Ελπίδα Μουμουλίδου©
Το τρυφερό και βαθιά ανθρώπινο έργο της Μάρτα Μπαρσελό, "Πριν ο άνεμος ξεχάσει το όνομά μου", ολοκληρώνει τον κύκλο παραστάσεών του στον Πίσω Χώρο του Θεάτρου "Κάτω απ’ τη Γέφυρα", από τις 13 έως τις 28 Δεκεμβρίου, προσφέροντας στο κοινό τις τελευταίες ευκαιρίες να παρακολουθήσει μια από τις πιο ευαίσθητες θεατρικές προτάσεις της χρονιάς. Σε σκηνοθεσία του Κοραή Δαμάτη, το έργο φωτίζει με λεπτότητα και χιούμορ την ιστορία μιας γυναίκας που βλέπει τη μνήμη της να ξεθωριάζει, αλλά επιμένει να αντιστέκεται.
Η Τζούλια —στην τρυφερή και δυναμική ερμηνεία της Ιωάννας Γκαβάκου— αρνείται να παραδοθεί στη λήθη. Αντίθετα, δημιουργεί μια προσωπική "λίστα ζωής", γεμάτη μικρές και μεγάλες επιθυμίες, όσα δεν τόλμησε και όσα θέλει να προλάβει πριν ο άνεμος σβήσει το όνομά της από τη μνήμη του. Δίπλα της, ο Στέλιος Πετράκης δίνει σάρκα σε έναν ήρωα-καταλύτη, συνοδοιπόρο και αντανάκλαση της μάχης που δίνει η Τζούλια: της υπαρξιακής ανάγκης να κρατηθεί κανείς από τις στιγμές, τους ανθρώπους και τις μικρές χαρές που συνθέτουν μια ζωή.
Η Μάρτα Μπαρσελό, μέσα από μια γραφή που συνδυάζει το κωμικό με το τραγικό, δημιουργεί έναν ύμνο στη μνήμη και στην επιμονή της ανθρώπινης ψυχής. Χωρίς μελοδραματικούς τόνους, αλλά με τρυφερό σαρκασμό και βαθιά αλήθεια, το έργο υπενθυμίζει πως ό,τι αγαπάμε μπορεί να μείνει ζωντανό — όσο επιλέγουμε να του δώσουμε χώρο. Με μουσική επιμέλεια της Κωνσταντίνας Σαραντοπούλου και μετάφραση της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ, η παράσταση αποτελεί μια συγκινητική ωδή στη ζωή που επιμένει να ανθίζει. Καθώς οι τελευταίες παραστάσεις πλησιάζουν, το κοινό καλείται να βιώσει μια θεατρική εμπειρία που μιλά για όσα χάνονται, αλλά κυρίως για όσα μένουν.
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Πριν ο άνεμος ξεχάσει το όνομά μου
Το έργο ακολουθεί την Τζούλια, που αντιμετωπίζει τη νόσο Αλτσχάιμερ με χιούμορ, στιλ και αποφασιστικότητα. Δημιουργεί μια λίστα όσων δεν έζησε, προσπαθώντας να προλάβει μικρές τρέλες, μεγάλα όνειρα και συγκινητικές στιγμές πριν χαθεί η μνήμη της. Η συγγραφέας συνδέει την τραγωδία με την κωμωδία, αναδεικνύοντας φόβο, απώλεια ταυτότητας και προσωπικότητας με αυθορμητισμό και ειλικρίνεια. Με σαρκασμό αλλά και τρυφερότητα, η παράσταση φωτίζει τη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος, την αξία των σχέσεων και την ανάγκη να ζήσουμε κάθε στιγμή με πλήρη επίγνωση και αξιοπρέπεια.
