ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ©
Ένα ελληνικό έργο θα κάνει ποδαρικό το νέο χρόνο στο θέατρο Πρόβα σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσόγκα. Ο ίδιος πρωταγωνιστεί μαζί με τη Μαίρη Ραζή . Το θέατρο τους έχει μακρά παράδοση στη στήριξη του ελληνικού έργου, προωθώντας τόσο κλασικά όσο και σύγχρονα έργα της εγχώριας δραματουργίας. Οι "Σιωπηλές Κραυγές", που ανεβάζουν από τις 6 Ιανουαρίου είναι μια θεατρική σύνθεση που βασίζεται σε έργα της συγγραφέως Κωστούλας Μητροπούλου και του Γιώργου Νεοφύτου. Πρόκειται για μια παραγωγή που συνδυάζει τις θεματικές της κοινωνικής ευαισθητοποίησης και της ψυχολογικής διερεύνησης, με έντονο συναισθηματικό και δραματουργικό φορτίο.
Η Κωστούλα Μητροπούλου, γνωστή για την εκτενή συγγραφική της δράση, ασχολήθηκε με θέματα που εξερευνούν την ανθρώπινη ψυχολογία και τις κοινωνικές συνθήκες, ενώ πολλές από τις θεατρικές της δουλειές έχουν παρουσιαστεί από σημαντικούς θιάσους, όπως το Εθνικό Θέατρο και το ΚΘΒΕ. Ο Γιώργος Νεοφύτου, από την άλλη, είναι γνωστός για τη συγγραφή έργων με ποικίλη θεματολογία που περιλαμβάνει τόσο κοινωνικά όσο και προσωπικά ζητήματα, ενώ τα έργα του έχουν παρουσιαστεί διεθνώς. Το έργο αναδεικνύει θέματα που αγγίζουν την κοινωνική αλληλεγγύη και την ανθρώπινη ευαισθησία, ενώ παράλληλα προβάλλει την ανάγκη για ενσυναίσθηση και δράση.
Σημείωμα του σκηνοθέτη Σωτήρη Τσόγκα
Δύο τραγικές ιστορίες χωρίς διέξοδο. Δύο τραγικές ιστορίες χωρίς κάθαρση. Και έτσι οι λέξεις γίνονται σφαίρες.Και έτσι τα συναισθήματα γίνονται βόμβες. Ένα έργο οικουμενικό, εσαεί επίκαιρο. Δύο θύματα – σύμβολα των αδικημένων, των χαμένων, των απόκληρων του κόσμου όλου. Οι ήρωες της παράστασης αυτής ανασηκώνουν το παραβάν της προσωπικής τους ζωής και μας αφήνουν να κρυφοκοιτάξουμε στα άδυτα του εαυτού τους. Γελοιοποιούν με την απόγνωσή τους τον εφιάλτη της πάσης φύσεως και είδους εξουσίας και ναρκοθετούν την νωχέλεια και την απάθεια της σύγχρονης κοινωνίας, της εικονικής πραγματικότητας. Είναι δύσκολο να τραβήξει κανείς την διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον εξουσιαστή και στον εξουσιαζόμενο, στο θύτη και στο θύμα. Και εξίσου δύσκολο σήμερα (στην εποχή της δικτατορίας του πολιτικού ορθολογισμού) να έχει και να υπερασπισθεί την προσωπική του άποψη και γνώμη και θέση (το "δοκεί μοι" των αρχαίων Ελλήνων) και να διασώσει την αξιοπρέπειά του.
Οι "Σιωπηλές κραυγές" είναι μία εξαιρετική και αριστοτεχνική θεατρική σύνθεση, με υψηλών προδιαγραφών δραματουργία, εκπληκτική σαφήνεια και απλότητα στην δομή της, με μουσική συγκρότηση της ροής της δράσης, που αναδεικνύει αβίαστα και απέριττα τους χαρακτήρες του έργου. Ένα διαμάντι της Ελληνικής και Κυπριακής δραματογραφίας, ένα ακριβό κόσμημα του Έλληνος Θεατρικού Λόγου. Χωρίς "μοντερνισμούς", "νεωτερικότητες", "αποδομήσεις" και άλλα ευτράπελα. Δύο δράματα στέρεα, ουσιαστικά, λιτά και σαφή, που επικοινωνούν αμέσως και καταλυτικώς με τον θεατή.
Οι πρωταγωνιστές των συνθέσεων αυτών βρίσκονται στα άκρα. Απόβλητοι. Άχρηστοι. Εξόριστοι. Στο περιθώριο της κοινωνίας. Πρόκειται για δύο προσωπικότητες που δεν συμβιβάστηκαν με τα κατά συνθήκην ψεύδη, με την ηθική της υποκρισίας, με τον καθωσπρεπισμό και την υποταγή – υπακοή στους "ισχυρούς". Είναι δύο άνθρωποι κατάφωρα αδικημένοι, βιαίως στερημένοι απ’ ό,τι περισσότερο αγαπούσαν, που οδηγούνται στην απόγνωση με την ρετσινιά της τρέλας στην πλάτη. Είναι δύο αντι – ήρωες, που πληρώνουν στο ακέραιο το τίμημα της ελευθερίας του λόγου και της γνώμης τους. Δύο μάρτυρες, που εξακολουθούν να Σκέφτονται να Αισθάνονται να Αντισκέκονται, όταν γύρω τους η κοινωνία μοιάζει με ζαλισμένο κοπάδι, που παραπαίει αποχαυνωμένο, ευνουχισμένο, παράλυτο.
Διαβάστε Επίσης
Ένας ανώνυμος ήρωας αποκλεισμένος, διωγμένος και πεταγμένος σαν σκουπίδι από την δουλειά που υπηρέτησε με ζήλο μία ζωή, οδηγείται στην απόγνωση. Η Μαρία κουβαλώντας το φορτίο της ατιμώρητης δολοφονίας του γιου της από τους φασίστες στο Πραξικόπημα του Σαμψών το 1974 στην Κύπρο (πριν από την εισβολή των Τούρκων), οδηγείται στην απόγνωση. Και οι δύο ήρωες καταδικασμένοι στην σιωπή εξακολουθούν να φωνάζουν, να διαμαρτύρονται, να κραυγάζουν για την δικαίωσή τους.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Σιωπηλές κραυγές
Οι ιστορίες δύο ηρώων που ζουν μέσα στη μοναξιά παρουσιάζονται για 2η χρονιά. Ο πρώτος είναι ηθοποιός του θεάτρου που μεγάλωσε και δεν μπορεί να πιστέψει ότι τελείωσε η καριέρα του και η δεύτερη μια μάνα που είδε το γιο της να δολοφονείται στην Κύπρο το 1974. Δύο πρόσωπα συναισθηματικά εύθραυστα που χαρακτηρίζονται από απέραντη εσωτερική μοναξιά - κυρίως λόγω της αδιαφορίας του κοινωνικού περίγυρου. Άτομα που βιώνουν μια βασανιστική καθημερινή ρουτίνα που τους οδηγεί αναπόφευκτα σε απόγνωση, απομόνωση και σε αδιέξοδο, με καταργημένες ελπίδες και κατακερματισμένα όνειρα. Δύο τραγικές ιστορίες χωρίς διέξοδο, χωρίς κάθαρση, όπου οι ήρωες γίνονται θύματα - σύμβολα των αδικημένων, των χαμένων και των απόκληρων αυτού του κόσμου.
