"Το θέατρο είναι μαγεία" διατείνεται ο Φίγκαρο/Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, ανοίγοντας μια παράσταση που από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό της θα κάνει το παν για να το επιβεβαιώσει. Η Σοφία Σπυράτου σκηνοθετεί και χορογραφεί την κλασική κωμωδία του Μπομαρσέ, στήνοντας στη σκηνή ένα χορταστικό θέαμα, στα πρότυπα κάποιου λαϊκού δρώμενου της Αναγέννησης από μια ομάδα περιπλανώμενων θεατρίνων. Ο χορός και τα τραγούδια, τα ακροβατικά κόλπα, η παρουσία ορχήστρας που εκτελεί ζωντανά την πρωτότυπη μουσική του Μιλτιάδη Παπαστάμου, αλλά και τη δημοφιλή μουσική του Ροσίνι (από την ομώνυμη όπερα η οποία βασίστηκε στο έργο του Μπομαρσέ), τα καλαίσθητα, πλούσια κοστούμια και τα καλοφτιαγμένα σκηνικά του Μανόλη Παντελιδάκη συνθέτουν την εξωστρεφή παράσταση, που δείχνει να έχει δημιουργηθεί για να επικοινωνήσει άμεσα και συνεχώς με το κοινό.
Στο έργο, ο κόμης Αλμαβίβα (Ρένος Ρώτας) κερδίζει την αγάπη της νεαρής Ροζίνα (Νίκη Βακάλη), αφού έχει μεταμφιεστεί σε φτωχό φοιτητή, προκειμένου να εξασφαλίσει πως δεν είναι η ευγενική καταγωγή του αυτή που θα τη γοητεύσει. Καθώς η Ροζίνα βρίσκεται υπό την αυστηρή κηδεμονία του γερο-Μπαρτόλο (Φάνης Μουρατίδης), ο οποίος σκοπεύει να την παντρευτεί χωρίς τη θέλησή της, ο κόμης καταφεύγει στον τετραπέρατο κουρέα Φίγκαρο, που μπαινοβγαίνει ανενόχλητος στο σπίτι του Μπαρτόλο, προκειμένου να τον βοηθήσει να απαλλάξει τη Ροζίνα από την ανεπιθύμητη κηδεμονία. Εξ αυτού, η Σοφία Σπυράτου έχει δημιουργήσει ένα άκρως κωμικό θέαμα με συνεχή απεύθυνση στους θεατές και αρκετές εξωκειμενικές, επίκαιρες αναφορές, χάνοντας όμως συχνά το μέτρο και δείχνοντας ότι η εκμαίευση του αστείου τείνει να γίνει αυτοσκοπός.
Ειδικά ο ρόλος του Μπαρτόλο έχει διαβασθεί στο έπακρο της καρικατούρας, ως αντιπαθητικός γεροξεκούτης εις βάρος του οποίου στηρίζονται τα αστεία (ο Φάνης Μουρατίδης, πάντως, τον ερμηνεύει με συνέπεια στο σκηνοθετικό ζητούμενο), ενώ και τα πολλά εμβόλιμα σύγχρονα κωμικά σχόλια καθιστούν την παράσταση σχεδόν επιθεωρησιακή. Σε συνδυασμό με τα στριφογυρίσματα της ίδιας της πλοκής, το θέαμα ξεχειλώνει, ειδικά κατά το δεύτερο μέρος, και δεν απογειώνεται, παρόλο που υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Αποζημιώνει παρ’ όλα αυτά σε άλλους τομείς, ως ένα απολαυστικό θέαμα για όλους (μπορείτε να το παρακολουθήσετε και με τους εφήβους σας), με σκηνική ζωντάνια, ωραίο έμμετρο λόγο (η μετάφραση είναι της Λουίζας Μητσάκου), συνεχή δράση, κωμική διάθεση και όμορφη αισθητική. Η ταλαντούχα ομάδα των ερμηνευτών/χορευτών που πλαισιώνει τους βασικούς ρόλους (A. Vega, Σ. Μαρτίου, Γκ. Μιρτσέα, Φ. Νταϊόγλου, Κ. Παπαματθαιάκης, Γ. Σμέρος, Κ. Τσιαμάγκας, Τ. Χατζημπίνου) εμπλουτίζει τις σκηνές και υπογραμμίζει τα λεγόμενα, ενώ ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος ως Φίγκαρο δυναμιτίζει τη δράση με την αστείρευτη ενέργειά του και εμφανίζεται για ακόμη μία φορά πηγαίος στον φυσικό του χώρο, αυτόν της κωμωδίας, έστω κι αν δείχνει να επαναλαμβάνει τα εκφραστικά του μέσα.
Περισσότερες πληροφορίες
Ο κουρέας της Σεβίλλης
Η Σ. Σπυράτου στήνει μία παράσταση κωμική που περιγράφει την προσπάθεια του κόμη Αλμαβίβα να κερδίσει με τη βοήθεια του Φίγκαρο τη νεαρή Ροζίνα από τα νύχια του γερο-Μπαρτόλο.
