Δύο Κρητικοί μάγειρες, μερικές μαντινάδες, σπιτική κουζίνα της Μεγαλονήσου και πολλή μουσική. Όλα αυτά μαζί μας κάνουν τα «Ρωμανάκια».
Βέρος Κρητικός, με κρητική θωριά, ο Μανόλης Ρωμανάκης – άγριο γένι, αρρενωπό πρόσωπο, προφορά... Καλοί μάγειρες, εκείνος και ο δίδυμος αδερφός του, είχαν περάσει από αρκετά εστιατόρια – μεταξύ αυτών και το «Μοναστήρι». Τελικά όμως, αποφάσισαν να φτιάξουν έναν δικό τους χώρο ο οποίος τους επιτρέπει να σερβίρουν την κρητική κουζίνα και τη… θετική ενέργεια που ήθελαν στους πελάτες τους. Κάπως έτσι προέκυψαν τα «Ρωμανάκια» στην Αγία Παρασκευή. Το εστιατόριο άνοιξε λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, είναι μικρό και ιδιαίτερα απλό, με αρκετά πυκνά τραπέζια – απ’ ό,τι φαίνεται η γειτονιά αγκάλιασε πολύ καλά από την πρώτη στιγμή την κίνηση των δύο αδερφών. Πήγαμε Παρασκευή βράδυ και μέχρι τις δέκα το εστιατόριο είχε γεμίσει.
Δοκιμάσαμε μια εξαιρετική στάκα με αβγό, χοντροκομμένες τηγανητές πατάτες, νόστιμες και ωραία τηγανισμένες, και γευστικά καλτσούνια με τυρί και χόρτα. Τα μικρά ντολμαδάκια με αμπελόφυλλο και μάραθο με γιαούρτι, αν και αρκετά στεγνά, ήταν νόστιμα. Πετυχημένος συνδυασμός γεύσεων και η σαλάτα με φακές, απάκι, φρέσκο κρεμμύδι, ψιλοκομμένο μαϊντανό, φρέσκια ντομάτα και αγκινάρα. Από τα κυρίως δοκιμάσαμε ένα αυθεντικότατο γαμοπίλαφο με μπόλικο ζυγούρι και νόστιμο αρνί οφτό με πατάτες – το κρέας είχε παραψηθεί χάνοντας σε ζουμεράδα, κερδίζοντας όμως μια τραγανή κρούστα. Μετά τις δέκα και μισή (εκτός από την Παρασκευή και το Σάββατο) σε μια άκρη του εστιατορίου δύο μουσικοί ξεκίνησαν το τραγούδι. Έντεχνο λαϊκό, κρητικά και νησιώτικα: ποιοτική μουσική, που όμως –λόγω έντασης– θ’ απολαύσουν μόνο όσοι επιλέγουν αυτόν τον τύπο εξόδου σε εστιατόριο. Γλυκαθήκαμε με ωραιότατη σφιακιανόπιτα και καλτσούνια με πολύ καλής ποιότητας μέλι. Αξίζει να πούμε ότι οι τιμές είναι πολύ λογικές.
Up: Η προσωπική φροντίδα των ιδιοκτητών για τους πελάτες και η σπιτική χροιά της κουζίνας. Down: Οι ατέλειες μιας απροσποίητης σπιτικής κουζίνας: π.χ. τα ντολμαδάκια που «στέγνωσαν» εκείνη την ημέρα.
