίζει τη νύχτα μας –παραμονή Χριστουγέννων στο «Fuzz Club»– με ανάλογες μουσικές και τις φωνές των Melanie Pain και Liset Alea.
Παρότι μεγάλωσαν με το new wave του rock και βίωσαν (δι)αισθητικά ως Γάλλοι το δικό τους εθνικό «νέο κύμα» μέσω του σινεμά και της μουσικής, ο Marc Collin και ο Olivier Libaux αποφάσισαν να βουτήξουν στη βραζιλιάνικη bossa nova και στο γενικότερο lounge και exotica μουσικό κλίμα που πάντα ασκούσε –κι εξακολουθεί να ασκεί– ιδιαίτερη γοητεία τόσο στο ευρύ κοινό όσο και στους κατά περίπτωση hipsters. Ο πρώτος είχε μια μεγάλη συνθετική εμπειρία της σύγχρονης εφαρμοσμένης μουσικής –με σάουντρακ και ηλεκτρονικές πρακτικές–, ενώ ο δεύτερος βρισκόταν μέσα στην ουσία της pop. Έτσι όταν οι δυο τους συναντήθηκαν το 1998 και άρχισαν να δουλεύουν μαζί, ήταν θέμα χρόνου να βγάλουν κάτι αθροιστικά ιδιαίτερο κι ενδιαφέρον.
Εμείς αυτό το «ιδιαίτερο» κι «ενδιαφέρον» item ακούσαμε για πρώτη φορά το 2004 με τη μορφή ενός άλμπουμ που φέρει τον απλό –αλλά εκφραστικά πανίσχυρο γιατί μας πάει από τον Godard μέχρι τις όποιες δικές μας νεοκυματικές αναμνήσεις– τίτλο «Nouvelle Vague». Από την πρώτη αίσθηση (την ακρόαση του ιδιαίτερα διασκευασμένου «Love will tear us apart») μέχρι σήμερα, έχει τη δυνατότητα να μας ταξιδεύει με τον ίδιο αμείωτα γοητευτικό τρόπο. Το περιεχόμενο: ευφάνταστες διασκευές σε (ως επί το πλείστον) easy bossa style κομματιών της post punk νεοκυματικής περιόδου τραγουδισμένες από φρέσκες γυναικείες φωνές γαλλικής ή βραζιλιανικής προέλευσης, με steady cool διάθεση που μετατρέπει σε καλοκαίρι οποιαδήποτε εποχή του χρόνου, σε όποιο μέρος του κόσμου!
Joy Division, Depeche Mode, Tuxedomoon, Clash, Public Image Ltd., Dead Kennedy, Sisters of Mercy, XTC, Cure κ.ά. δοσμένοι με μια φρεσκάδα αντίληψης και μια προκλητική ανεμελιά που έρχεται σε εμφανή αντινομία με το κοινωνικό κλίμα μέσα στο οποίο δημιουργήθηκαν –και συνακόλουθα δημιούργησαν– όλοι οι προαναφερθέντες. Η αντινομία όμως δεν ήταν κι αισθητική. αντίθετα οι διασκευές αυτές έφερναν μια νέα ζωντάνια και αναδείκνυαν με νέο τρόπο τα μοντέρνα αυτά classics, φέρνοντάς τα κοντά και σε νέο κοινό. Λέγεται εξάλλου ότι οι συμμετέχουσες τραγουδίστριες δεν είχαν ακούσει ποτέ πριν τα τραγούδια που είχαν κληθεί να ερμηνεύσουν κι έτσι επιτυγχάνετο ακόμη ένας μεγαλύτερος βαθμός originality στο τελικό αποτέλεσμα.
Το γεγονός είναι ότι το «Nouvelle Vague» άνοιξε ένα δρόμο επιτυχίας αλλά και δημιουργικής πρόκλησης στους Collin και Libaux και, ως άλμπουμ, είναι ένα από τα χαρακτηριστικά αρτίστικα επιτεύγματα της pop του νέου αιώνα. Ακόμη και εικαστικά να το δει κάποιος, το πρώτο πορτοκαλί εξώφυλλο με το κοριτσίστικο κεφάλι κουρεμένο a la garcon και το τσιγάρο στο στόμα αλλά και το μπλε με την αλά Μαρία Κάλλας φιγούρα και την εσάνς γαλλικής επανάστασης αξίζουν πάρα πολύ. Ειδικά στην τωρινή εποχή της επαναφοράς του βινιλίου…
Φυσικό ήταν το δεύτερο άλμπουμ «Bande a part», έπειτα από δύο χρόνια, να ακολουθήσει την ίδια επιτυχημένη συνταγή καθότι η πρώτη ύλη ήταν ακόμη διαθέσιμη, ενώ η διεθνής επιτυχία του γκρουπ άνοιγε ακόμη πιο πολύ την όρεξη. Έτσι εδώ έχουμε Echo & the Bunnymen, Buzzcocks, Yazoo, Billy Idol, Blondie, New Order, Cramps, Bauhaus κ.ά. σε μια διευρυμένη bossa αντίληψη, καθώς σε αυτήν μπαίνουν χρώματα γαλλικής musette ή και καθαρά σαουντρακικά τερτίπια. Και βέβαια, λόγω τίτλου, η αναφορά στον Jean-Luc Godard είναι ευθεία και άμεση...
Και φυσικά η επιτυχία των Nouvelle Vague έχει τέτοιο άνοιγμα που στο τρίτο (δύσκολο!) άλμπουμ του γκρουπ, το «3», έχουμε συμμετοχές από τους Martin Gore (Depeche), Ian McCulloch (Bunnymen), Terry Hall (Specials και Fun Boy Three) και τον Barry Adamson. Όσο για τη συνέχεια, αυτή έρχεται το 2010 με το «Couleurs sur Paris», ένα ιδιαίτερα γοητευτικό άλμπουμ με το οποίο οι Nouvelle Vague στρέφονται στο δικό τους, το παριζιάνικο new wave rock, διατηρώντας όμως στο ακέραιο τον cool και lounge εκλεκτισμό που τους κάνει να ξεχωρίζουν όλα αυτά τα χρόνια. Οι Nouvelle Vague μας έρχονται ξανά στις 24/12 και χτίζουν στη σκηνή του «Fuzz» μια εορταστική χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα με τον τρόπο που μόνο αυτοί ξέρουν να το κάνουν.