
Μιλήσαμε με τη νέα ηθοποιό Κατερίνα Αγγελίτσα, που όμως από πολύ νωρίς κατάλαβε ότι την ενδιαφέρει πολύ περισσότερο μια πιο συνολική δημιουργική διαδικασία. Κάπως έτσι ασχολήθηκε και με την συγγραφή έργων και τη σκηνοθεσία, μαζί και με την ομάδα της, την Fem Tettix. Το τελευταίο της έργο, ο μονόλογος "Είμαι η μετεμψύχωση της Σύλβια Πλαθ" που αναφέρεται στην σημαντική Αμερικανίδα συγγραφέα, ερμηνεύει η ίδια και σκηνοθετεί από κοινού με τον Ευάγγελο Βογιατζή στο ΠΛΥΦΑ, για λίγες ακόμα παραστάσεις. 'Όπως επισημαίνει, η παράσταση γεννήθηκε μέσα από μια προσωπική, σκοτεινή περίοδο, για να φωτίσει –με τρυφερότητα και ειλικρίνεια– πλευρές του γυναικείου ψυχισμού που δύσκολα βρίσκουν λέξεις. Αυτή είναι η Πλαθ που την εμπνέει, μια φωνή σαρωτική που τολμά να μιλήσει για ταμπού και δύσκολα βιώματα.
Κατερίνα Αγγελίτσα, πού σε ξέρω;
'Ίσως με έχεις πετύχει στα Εξάρχεια να με βγάζει βόλτα ο σκύλος μου ο Φιόγκος! Καλλιτεχνικά ίσως με ξέρεις από τα "Πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ" του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ όπου έπαιξα μαζί με τη Βίκυ Βολιώτη σε σκηνοθεσία της Έφης Ρευματά τις δύο τελευταίες σεζόν ή από την παράσταση "Αφρική, ή Πώς να φυτέψετε τον νεκρό αδελφό σας", που γράψαμε και σκηνοθετήσαμε με την ομάδα μου Fem Tettix πριν κάποια χρόνια, η πρώτη εκδοχή της οποίας μας χάρισε τη νίκη στο Bob Theatre Festival 2019.
Πού αλλού σε βρίσκω;
Σίγουρα καθημερινά με βρίσκεις και στο μαγαζί μου, το "Mrs Dalloway’s" concept store, επί της Ιπποκράτους, επίσης στα Εξάρχεια, να φτιάχνω μπουκέτα από αποξηραμένα λουλούδια.
Πώς και πότε σε κέρδισε η υποκριτική;
Η υποκριτική με κέρδισε σταδιακά. 'Ήταν ένας έρωτας που εκπληρώθηκε αφού συντελέστηκαν μέσα μου πολλές διεργασίες. 'Άρχισε να ξεφυτρώνει μέσα μου αυτή η αγάπη λίγο πριν τελειώσω το λύκειο, όταν είδα το "Η Μαργαρίτα Γκοτιέ ταξιδεύει απόψε" του 'Άκη Δήμου. Είχε έρθει Θεσσαλονίκη τότε η παράσταση αυτή και πήγαμε με τη μητέρα μου. Μέχρι τότε έβλεπα πολλές ταινίες, αλλά θέατρο πήγαινα εξαιρετικά σπάνια. Είχα συγκλονιστεί. Νομίζω τότε κάτι άρχισε υποσυνείδητα να συμβαίνει μέσα μου. Βέβαια, σπούδασα πρώτα παιδαγωγικά, δούλεψα ως αναπληρώτρια 4 χρόνια σε δημοτικά σχολεία, ξεκίνησα να ασχολούμαι ερασιτεχνικά όποτε μπορούσα και στα 24, όταν το ίδιο μου το σώμα άρχισε να μου δείχνει πως η ζωή που είχα δημιουργήσει ήταν πολύ μακριά από την καλλιτεχνική μου ανάγκη, τα παράτησα όλα και ήρθα στην Αθήνα για να δώσω τις εισαγωγικές εξετάσεις του Υπουργείο Πολιτισμού και να καταφέρω να μπω σε κάποια δραματική σχολή.

Το μικρόβιο της σκηνοθεσίας σου μπήκε…
μέσα στη δραματική σχολή που φοίτησα, την "Πράξη Επτά" του Θόδωρου Γράμψα. Μας ενίσχυαν πολύ να πραγματοποιούμε τα δικά μας ομαδικά ή ατομικά projects, οπότε πολύ συχνά μπαίναμε στη διαδικασία να γράψουμε, να σκηνοθετήσουμε, να γίνουμε σκηνογράφοι, ενδυματολόγοι… Περνούσαμε από όλα αυτά μέσα στον μικρόκοσμο της σχολής μας. 'Ήταν υπέροχο. 'Έτσι συνειδητοποίησα πως με ενδιαφέρει πολύ μια πιο συνολική δημιουργική διαδικασία.
Η παράσταση, το θεατρικό ή η ταινία που σε έχει συγκινήσει ή και επηρεάσει περισσότερο είναι…
οι κινηματογραφικές "'Ώρες" του Στίβεν Ντάλντρι.
Η δημιουργία του έργου "Είμαι η μετεμψύχωση της Σύλβια Πλαθ" ξεκίνησε...
μέσα από μια πολύ δύσκολη και σκοτεινή δική μου περίοδο, κατά τη διάρκεια της πανδημίας που περάσαμε. Δυσκολευόμαστε να μιλήσουμε περισσότερο για τα αληθινά μας συναισθήματα, τις εμπλοκές μας, τους φόβους μας. Σε κοινωνικό επίπεδο δυσκολευόμαστε να μιλήσουμε για το παράλογο που λαμβάνει χώρα καθημερινά γύρω μας.

"Η Σύλβια Πλαθ είναι μια δυνατή, σαρωτική φωνή που δε φοβάται να μιλήσει για θέματα ταμπού και που δίνει λέξεις σε εμπειρίες που πολλές γυναίκες σήμερα νιώθουν, αλλά δυσκολεύονται να εκφράσουν".
Τι θα γινόταν αν υπήρχε όντως κάποιο app για να κοιμούνται οι άνθρωποι αγκαλιά για ένα one night nap;
'Ίσως να περιοριζόταν κάπως η αίσθηση μοναξιάς που κατακλύζει πολλούς συνανθρώπους μας. Να μπορούσε αυτό το app να απαλύνει το άγχος κάποιων ανθρώπων κάτω από την πίεση μιας ενδεχόμενης σεξουαλικής επαφής ή και μιας απλής γνωριμίας. Από την άλλη μπορεί να οδηγούσε σε μια εμπορευματοποίηση, όπως έχει γίνει και με τα dating apps. Π.χ. να αξιολογείς το πώς κοιμήθηκες με κάποιον/α, αν τον/την προτείνεις και σε άλλους χρήστες κ.λπ. Μπορεί και να γίνει κάποτε και να μάθουμε!
Τι αντιπροσωπεύει για εσένα η Σύλβια Πλαθ;
Η Σύλβια για μένα είναι κομμάτι του γυναικείου συλλογικού ασυνειδήτου. Που αδιόρατα μας συνδέει μεταξύ μας ασχέτως εποχών, πολιτισμών συνθηκών. Είναι μια δυνατή, σαρωτική φωνή που δε φοβάται να μιλήσει για θέματα ταμπού και που δίνει λέξεις σε εμπειρίες που πολλές γυναίκες σήμερα νιώθουν, αλλά δυσκολεύονται να εκφράσουν.
Αν είχες την ευκαιρία να τη ρωτήσεις κάτι αυτό θα ήταν…
να προτείνω στη Σύλβια Πλαθ να πάμε κάπου για φαγητό, ώστε να μου δοθεί η ευκαιρία να περάσω λίγο περισσότερο χρόνο μαζί της, να συζητήσουμε και να τη γνωρίσω καλύτερα.

Η φιλοσοφία σου είναι…
κάτι ρευστό. Όσο μεγαλώνω, μεταβάλλεται. 'Όσο εξελίσσομαι, μεταμορφώνεται.
Ο μεγαλύτερος εχθρός της τέχνης…
νομίζω ότι είναι ο φόβος. Ο καλλιτέχνης κατά τη γνώμη μου πρέπει να μπορεί να παίρνει ρίσκα, να μη φοβάται αν θα αποτύχει, να μπορεί να τολμήσει να πει την αλήθεια του κι ας μην ξέρει αν αυτή τελικά θα χωρέσει κάπου. Μόνο έτσι πιστεύω εξελίσσεται κι η ίδια η τέχνη. Αλλιώς βαλτώνει, επαναλαμβάνεται.
Σε κοινωνικό επίπεδο σε τρομάζει…
η απουσία ενσυναίσθησης.
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι αυτό θα ήταν…
να βάλω τέλος στην κακοποίηση παιδιών, γυναικών και ζώων.
Off the record…
έχουμε ξεκινήσει να γράφουμε με την ομάδα μου, την ομάδα Fem Tettix, νέο θεατρικό έργο κι ελπίζουμε να καταφέρουμε να το ανεβάσουμε μέσα στη σεζόν 2025-26!
Τα επόμενα σχέδια σου είναι…
να πάω διακοπές! Το περιμένω πώς και πώς! Να ξεκουραστώ λίγο κι όλα τα άλλα θα’ ρθουν!
Περισσότερες πληροφορίες
Είμαι η μετεμψύχωση της Σύλβια Πλαθ
Μία γυναίκα ξεγυμνώνει τις πιο απόκρυφες και αθέατες πλευρές της, ανακαλύπτοντας την ομορφιά του μοιράσματος και της αποδοχής, καυτηριάζοντας την ψηφιοποίηση της σεξουαλικής ζωής, τη δύναμη του τραύματος, το ρίζωμα της πατριαρχίας, τον φόβο γι’ αυτό που βαθύτερα επιθυμούμε, σ’ έναν μονόλογο με αφετηρία την Αμερικανίδα συγγραφέα Σύλβια Πλαθ.