
"Το συνέδριο για το Ιράν"
Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων και ο σκηνοθέτης Χρήστος Θεοδωρίδης μετά το ΠΛΥΦΑ συνεχίζουν με το πρωτόπαικτο "Συνέδριο για το Ιράν" του Ιβάν Βιριπάγιεφ με ένα δεύτερο κύκλο παραστάσεων στο θέατρο Πορεία (από 12/3). Ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του νέου ρωσικού δράματος που γνωρίσαμε με το "Οξυγόνο", ανοίγει έναν διάλογο για θέματα όπως η πολιτισμική ταυτότητα και οι κοινωνικές αλλαγές. Το έργο διαδραματίζεται σε ένα επιστημονικό συνέδριο αφιερωμένο στη σχέση μεταξύ "Ανατολικού" και "Δυτικού" πολιτισμού. Εννέα μέλη της διεθνούς πνευματικής ελίτ ανεβαίνουν στη σκηνή της αίθουσας συνεδριάσεων του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης. Σταδιακά μεταβαίνουν σε πιο προσωπικά θέματα για να μιλήσουν για τη θέση της ανθρωπότητας στον κόσμο μας και το νόημα της ζωής.

"'Όταν έκλαψε ο Νίτσε"
Η sold out πρώτη θεατρική διασκευή του παγκόσμιου μπεστ σέλερ του Ίρβιν Γιάλομ "'Όταν έκλαψε ο Νίτσε", σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση και Νίκου Χατζόπουλου μετά το Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας συνεχίζεται σε νέο χώρο, το Θέατρο της Οδού Κυκλάδων - "Λευτέρης Βογιατζής", με τους Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη ως Φρίντριχ Νίτσε, Γιάννη Κότσιφα ως Γιόζεφ Μπρόιερ και Μάνο Βαβαδάκη που παίρνει τη θέση του Θάνου Λέκκα στο ρόλο του νεαρού Ζίγκμουντ Φρόιντ. Επί σκηνής ξετυλίγεται η ανθρώπινη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον θεραπευτή και στον θεραπευόμενο, δύο ανθρώπους που ο καθένας έχει τις δικές του ανάγκες και αδυναμίες. Ο Νίτσε θα κλάψει, αλλά και ο Μπρόιερ θα λυτρωθεί.

"'Άνθρωπος χωρίς όνομα"
Η παράσταση "'Άνθρωπος χωρίς όνομα" μεταφέρθηκε στο θέατρο Αποθήκη. Η παράσταση της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, πήρε το ρίσκο να μεταφέρει σε θεατρική μορφή το εμβληματικό μυθιστόρημα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ, "Συνταγματάρχης Σαμπέρ". Κεντρικός ήρωας είναι ένας ήρωας πολέμου και μέγας ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής, που επιστρέφει στο Παρίσι, ύστερα από μια οδύσσεια δέκα ετών, όμως, όλοι τον θεωρούν νεκρό. Σε αυτή τη σκηνική εκδοχή για τέσσερις ηθοποιούς, όπου πρωταγωνιστούν οι Θανάσης Κουρλαμπάς, Ορέστης Τρίκας, Έρρικα Μπίγιου και Τάσος Τυρογαλάς, διατυπώνεται το διαχρονικό ερώτημα: Τι κάνει ένας έντιμος άνθρωπος, όταν περιβάλλεται από την ατιμία;

"Το μπορντέλο της Μαντάμ Ρόζας"
Ο μονόλογος του Κώστα Παπαπέτρου που βασίζεται στο βιβλίο της Σπεράντζας Βρανά "Το τίμιο μπορντέλο" με τίτλο "Το μπορντέλο της Μαντάμ Ρόζας" συνεχίζεται μετά το θέατρο Αυλαία στο "104". Η Δανάη Καλοπήτα ερμηνεύει για τρίτη χρονιά τον ομώνυμο ρόλο, σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Λιακόπουλου. Μέσα από το έργο αποκαλύπτονται άγνωστες πτυχές του πληρωμένου έρωτα και όσων βίωναν στα σπίτια με τα κόκκινα φανάρια οι εργαζόμενες γυναίκες - από τις σκληρές ώρες εργασίας μέχρι τις απλές, καθημερινές και ήσυχες στιγμές τις ώρες της ανάπαυσης.

"Κοιμώμενος Χαλεπάς, ο σαλός άγιος"
Ο μονόλογος του Άγγελου Ανδρεόπουλου για τον Γιαννούλη Χαλεπά "Κοιμώμενος Χαλεπάς, ο σαλός άγιος", μετά τη σκηνή Secret Room του θεάτρου Αλκμήνη, ανοίγει νέο κύκλο στο "104" (από 12/3). Ο Γιώργης Κοντοπόδης πρωταγωνιστεί στο έργο-κατάδυση στην ψυχή του σπουδαίου Έλληνα γλύπτη, αποτίοντας φόρο τιμής στην μυθιστορηματική ζωή του σε μια χρονιά κατά την οποία συμπληρώνονται 85 χρόνια από το θάνατό του. Ο Αλέξανδρος Λιακόπουλος καθοδηγεί σκηνοθετικά τον ηθοποιό σε μια συγκινητική ερμηνεία σ’ ένα θεατρικό ταξίδι που εξερευνά τις αναζητήσεις, τις σκέψεις, τα συναισθήματα του Χαλεπά, όπως και την πάλη του ανάμεσα στην ασθένεια του μυαλού και τον θρίαμβο της τέχνης.

"Προδοσία"
Μία ακόμη παράσταση που κατά τη διάρκεια της σεζόν άλλαξε στέγη είναι η "Προδοσία" του Χάρολντ Πίντερ που σκηνοθέτησε ο Βύρων Κολάσης με συμπρωταγωνιστές τον Κώστα Μπίγαλη και την Έμμυ Δημητρακοπούλου. Στο Θέατρο της Ημέρας παίζεται αυτές τις μέρες το διάσημο ερωτικό τρίγωνο που εξελίσσεται σ’ ένα παιχνίδι με το χρόνο και τη μνήμη με όρους μιας κινηματογραφικής δομής: μέσα από εννέα σκηνές που διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια μιας δεκαετίας, παρακολουθούμε τα γεγονότα από το τέλος προς την αρχή, σε μια συναρπαστική αντίστροφη διαδρομή που αποκαλύπτει το θυελλώδες ξεκίνημα της παράνομης σχέσης της Έμμας και του Τζέρι και φυσικά τη φθορά των σχέσεων ανάμεσα στους τρεις χαρακτήρες.

"'Όνειρο της Ιωνίας"
Η Μικρασιατική Εκστρατεία έτσι όπως περιγράφεται μέσα από τα ημερολόγια των στρατιωτών της ζωντανεύει στο αντιπολεμικό έργο του Αντώνη Κυριακάκη για τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας "Το 'Όνειρο της Ιωνίας". Ο ίδιος μαζί με τον Γιώργο Πατεράκη σκηνοθετούν την παράσταση που παρουσιάστηκε για λίγο στο Φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά και εδώ και αρκετό καιρό συνεχίζει στο θέατρο Αργώ. Στο έργο τέσσερις αδερφικοί φίλοι στρατολογούνται: η αποβίβαση στη Σμύρνη, οι ελληνικές νίκες και οι ονειρικές υποδοχές του ελληνικού στρατού από τα χωριά της Μικράς Ασίας, θα τους κάνουν να αισθανθούν μυθικοί ήρωες. Σύντομα όμως τα πράγματα θα αλλάξουν. Η πτώση του Βενιζέλου, η νέα κυβέρνηση και η αλλαγή των αξιωματικών εν μέσω της εκστρατείας θα οδηγήσουν στο βίωμα του Εθνικού διχασμού. Παίζουν οι Μάρκος Γέττος, Βασίλης Καλφάκης, Κώστας Κουτρουμπής, Τάσος Τζιβίσκος, Ανθή Φούντα.
Περισσότερες πληροφορίες
Το μπορντέλο της Μαντάμ Ρόζας
Βασισμένο στο βιβλίο της Σπεράντζας Βρανά «Το τίμιο μπορντέλο», το έργο ακολουθεί την ιστορία της ζωής της Μαντάμ Ρόζας που μπήκε από μικρή στον κόσμο των κόκκινων φαναριών και κατάφερε να επιβιώσει, να ανελιχθεί και να γίνει κυρία του εαυτού της. Αποκαλύπτεται και το πιο κρυφό της μυστικό, η κόρη της που την αποχωρίστηκε μικρή και ακόμη την ψάχνει. Στη θεατρική μεταφορά του σκληρού έργου, η Ρηνούλα που έγινε Πεπίτα και κατέληξε Ρόζα αφηγείται όσα έχει ζήσει, το πώς ο έρωτας έγινε δουλειά και το αντίθετο, τις σκέψεις, τα όνειρα και τις ελπίδες της.
Κοιμώμενος Χαλεπάς, ο σαλός άγιος
Το έργο, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και επιστρέφει για τρίτη χρονιά σε μια επετεικαή εκδοχή για τα 86 χρόνια από το θάνατό του, πραγματεύεται τη ζωή του Έλληνα καλλιτέχνη, ξεκινώντας ενώ είναι εσώκλειστος στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας. Μέσα από τα διαρκή ταξίδια του μυαλού του, βλέπουμε όλη του τη ζωή: την Τήνο, την αυταρχική μητέρα και τον τυπικό πατέρα, τα αδέρφια, τον μεγάλο έρωτα της ζωής του. Περισσότερο, όμως, γινόμαστε μάρτυρες της έμπνευσης, της μανίας της δημιουργίας -η οποία οδηγεί στα σημαντικά έργα του-, των ονείρων, των εφιαλτών του, ώσπου καταλήγουμε στο τελικό ερώτημα. Τι αξίζει άραγε περισσότερο, να είσαι τρελός (σαλός) και ευφυής ή φυσιολογικός και απλά… άνθρωπος;
Το Όνειρο της Ιωνίας. Η Μικρασιατική Εκστρατεία μέσα από τα ημερολόγια των στρατιωτών
Περισσότερα από είκοσι ημερολόγια στρατιωτών, όπως και δημοσιογραφικά πολεμικά φύλλα αλλά και αποσπάσματα από το λογοτεχνικό έργο του Στρατή Μυριβήλη, συνθέτουν την ιστορία τεσσάρων στρατιωτών. Τέσσερις αδερφικοί φίλοι που στρατολογούνται για τη Μικρασιατική Εκστρατεία και βιώνουν το όνειρο αλλά και την πτώση του. Μέσα από τη ματιά τους το σύγχρονο αντιπολεμικό έργο επιχειρεί να φωτίσει τα ιστορικά γεγονότα της περιόδου 1919-1922 και τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας που συνεχίζουν να υπάρχουν μέχρι και σήμερα.
Άνθρωπος χωρίς όνομα
Πρώτη ελληνική θεατρική διασκευή της σημαντικής νουβέλας «Ο Συνταγματάρχης Σαμπέρ» του πολυγραφότατου Γάλλου λογοτέχνη, που πραγματεύεται την «οδύσσεια» ενός ήρωα πολέμου που επιχειρεί να κερδίσει τη χαμένη του ζωή. Ο συνταγματάρχης Σαμπέρ, ήρωας της μάχης του Εϊλό και μέγας ταξιάρχης της λεγεώνας της Τιμής, επιστρέφει στο αγαπημένο του Παρίσι το 1817, ύστερα από δέκα χρόνια. Κανείς δεν τον αναγνωρίζει και κανείς δεν πιστεύει ότι αυτός ο ξερακιανός, γερασμένος, γεμάτος πληγές άντρας είναι ο περίφημος συνταγματάρχης Σαμπέρ. Μες στην απόγνωσή του στρέφεται στον περίφημο δικηγόρο Ντερβίλ, ο οποίος με αυξημένο το αίσθημα του δικαίου προσπαθεί να τον βοηθήσει. Ο Σαμπέρ βαδίζοντας σ’ αυτό το πρωτόγνωρο μονοπάτι, όπου οι ρόλοι πλέον έχουν αντιστραφεί κι έχει χάσει την πολύτιμη ταυτότητά του, ανακαλύπτει τελικά την ουσία της ύπαρξής του.
Όταν έκλαψε ο Νίτσε
Θεατρική μεταφορά του παγκόσμιου μπεστ σέλερ σε μια παράσταση-διανοητική πρόκληση, όπου ο Φρίντριχ Νίτσε, ο γιατρός Γιόζεφ Μπρόιερ και ο Ζίγκμουντ Φρόιντ συναντιούνται στη σκηνή και οι θεατές γίνονται μάρτυρες μιας «ομαδικής ψυχανάλυσης». Επί σκηνής ξετυλίγεται η ανθρώπινη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον θεραπευτή και στον θεραπευόμενο, δύο ανθρώπους που ο καθένας έχει τις δικές του ανάγκες και αδυναμίες. Ο Νίτσε θα κλάψει, αλλά και ο Μπρόιερ θα λυτρωθεί. Η διαδικασία της κατανόησης της ανθρώπινης ψυχής έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας αστυνομικής ιστορίας: αναζήτηση στοιχείων, απρόβλεπτες εξελίξεις, εμφάνιση σχεδόν ανυπέρβλητων εμποδίων, ακόμα και κίνδυνο θανάτου. Τρεις άντρες ζωντανεύουν το έργο, πότε ως αφηγητές και πότε υποδυόμενοι ρόλους. Οι ποθητές γυναίκες, η εκρηκτική Λου Σαλομέ, η ευάλωτη Άννα Ο., η σταθερή κυρία Μπρόιερ παρουσιάζονται μέσα από τα μάτια και τη φωνή των ανδρών σε μια ιστορία όπου εκείνες έχουν τον πρωταρχικό ρόλο.
Προδοσία
Μέσα από μια χρονική αντιστροφή εννέα σκηνών εκτυλίσσεται το ερωτικό τρίγωνο ανάμεσα στην Έμμα, τον σύζυγό της Ρόμπερτ και τον εραστή της Τζέρι, αποκαλύπτοντας τη διαδρομή της φθοράς των σχέσεων. Με όχημα το τρίγωνο αυτό, ο Νομπελίστας Πίντερ δημιουργεί ένα πολύ ενδιαφέρον σκηνικό παιχνίδι με το χρόνο και τη μνήμη. Η «Προδοσία» του νομπελίστα Χάρολντ Πίντερ, ένα από τα έργα του συγγραφέα που είναι αφιερωμένα στην “μνήμη” μαζί με τη «Νεκρή ζώνη» και τους «Παλιούς καιρούς», γράφτηκε το 1978, αφού ο Πίντερ χώρισε με την πρώτη του γυναίκα, Βίβιεν Μέρτσαντ και εξιστορεί στην ουσία την εξωσυζυγική σχέση του με την τηλεπαρουσιάστρια του BBC Τζόαν Μπέικγουελ. Η έννοιας της «προδοσίας» επαναπροσδιορίζεται, καλώντας τον θεατή να αναστοχαστεί πάνω στο δικαίωμα ενός ανθρώπου να υπερβεί τα δεσμευτικά όρια μιας κοινωνικής σύμβασης.
Το Συνέδριο για το Ιράν
Το πρωτόπαικτο έργο παρακολουθεί ένα συνέδριο στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης για το ιρανικό ζήτημα και τη διένεξη μεταξύ ανατολής και δύσης από εννέα μέλη της πνευματικής ελίτ της Δανίας. Το «Συνέδριο για το Ιράν» μετατρέπεται πολύ γρήγορα σε ένα «Συνέδριο για το Εμείς» και οδηγείται σε μια σύγκρουση διαφορετικών αντιλήψεων σχετικά με το σύμπαν, την ανθρώπινη ύπαρξη και το αιώνιο ερώτημα για το ποιο είναι τελικά το νόημα της ζωής. Περνώντας από τη φιλοσοφία στην επιστήμη και από τη συντηρητική στην προοδευτική σκέψη, το έργο αναζητά τις βαθύτερες αιτίες που μας έχουν οδηγήσει στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα, συνδέοντας το «πολιτικό» με το «προσωπικό».