© Ρούλα Ρέβη
Η Non Grata Productions παρουσιάζει στο studio του θεάτρου Αργώ από τον Νοέμβριο την παράσταση "Ευτυχία Πρίντζου, η επιστροφή" του Βασίλη Κονταξή (ο οποίος και σκηνοθετεί). Πλέον, τρεις ακόμη ευκαιρίες έχουν μείνει για τους θεατές ώστε να εξασφαλίσουν μία θέση σε αυτόν τον δυνατό μονόλογο που ερμηνεύει η Τζίνη Παπαδοπούλου (5, 11, 12/3).
Ποια ήταν η Ευτυχία Πρίντζου;
Εμφύλιος 1948. Μια γυναίκα εκτελείται μαζί με άλλους συμπατριώτες στα Γιάννενα έπειτα από μια δίκη-παρωδία: η φιλόλογος και βασικό στέλεχος του Ε.Α.Μ. Ευτυχία Πρίντζου, με σπουδαίο κοινωνικό, παιδαγωγικό και αγωνιστικό έργο. Ήταν μια γυναίκα που αφιέρωσε όλη της τη ζωή, ακόμη και προτού ενταχθεί στο Ε.Α.Μ., στην ανιδιοτελή προσφορά βοήθειας και στον αγώνα. Ενώ γλύτωσε το απόσπασμα από τους Γερμανούς την τελευταία στιγμή στα χρόνια του πολέμου, τελικά προδόθηκε και εκτελέστηκε από τους Έλληνες λίγα χρόνια αργότερα.
Διαβάστε Επίσης
Η αγωνίστρια "επιστρέφει" στο σήμερα για να μας αφηγηθεί όλη της τη ζωή μέχρι και την εκτέλεσή της. Η Τζίνη Παπαδοπούλου ενσαρκώνει με βαθιά ειλικρίνεια τον ρόλο της ηρωίδας σε ένα πρωτότυπο θεατρικό κείμενο του Βασίλη Κονταξή, με στόχο τη μεταφορά επί σκηνής μιας μαύρης σελίδας της ελληνικής ιστορίας αλλά και την αποτύπωση μιας ολόκληρης εποχής, μέσα από την πορεία μια νέας γυναίκας, ταυτισμένης με την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά.
Η ιστορία της Ευτυχίας Πρίντζου είναι απολύτως πραγματική. Η δίκη της –μάλιστα μέλος του τότε Στρατοδικείου ήταν ο Στυλιανός Παττακός– έγινε τον Αύγουστο του 1948, πριν από 75 χρόνια, καθώς και η εκτέλεσή της στο Σταυράκι, λίγο πιο έξω από την πόλη των Ιωαννίνων.
"Η εποχή μας, που διακρίνεται για την αμφισημία, την ευκολία στην αθέτηση λόγων, υποσχέσεων και δεσμεύσεων κάθε είδους, θα χρειαζόταν πολύ περισσότερους ανθρώπους με το κύρος, την ενάργεια και το πάθος για τον άνθρωπο της Ευτυχίας" έγραψε για το "α" η Τζίνη Παπαδοπούλου, η οποία έχει αναλάβει να μεταφέρει στο σήμερα και να μας συστήσει αυτή τη σπουδαία γυναίκα. Η ίδια συμπληρώνει: "Είμαι πάντως σίγουρη ότι αν ζούσε σήμερα η Ευτυχία Πρίντζου θα συνέχιζε να παλεύει για τα δικαιώματα του ανθρώπου".
Και τι άλλο παίζεται στο Αργώ;
Στο Αργώ συνεχίζονται επίσης οι παραστάσεις: "Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην" με τον Γιώργο Κωνσταντίνου και τον Αποστόλη Τότσικα (διαβάστε την κριτική του "α" εδώ), "Ο επιστάτης" με τον Σωτήρη Χατζάκη, τον Αιμιλιανό Σταματάκη και τον Γιώργο Φριντζήλα και "Utoya (Ουτόγια) Μια ξεχασμένη μέρα", με τον Θοδωρή Γκόγκο και την Έλενα Μουνδρούβαλη. Επιπλέον, μία νέα παράσταση ξεκινά με τον Γιώργο Αρμένη και την Κατερίνα Αντωνιάδου, η οποία έχει τον τίτλο "Χόρεψέ με πατέρα" (από 25/3).
Προπώληση εισιτηρίων για την "Ευτυχία Πρίντζου" στο more.com με ένα κλικ εδώ.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην
Ένας μοναχικός Νεοϋορκέζος, που έχει αποτραβηχτεί μετά τον θάνατο της γυναίκας του στο διαμέρισμά του δέχεται τις επισκέψεις ενός νεαρού κοινωνικού λειτουργού. Η σχέση αυτή θα αλλάξει για πάντα και τους δύο. Θα σύρει τον καθένα έξω από τη ζώνη ασφαλείας του, θα απειλήσει τις επιφανειακές τους βεβαιότητες, θα απαλύνει τα αγκάθια τους. Οι δύο αυτοί τόσο γνώριμοι σε όλους μας χαρακτήρες, που τους έφερε κοντά ένα επιπόλαιο ατύχημα, θα διανύσουν όλη την ανθρώπινη διαδρομή από το ξεκαρδιστικό γέλιο ως τα πιο λυτρωτικά δάκρυα συγκίνησης. Μαζί θα καταργήσουν την απόσταση που τους χωρίζει και θα γίνουν -με έναν τρόπο βαθύ και αμετάκλητο- συγγενείς, σε μια ζεστή παράσταση με πολύ δυνατές ερμηνείες.
Ο επιστάτης
Δύο αδέλφια, σημαδεμένα από μία ρωγμική μοίρα, ζουν μέσα σε;ένα δωμάτιο-αποθήκη, που ασφυκτιά από τη μάταιη συσσώρευση άχρηστων πραγμάτων. Δύο άνθρωποι άρρωστοι από ύπαρξη, παίζουν ένα παιχνίδι εναλλαγής της εξουσίας. Ο ένας κομίζει τα εύσημα της ψυχασθένειας, ο άλλος τα αδιέξοδα του κυνισμού. Τίποτα δεν αλλάζει στο μαρτυρικό βασίλειο μιας αναμονής του κενού, ώσπου στο σκουπιδότοπο αυτού του δωματίου -που μοιάζει με τα σπλάχνα τους- εισέρχεται ο πλάνης και ανέστιος, ο πονηρός και μοχθηρός μικρομπαγάσας, ο υπεράριθμος αποδιοπομπαίος του αστικού βίου. Αυτός θα εκμεταλλευτεί τα αδύνατα σημεία των ιδιοκτητών και θα παίξει μαζί τους παιχνίδια διάσπασης και συμμαχιών. Ως ανταμοιβή για την αμοραλιστική διπλωματία του, θα δεχτεί και από τα δύο αδέλφια, σε ξεχωριστές συναντήσεις, την πρόταση ανάληψης της θέσης του επιστάτη.
Ευτυχία Πρίντζου, η επιστροφή
Εμφύλιος 1948. Μια γυναίκα εκτελείται μαζί με άλλους συμπατριώτες στα Γιάννενα έπειτα από μια δίκη-παρωδία: η φιλόλογος και βασικό στέλεχος του Ε.Α.Μ. Ευτυχία Πρίντζου, με σπουδαίο κοινωνικό, παιδαγωγικό αλλά και αγωνιστικό έργο. Ήταν μια γυναίκα που αφιέρωσε όλη της τη ζωή, ακόμη και προτού ενταχθεί στο Ε.Α.Μ., στην ανιδιοτελή προσφορά βοήθειας και στον αγώνα. Ενώ γλύτωσε το απόσπασμα από τους Γερμανούς την τελευταία στιγμή στα χρόνια του πολέμου, τελικά προδόθηκε και εκτελέστηκε από τους Έλληνες λίγα χρόνια αργότερα. Η αγωνίστρια «επιστρέφει» στο σήμερα για να μας αφηγηθεί όλη της τη ζωή μέχρι και την εκτέλεσή της.
Utoya (Ουτόγια) Μια ξεχασμένη μέρα
Είναι 22 Ιουλίου 2011, βρισκόμαστε στη Νορβηγία. Ένας 32χρονος Νορβηγός εξαπολύει την κόλαση: οκτώ νεκροί από βόμβα σε παγιδευμένο βαν αυτοκίνητο στο Όσλο, ως αντιπερισπασμός… και στη συνέχεια, ο πραγματικός στόχος: τα παιδιά των Εργατικών. 69 άνθρωποι (πολλοί από αυτούς νέοι κάτω των 18) σκοτώθηκαν στο νησί Ουτόγια, τον ιστορικό τόπο των θερινών κατασκηνώσεων για τους σοσιαλιστές από όλο τον κόσμο. Η εκδοχή που είχαν δώσει τα μέσα ενημέρωσης ήταν διαστρεβλωμένη. Η σφαγή παρουσιάστηκε σαν μια από τις πολλές τραγωδίες που οπλισμένοι "τρελοί" μπορούν να προκαλέσουν. Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο λανθασμένο. Η σφαγή είχε σχεδιαστεί χρόνια πριν, με διαύγεια και ευσυνειδησία που άγγιζε τα όρια της μανίας. Δεν ήταν εναντίον ενός τυχαίου στόχου, αντιθέτως στόχευε στο φυτώριο των νεαρών "υποσχόμενων" του ευρωπαϊκού σοσιαλισμού. Η σφαγή στην Ουτόγια υπήρξε μια πολιτική σφαγή. Οι εφημερίδες, τις πρώτες ώρες, υποστήριζαν ότι επρόκειτο για ισλαμική τρομοκρατική επίθεση. Η αλήθεια είχε ακριβώς την αντίθετη όψη. Όταν αποκαλύφθηκε η αλήθεια για τον δολοφόνο, έπεσε σιγή ιχθύος και αυτό το συγκλονιστικό γεγονός κατέληξε στη λήθη. Το έργο αυτό είναι, λοιπόν, μια απόπειρα μνήμης και καταγγελίας.
