Τώρα τις γιορτές σπεύδουμε εκεί όπου χτυπάει δυνατά η καρδιά των νέων ιδεών στην πόλη. Conceptual cafe & streetfood, ψαγμένα μπαρ, ατμοσφαιρικά εστιατόρια, δημοφιλή στέκια, γοητεία ιστορικού κέντρου και ιντελεκτουέλ ριλάξ γειτονιάς. Ο Δημήτρης Αντωνόπουλος σχολιάζει, περιγράφει και αναλύει το ύφος και τις δυνατότητες των δύο καινούργιων σούπερ δημοφιλών επίκεντρων διασκέδασης στην πόλη.
Πριν από μερικά χρόνια η καρδιά της πόλης χτυπούσε δυνατά στου Ψυρρή προτού μετοικήσει στο Γκάζι. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά. Ίσως βάλαμε μυαλό, ίσως ο λαϊκισμός και το ανεγκέφαλο επιχειρείν υποχώρησαν, πάντως στις νέες πιάτσες που αναδύονται υπάρχουν ευτυχώς ιστορικές αντιστάσεις, που εμποδίζουν τη διάλυση του αστικού και κοινωνικού ιστού.
Δεν είναι εύκολο να μετατραπεί το ιστορικό κέντρο σε Ψυρρή, διότι έχει κι εμπορικά μαγαζιά με ιστορία, και μεγάλες φίρμες που είναι αδύνατο να εξαφανιστούν. Πάρτε λ.χ. την Πλατεία Αγίας Ειρήνης. Μπορεί να έχει γεμίσει καφέ, μπαρ κι εστιατόρια, αλλά τα μεν λουλουδάδικα στο κέντρο της θα της δίνουν πάντα άλλο χρώμα και ο δε Αγγελόπουλος, παράδεισος των velonistas, με πασμαντερί, τρέσες, δαντέλες, κεντήματα κ.λπ. εκλεκτά είδη διακοσμητικής μοδιστρικής, είναι από εκείνα τα μαγαζιά που δεν κλείνουν. Η διαρκώς ανερχόμενη Πλατεία Προσκόπων, πάλι, δεν μπορεί να χάσει το χαρακτήρα της γειτονιάς. είναι αδύνατο να γίνουν σουβλατζίδικα οι 2οι και 3οι όροφοι των πολυκατοικιών.
Το αθηναϊκόν γίγνεσθαι, λοιπόν, εστιάζει στις δύο προαναφερθείσες πλατείες. Εκεί δηλαδή που ούτως ή άλλως θα δώσετε τα ραντεβού με τους φίλους σας πρωί, μεσημέρι και βράδυ. Και αυτό επειδή την ώρα που ψωνίζετε τα δώρα σας βρίσκονται δίπλα σας καφέ-μπαρ-εστιατόρια που είναι ανοιχτά και ωραία όλη την ημέρα. Έχουν μάλιστα κι ένα άλλο ατού: δεν παίρνουν κεφάλια, οι τιμές είναι λογικές και οι εναλλακτικές λύσεις πάρα πολλές. Εδώ θα συρρεύσουν ως επί το πλείστον τις ημέρες των γιορτών οι Αθηναίοι. Είναι πρέπον άραγε να τις συγκρίνει κάποιος; Το κάνουν όλοι από τη στιγμή που διαλέγουν πού θα πάνε.
Μπορεί ο υπερτοπικός χαρακτήρας του ιστορικού κέντρου να έχει μεγάλη ελκτική δύναμη, αλλά και η απόκεντρη Πλατεία Προσκόπων έχει τα δικά της ατού, τέτοια που τη βάζουν στην ατζέντα των απανταχού ψαγμένων Αθηναίων. Η ευρύτερη περιοχή της Πλ. Αγίας Ειρήνης, πάντως, προηγείται στα σημεία συγκεντρώνοντας στο οπλοστάσιό της καταπληκτικά κτίρια, φορτωμένα με Ιστορία. είναι χαρά θεού να βολτάρεις εκεί ακόμη κι αν –λέμε τώρα– δεν καθίσεις πουθενά.
Μία από τις σπεσιαλιτέ της είναι το ψαγμένο streetfood: γίνεται ουρά για φαλάφελ έξω από το «Falafellas» (Αιόλου 51), στο «Lukuμάδες» (Αιόλου 21) η αγαπημένη παράδοση κρατάει την ψυχή της, αλλά ντύνεται πιο μοντέρνα και κάνει σουξέ, το πανέμορφο «Meliartos» (Ερμού & Αιόλου) φτιάχνει πίτες σε μεγάλη ποικιλία και ωραίο παγωτό, το «Rock & Balls», που μόλις άνοιξε πάνω στην πλατεία, παίζει με διάφορους φουρνιστούς κεφτέδες που θα μπορείς να διαλέγεις τη γαρνιτούρα και τη σάλτσα τους ή ακόμη να φτιάχνεις το δικό σου σάντουιτς παγωτό με ποικιλία μπισκότων και γεύσεων και να το παίρνεις έξω ή να το τρως επιτόπου.
Στην Αγίας Ειρήνης επίσης δοκιμάζονται συστηματικά νέα concepts, κάτι που εξάπτει το πλήθος και ανανεώνει διαρκώς τους επισκέπτες της περιοχής. Στο σούπερ δημοφιλές «Tailor Made» εισάγουν και καβουρδίζουν το δικό τους καφέ και τον παρασκευάζουν με πολλές μεθόδους, πουλάνε τα ανάλογα αξεσουάρ και φέρουν επαξίως τον τίτλο της micro roastery. Στο κουκλίστικο «Σοκολάτα 56», στη στοά που ενώνει την πλατεία με την Ερμού, το ρόφημα των θεών σερβίρεται σε τουλάχιστον 15 διαφορετικές εκδοχές. Το «Mama Roux» (Αιόλου 48) έχει ως σημαία του το πολυεθνικό μπλέξιμο γεύσεων, ενώ το «Μάνας Κουζίνα-Κουζίνα» (Αιόλου 27) τα λέει όλα με τον τίτλο του: ένα σύγχρονο μαγειρείο, με πολλή νοσταλγία στο ντεκόρ και τα φαγητά σε βιτρίνα.
Το «School Pizza Bar» στην πλατεία διαφοροποιείται από τα διπλανά καφέ κι εστιατόρια χάρη στην εξειδίκευσή του στην πίτσα. Ο «Μελίλωτος» (Καλαμιώτου 19) μαγειρεύει από παραδοσιακά πιάτα σε κλασικές ή πιο πειραγμένες fusion συνταγές μέχρι tataki τόνου. out of the box φαγητό δηλαδή. Λίγο πιο πάνω, στη Ρόμβης, το πολύχρωμο, παραμυθένιο «Pure Bliss» υλοποιεί έναν αληθινά εναλλακτικό τρόπο ψυχαγωγίας με μια πολύ μεγάλη ποικιλία από αφεψήματα και καφέδες σερβιρισμένα σε πανέμορφα σερβίτσια, χορτοφαγικά πιάτα κι εκδηλώσεις που περιλαμβάνουν από ομιλίες για την πολυπλοκότητα των θηλυκών ορμονών μέχρι μαθήματα χορού της κοιλιάς.
Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε τον ιστορικό «Κώστα» (επί της πλατείας) με τα ωραία, πικάντικα κεμπάπ. Όλα αυτά συνθέτουν έναν ψαγμένο μητροπολιτικό πόλο με πολύ ξεχωριστή προσωπικότητα που εξελίσσεται και διευρύνεται συνεχώς με νέα στέκια και φανατικούς οπαδούς – από καφέ και μοναδικά μπαράκια, όπως το «Μαγκαζέ» (Αιόλου 33), το «Baba au Rum» στην Κλειτίου, το «Dude» στην Καλαμιώτου, μέχρι εστιατόρια όπως το «Osterman» στην πλατεία, που υλοποιεί το αθηναϊκό μπιστρό με κεντρο-ευρωπαϊκό αέρα. Στην Πλατεία Προσκόπων, τώρα, επικρατεί άλλο κλίμα.
Εδώ χαίρεσαι καταρχάς την οικειότητα της γειτονιάς, ριλαξάρεις σε μαγαζιά που καταφέρνουν να συνδυάζουν την οικειότητα του στεκιού με μια ιντελεκτουέλ αίσθηση για καφέ, ποτό και φαγητό: «Αερόστατο» και «Ρολόι» στην πλατεία, «Small 8», «Musique Cafe & More...» (είναι καλή ιδέα και για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, καθώς έχει μενού με € 22), «Τρίγωνο» στην Αρχελάου και την Αρριανού. και ξέρεις ότι τριγύρω υπάρχουν μερικές πολύ ξεχωριστές μπουτίκ που δίνουν έναν αέρα παρισινού Marais ή νεοϋορκέζικου Soho, τηρουμένων των αναλογιών φυσικά.
Εννοώ μαγαζιά όπως το ολοκαίνουργιο Planet Spen (γκαλερί και μπουτίκ) του γραφίστα/ζωγράφου Στέλιου Πενταρβάνη (Αμύντα 13) και στην Αρχελάου το workspop Boxes ’n’ Foxes της στιλίστριας Χαράς Κονταξάκη, το εργαστήριο της σχεδιάστριας ρούχων Ελευθερίας Δομένικου Hallelujah και τη sui generis μπουτίκ της Τζο Juju de Kokimo.
Ο καθόλου συμβατικός θεατρικός χώρος Skrow, επίσης στην Αρχελάου, τον οποίο ίδρυσε η ομώνυμη ομάδα του Βασίλη Μαυρογεωργίου, και οι γκαλερί της περιοχής Titanium και Art Zone 42 (στο 44 και το 42 της Βασ. Κωνσταντίνου) ενισχύουν το καλλιτεχνικό χρώμα της περιοχής. Και στην ευρύτερη περιοχή της Αγίας Ειρήνης όμως βρίσκεις παρόμοια πράγματα, αλλά στην Προσκόπων έχουν μεγάλο ειδικό βάρος στο τελικό προφίλ της γειτονιάς.
Μπορεί εδώ όντως τα concepts να είναι λιγότερα, υπάρχει όμως ένα μπιστρό-μεζεδοπωλείο, το «Μαύρο Πρόβατο» (Αρριανού 31), που με την όμορφη ατμόσφαιρα, τη νοστιμιά και τις γλυκές του τιμές σημειώνει τεράστιο παναθηναϊκό σουξέ. σπανίως βλέπεις όχι μόνο να σερβίρουν μέσα στο καταχείμωνο σε τραπέζια στο πεζοδρόμιο, αλλά και να ιδρώνεις για να το εξασφαλίσεις. Χαιρόμαστε δεόντως και τον πυρετό της Αγίας Ειρήνης, και τη ριλάξ καλλιτεχνικότητα της Προσκόπων. Είναι ζωντανές πιάτσες και μας αρέσουν πολύ. Και τώρα τις γιορτές θα τις λιώσουμε...
