Η θεατροποίηση της παλιάς κινηματογραφικής επιτυχίας ευτύχησε σκηνοθετικά σε μια μεγάλη παραγωγή του Θεάτρου Μπρόντγουαιη. Ένα ελληνικό λαϊκό, οικογενειακό θέαμα, ιδανικό για μια «χορταστική» θεατρική έξοδο.
Η υπόθεση της κινηματογραφικής ταινίας του 1968 είναι λίγο πολύ γνωστή. Ένας νεαρός γόης, μανιώδης ραλίστας (Θανάσης Ευθυμιάδης), που προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποφύγει να ακολουθήσει τη δουλειά του εργολάβου πατέρα του (Τάσος Κωστής), καταφθάνει σε κάποιο νησί όπου πρόκειται να γίνουν τουριστικές επενδύσεις. Ο κολλητός του φίλος, με το παρατσούκλι «Γρίπη» (Γιώργος Γαλίτης), τον βοηθά, αλλά ταυτόχρονα ενημερώνει για τις προοπτικές ανάπτυξης του νησιού και τη γοητευτική ιδιοκτήτρια κλαμπ Φλώρα (Ζέτα Δούκα).
Η άφιξη των επίδοξων επιχειρηματιών στο νησί γεννάει ανταγωνισμούς αλλά κι ερωτικά πάθη. Η Μαρίνα (Μαρία Κορινθίου), η κόρη του ταβερνιάρη (Γιάννης Βογιατζής), ερωτεύεται τον γόη Πέτρο, ενώ η Φλώρα καταγοητεύει τους άντρες του νησιού και ιδιαίτερα τον Νικόλα (Παναγιώτης Πετράκης), προκαλώντας τη ζήλια της μνηστής του Χρύσας (Αγγελική Λάμπρη). Εκείνη με τη σειρά της ξελογιάζεται από τον Ιάσονα (Γιώργος Βάλαρης), γιο της αρχόντισσας του νησιού (΄Εφη Παπαθεοδώρου).
Ένα καθαρόαιμο love story έφτιαξε ο Γιάννης Δαλιανίδης, ο άνθρωπος που καθόρισε τη μορφή του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου, την ανάπτυξη των μιούζικαλ κι ενίσχυσε το στάτους των ντόπιων σταρ της εποχής. Αφήνοντας κατά μέρους ό,τι νοσταλγικό μπορεί να ξυπνήσει στον καθέναν η ταινία για τη δεκαετία του ’60, αυτό που σίγουρα έχει καταγραφεί στη συλλογική μνήμη είναι τα τραγούδια του Μίμη Πλέσσα, τα οποία ερμηνεύει εξαιρετικά ο ιδιαίτερα σεμνός και φιλικός με το κοινό Γιάννης Πλούταρχος στη γεμάτη ρυθμό και ζωντάνια παράσταση.
Σε ό,τι αφορά τις ερμηνείες, τώρα, οι ηθοποιοί έχουν το δύσκολο έργο να αναμετρηθούν (ή και να ξεπεράσουν στα μάτια του κοινού) τους κινηματογραφικούς πρωταγωνιστές που έχουν ταυτιστεί με τον ρόλο. Με εξαίρεση τον Γιάννη Βογιατζή, ο οποίος συγκινεί σε έναν ρόλο που έχτισε ο ίδιος πριν από 50 χρόνια, και τον Γιώργο Γαλίτη, που είχε το περιθώριο να κεντήσει με αυτοσχεδιαστική τσαχπινιά τον ρόλο του, οι υπόλοιποι ικανότατοι ηθοποιοί δεν άφησαν πάνω στη σκηνή το διακριτό τους στίγμα. Στη ρεαλιστική και κινηματογραφικά δομημένη σκηνοθεσία, δίνεται σωστά χώρος στο τραγούδι –αποκάλυψη η ερμηνεύτρια Άρτεμις Ματαφιά–, κάποιες σκηνές όμως άντεχαν περαιτέρω ανάπτυξη για να αποκτήσουν μεγαλύτερη θεατρική ισχύ. – όπως, για παράδειγμα, εκείνη που η αρχόντισσα συναντά τη Φλώρα για να συζητήσουν τις τύχες των νησιωτών.
Το μεταβαλλόμενο σκηνικό του Μανόλη Παντελιδάκη είναι μεν χρηστικό, αλλά δεν διαθέτει καμία χάρη, ενώ τα κοστούμια (Έλενα Παπανικολάου) υποφέρουν από υπερβολές και παραφωνίες – ιδιαίτερα εκείνο της αρχόντισσας, η οποία φορά μαύρο γυαλιστερό κινέζικο μαντό και σάλι με χρυσά σιρίτια. Ο Γιώργος Βάλαρης, τέλος, επιλέγει να βασίσει το σάουντρακ στον ήχο του μπουζουκιού και δικαιώνεται. Εν κατακλείδι, η θεατρική μεταφορά του γνωστού κινηματογραφικού μιούζικαλ «Γοργόνες και μάγκες» σίγουρα θα αποδειχτεί για πολλούς ιδανική επιλογή για μια κεφάτη βραδιά εξόδου. Από την άλλη, σε κάποιους άλλους θα γεννήσει ερωτήματα πάνω στην καινοτομία, τη θεατρικότητα και την ουσιώδη «επανάχρηση» παλιών κινηματογραφικών επιτυχιών.
ΜΠΡΟΝΤΓΟΥΑΙΗ Αγ. Μελετίου 61 & Πατησίων, 2108654787. Διάρκεια: 150΄.
Περισσότερες πληροφορίες
Γοργόνες και μάγκες
Με μια μεγάλη πρωταγωνιστική ομάδα και τον Γ. Πλούταρχο να ερμηνεύει ζωντανά τα τραγούδια του Μ. Πλέσσα, αποκτά θεατρική μορφή μία από τις πιο επιτυχημένες κινηματογραφικές παραγωγές των ’60s
