©Patroklos_Skafidas
"Μικρά συζυγικά εγκλήματα"
Το δίδυμο Ναταλία Τσαλίκη και Άρη Λεμπεσόπουλου, που από την αρχή της σεζόν, υπό την καθοδήγηση του Σωτήρη Τσαφούλια, μας συντροφεύει με την ιστορία για μια γυναίκα που επανεφευρίσκει τη σχέση με τον άντρα της, ο οποίος αναρρώνει από αμνησία, δίνει τις τελευταίες του παραστάσεις έως τις 28/1 στο Άνεσις. (φώτο εξωφύλλου)
"I + U”
Το έργο της Λόρεν Γκάντερσον, που παρουσιάζεται στο θέατρο Άνεσις σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ασπιώτη, πλησιάζει σιγά-σιγά στο τέλος του. Το δίδυμο του Kinnwhite Chris Elechi και της Αγγελικής Ξενία θα ερμηνεύουν μέχρι τις 30/1 δύο έφηβους που γνωρίζονται όταν ο πρώτος εισβάλλει στο δωμάτιο της δεύτερης για να κάνουν μαζί μια εργασία.
"αγωνία ιερή. στον αργαλειό της Εύας Palmer Σικελιανού”
Η ritual performance της ομάδας Θέατρο Πρόταση, που ρίχνει αυλαία στις 30/1, συνυφαίνει τα ιδεώδη πίσω από το έργο της queer Αμερικανίδας (που συνετέλεσε στη σύγχρονη αναβίωση του αρχαιοελληνικού δράματος) με μια κριτική στις αμφιλεγόμενες πλευρές της πορείας της. Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Κωνσταντίνος Αβράμης, ενώ ερμηνεύει η Ελένη Νιωτάκη (H.ug).
"Ρέκβιεμ"
Αυλαία ρίχνει στις 28/1 η σκηνική σύνθεση που υπογράφει ο κορυφαίος θεατράνθρωπος Θεόδωρος Τερζόπουλος (από τον οποίο αναμένουμε το "Περιμένοντας τον Γκοντό" αλλά και τη θερινή "Ορέστεια"). Στο Άττις, η Σοφία Χιλλ και η Αγλαΐα Παππά πράττουν τις τελευταίες τελετουργικές καταβάσεις τους στον Άδη, σε ένα έργο που εστιάζει στις γυναικοκτονίες.
>> Διαβάστε εδώ την κριτική του "α":
Διαβάστε Επίσης
"Γέρμα"
Η σύγχρονη μεταφορά του έργου του Λόρκα από τον Σάιμον Στόουν, που είδαμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου (Πόρτα), φτάνει στο τέλος της. Μέχρι τις 28/1, η Μαρία Κίτσου, έχοντας πλάι της ένα ικανό καστ, γίνεται μια μπλόγκερ που εσωτερικεύει την αδυναμία της να τεκνοποιήσει ως την καταστροφή της.
>> "Τη Μαρία Κίτσου την είχα ξεχωρίσει από όταν ήταν μαθήτριά μου στο Εθνικό" μάς είπε ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος εδώ:
Διαβάστε Επίσης
"Ο εραστής"
Ο Πάνος Παπαδόπουλος και η Κλέλια Ανδριολάτου έχουν μόνο λίγα ακόμη ραντεβού στην κεντρική σκηνή του θεάτρου του Νέου Κόσμου όπου σκηνοθέτουν και "παίζουν το παιχνίδι" του Χάρολντ Πίντερ. Ο αινιγματικός Βρετανός που έχει τιμηθεί με Νόμπελ γράφει μια ιστορία για ένα ζευγάρι, όπου εραστής και σύζυγος γίνονται ένα (έως 26/1).
>> Ο Πάνος Παπαδόπουλος παραδέχεται ότι αισθάνεται "παιδί του θεάτρου", μιλώντας στο "α" εδώ:
"Amalia melancholia, η βασίλισσα των φοινίκων"
Η γοητευτική παράσταση της Ζωής Χατζηαντωνίου που εμπνέεται από τη βασίλισσα Αμαλία, φτάνει στη λήξη της. Μέχρι και τις 28/1 μπορείτε να απολαύσετε τις ερμηνείες της Έμιλυς Κολιανδρή και της Ρίτας Λυτού σε ένα έργο βασισμένο στις προσωπικές επιστολές της γυναίκας που αγαπούσε τις ουασιγκτόνιες. (θέατρο της Οδού Κυκλάδων-"Λευτέρης Βογιατζής)
"Love and money”
Τελευταίες παραστάσεις είναι αυτές στις 29 και 30/1 για την παράσταση που έφεραν η σκηνοθέτρια Σοφία Μαραθάκη και οι Ατονάλ στο Υπόγειο του Τέχνης. Το τρομακτικά επίκαιρο έργο του Ντένις Κέλι "Love and money" μιλά για τις επιπτώσεις του σύγχρονου καπιταλισμού στην ανθρώπινη ψυχή, συνθέτει πολλαπλές ιστορίες. Ερμηνεύουν οι Κατερίνα Μαούτσου, Άρης Μπαλής, Νάνσυ Μπούκλη, Γιώργος Σύρμας, Σοφία Μαραθάκη.
>> Η Σοφία Μαραθάκη μιλά η ίδια για το έργο της εδώ:
Διαβάστε Επίσης
"βάιζα"
Στην παράσταση με τον αρβανίτικο τίτλο συνδυάζονται τα έργα του Παντελή Μπουκάλα "Μηλιά μου αμίλητη" και "Ο Χριστός στα χιόνια" με έναν μύθο του βιβλίου "Γυναίκες που τρέχουν με τους λύκους". Κεντρική ηρωίδα, μια γυναίκα στη Μάνη του 19ου που θάφτηκε ζωντανή επειδή τη βρήκαν "χαλασμένη". Η σκηνοθεσία είναι της Χριστίνας Ματθαίου. (έως 28/1, ΠΛΥΦΑ)
"Ψάρια στη γυάλα”
Αυλαία ρίχνει στις 30/1 η παράσταση που έφερε στο "Μπέλλος” η Μαριλένα Ρασιδάκη, που βασίζεται στο "Dusa, Fish, Stas and Vi" της Παμ Τζεμς -το πρώτο έργο με ξεκάθαρα φεμινιστική γραφή που έγινε επιτυχία στο West End. Τέσσερις γυναίκες κάτω των 30 (Αιμιλία Κεφαλά, Φανή Κωστελίδου, Ειρήνη Μπαζάνη, Μαρίνα Νικητοπούλου) που συγκατοικούν σε ένα διαμέρισμα στο Λονδίνο των seventies.
"Η μικρή λέξη αγάπη”
Η παράσταση που βασίστηκε στο ομότιτλο βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ, σε διασκευή-σκηνοθεσία Νάντιας Δαλκυριάδου, τελειώνει στις 27/1. Κεντρική ηρωίδα η Μάντια, ένα κορίτσι από μια μικρή κωμόπολη που γνωρίζει τη βία από τον πατέρας της. Αφού το σκάσει από το σπίτι, γνωρίζει έναν άντρα που αποδεικνύεται ένας νέος βασανιστής. Ερμηνεύουν: Αγγελική Ξένου, Βασιλική Κούλη. (θέατρο Από κοινού)
"Μια σεμνή πρόταση”
Προχωρούμε, τώρα, σε μια φωνή του 18ου, τον Τζόναθαν Σουίφτ, και στο κείμενό του "Μια σεμνή πρόταση", που γίνεται μονόλογος από τον Αντώνη Ξένο, ο οποίος και ερμηνεύει. Τη δυστοπική αλληγορία που μέσω του κανιβαλισμού μιλά για τα μειωμένα αντανακλαστικά κάθε "φιλήσυχου πολίτη" σκηνοθετεί στο ίδιο θέατρο η Δανάη Κατσαμένη (έως 28/1, θέατρο Από κοινού).
"Να σου πω μια ιστορία”
Η παράσταση-εμπειρία της ομάδας Τόπι φτάνει στο τέλος της στις 28/1. Πρόκειται για μία κωμικά δραματοποιημένη εκδοχή του ομότιτλου έργου του Χόρχε Μπουκάι, ενός εκκεντρικού ψυχοθεραπευτή που δίνει απαντήσεις στα ερωτήματά ενός πελάτη του μέσα από αλληγορικές ιστορίες. Πρωταγωνιστούν: Μαλαματένια Γκότση, Στέλιος Ξανθουδάκης, Μαρία Θρασυβουλίδη και Δημήτρης Πλειώνης. (Bios)
"Λαχτάρα για κεράσια”
Μέχρι και τις 30/1, οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν στο Τρένο στο Ρουφ το μιούζικαλ τσέπης που έδωσε αφορμή για τη θεατρική μεταμόρφωσή του βαγονιού. Εκεί, θα δούμε την ιστορία της Αγνιέσκα Οσιέτσκα όπου δύο παλιοί ερωτευμένοι συναντώνται ξανά, τυχαία. Ερμηνεύουν οι Λεωνίδας Καλφαγιάννης, Έλενα Μεγγρέλη και σκηνοθετεί ο Ευθύμης Χρήστου.
"Κεραυνός”
Ο Αλμπέρτο Εσκενάζι γράφει, παίζει και σκηνοθετεί έναν μονόλογο με νουάρ ατμόσφαιρα, που θα παρακολουθήσουμε για μία τελευταία Τετάρτη, στις 31/1 στο Τρένο στο Ρουφ. Οι θεατές γίνονται οι μάρτυρες της ψυχιατρικής συνεδρίας ενός άντρα που έχει να αφηγηθεί μια περίεργη ιστορία από όταν σώθηκε όντας σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης.
"Ο Ιμπρεσάριος από τη Σμύρνη”
Το έργο του Κάρλο Γκολντόνι που παίζεται στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου προγραμματίζει τις τελευταίες παραστάσεις του για λίγο πριν την εκπνοή του Ιανουαρίου (28/1). Ο Βασίλης Παπαβασιλείου καθοδηγεί σκηνοθετικά τις "φάλτσες σοπράνο” Δάφνη Λαμπρόγιαννη, Ιωάννα Μαυρέα, Αγορίτσα Οικονόμου, που ανταγωνίζονται για ένα ρόλο στην όπερα που στήνει ο έμπορος Αλή (Θέμης Πάνου).
>> Διαβάστε εδώ την κριτική του "α":
Διαβάστε Επίσης
"Το μικρό πόνι”
Ο Πάκο Μπεθέρα, ένας σημαντικός θεατρικός συγγραφέας από την Αλμερία της Ισπανίας, έγραψε ένα έργο που αφορμάται από την "κοριτσίστικη” τσάντα ενός αγοριού για να μιλήσει για τα στερότυπα και το bullying. Το έργο αυτό έγινε παράσταση σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Σωτηρίου η οποία τελειώνει στις 30/1 ("Αλκμήνη”). Ερμηνεύουν η Ειρήνη Καζάκου και ο Παναγιώτης Τζαφέρης.
"Θα σε δω στον παράδεισο”
Μία τελευταία αυλαία απομένει για την παράσταση που βασίζεται στο κύκνειο άσμα του Νιλ Σάιμον "Roses dilemma". Στις 28/1 θα βυθιστούμε για μία ύστατη φορά στον σκηνοθετικό κόσμο του Αλέξανδρου Λιακόπουλου, ο οποίος παρουσιάζει την ιστορία μιας θεατρικής συγγραφέα (Άννα Αδριανού) που συνεχίζει και… επικοινωνεί με τον άντρα της, που ήταν συγγραφέας αστυνομικών. (θέατρο "Αλκμήνη")
"Νέκυια”
Η πρωτότυπη περφόρμανς που μας επανασυστήνει την λ ραψωδία της ομηρικής Οδύσσειας μετρά τις τέσσερις τελευταίες της παραστάσεις αυτήν την εβδομάδα στη Στέγη (25 έως 28/1). Στη sold-out πια παράσταση, ο Γιάννης Αγγελάκας κι η Όλια Λαζαρίζου, με τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Χρήστου Παπαδόπουλου, κατεβαίνουν και μας κατεβάζουν μαζί τους στον Άδη, κάνοντας μία "ηχοτροπική” τελετή.
"Τελενοβέλα”
Το πρωτότυπο κωμικό έργο του Σταμάτη Πακάκη, που συνδυάζει το θέατρο με τη μουσική και τα λατρεμένα μας "μεξικάνικα”, θα παρουσιαστεί για μία τελική φορά στις 31/1 (Faust). Οι Κωνσταντίνα Δαούτη, Σπύρος Ζουπάνος, Τερέζα Καζιτόρη, Σταμάτης Πακάκης, Φανή Παλιούρα, Μαρία Σωτηριάδου κι ο Άρης-Ηλίας Τοπάλογλου ενσαρκώνουν μία ζάπλουτη οικογένεια γεμάτη μυστικά που οδηγούν σε ίντριγκες.
"Οι δούλες”
Η Κλερ και η Σολανζ, οι ηρωίδες του Ζαν Ζενέ που το επάγγελμά τους χάρισε στο έργο τον τίτλο του, θα είναι μαζί μας για ένα τελευταίο Δευτερότριτο (29 και 30/1, "Δήλος"). Στους ομώνυμους ρόλους η Μαρία Σαββίδου και η Δήμητρα Χατούπη αντίστοιχα, με την Κυρία τους να ερμηνεύεται από τη Μαρία Νίκα. Σκηνοθετεί ο Άρης Τρουπάκης.
"Ελισάβετ: Γυναίκα από σύμπτωση”
Ο Ντάριο Φο, που έχει "πάρει τα πάνω του” στην αθηναϊκή θεατρική σκηνή τον τελευταίο καιρό, έγραψε μια σπαρταριστή φάρσα, την οποία σκηνοθέτησε η Μαίη Σεβαστοπούλου. Οι τελευταίες παραστάσεις για το έργο που μας μεταφέρει από το Αγγέλων Βήμα στο Λονδίνο του 17ου προγραμματίζονται για τις 25 και 31/1. Παίζουν: Μαρία Μακρή, Γωγώ Βογασάρη, Βασίλης Βασιλείου, Νίκος Πανόπουλος, Θοδωρής Κασαπίδης, Μπάμπης Ούστογλου.
"Ακρότητες”
Στο Κάτω από τη γέφυρα αυλαία πρόκειται να ρίξουν στις 28/1 οι "Ακρότητες" που είδαμε φέτος για δεύτερη σεζόν. Το έργο του Γουίλιαμ Μαστροσιμόνε, που σκηνοθέτησε ο Νίκος Δαφνής, θέτει ερωτήματα για την έμφυλη βία, αντιστρέφοντας τον ρόλο του θύτη και του θύματος μετά από μια απόπειρα βιασμού. Ερμηνεύουν: Θοδωρής Αντωνιάδης, Ελεονώρα Αντωνιάδου, Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου, Σοφία Αγγελικοπούλου.
"Αντίο, Ροβινσών”
Για δύο τελευταίες φορές, στις 25 και 26 του Ιανουαρίου, θα ναυαγήσουμε μαζί με τους Μελαχρινό Βελέντζα και Πάνο Πολυπαθέλη στο ερημονήσι όπου διαδραματίζεται η παράσταση της συμπεριληπτικής σε άτομα με αναπηρία ομάδας "ARTimeleia”. Ο γνωστός Ροβινσώνας κι ένας δυτικός ναυαγός επιστρέφουν χρόνια μετά στον τόπο όπου γνωρίστηκαν τυχαία, ο οποίος έχει μετατραπεί σε τεχνολογικό παράδεισο. (Φούρνος)
"Βυσσινόκηπος"
Τη λήξη σημαίνουν η 29η και 30η μέρα του μήνα για το έργο του Άντον Τσέχοφ, το οποίο ανέβηκε στη σκηνή του Θησείον, σε σκηνοθεσία Δέσποινας Ντορίνας Ρεμεδιάκη. Τα πρόσωπα του έργου (που ερμηνεύουν οι Ιφιγένεια Βαρελά, Κωνσταντίνος Γιουρνάς, Τίτος Γρηγορόπουλος, Μαρία Δαμασιώτη, Γιώργος Δικαίος, Νάντια Κατσούρα, Δέσποινα Κούρτη) επιστρέφουν στο παλιό τους σπίτι που έχει γίνει ήδη εργοτάξιο.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Να σου πω μια ιστορία
Ο Ντέμιαν επιθυμεί να ανακαλύψει τον εαυτό του. Η προσωπική του αναζήτηση τον οδηγεί στον Χόρχε –έναν εκκεντρικό θεραπευτή– ο οποίος τον ωθεί να αντιμετωπίσει τη ζωή του, δίνοντας του απαντήσεις στα ερωτήματά του με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Σε κάθε συνάντησή τους, του αφηγείται μια ιστορία, την οποία είτε αντλεί από την λαϊκή προφορική παράδοση και μυθολογία, είτε την επινοεί με τη φαντασία του. Δραματοποιημένο το εμβληματικό κείμενο του Χόρχε Μπουκάι, με φρέσκια και κωμική ματιά, σε μια παράσταση που αποσκοπεί να κάνει το κοινό συνένοχο. Οι θεατές εμπλέκονται ενεργά στο έργο. Το δίπολο θεραπευτή–θεραπευόμενου αντιστρέφεται και οι ρόλοι ανατρέπονται.
Ρέκβιεμ
Το τελευταίο μέρος της άτυπης τετραλογίας που υπογράφει ο Θ. Τερζόπουλος για τη σύγκρουση και την εξουσία («Alarme», «Amor», «Ανκόρ») εστιάζει στο ζήτημα των γυναικοκτονιών και έχει τη μορφή ενός σκηνικού έργου τέχνης υψηλής αισθητικής, που υπερβαίνει τις δικλείδες ασφαλείας του ρεαλιστικού θεάτρου. Την τελετουργική κατάβαση των δύο γυναικείων μορφών στο μαύρο σκοτάδι του θανάτου ερμηνεύουν μοναδικά η Αγλαΐα Παππά και η Σοφία Χιλλ.
Ο εραστής
Σε ένα από τα πιο αινιγματικά έργα του, ο νομπελίστας συγγραφέας στρέφει το μικροσκόπιο στις ανθρώπινες σχέσεις, επιχειρώντας να αναδείξει πώς η μεγαλύτερη μοναξιά μπορεί και τρυπώνει καμιά φορά μέσα στα ζευγάρια. Οι δύο ερμηνευτές εξερευνούν τη διαβρωτική πορεία του χρόνου στη σχέση ενός ζευγαριού όπου εμπλέκεται ένα τρίτο πρόσωπο -ή μήπως όχι. Κι όμως ο Ρίτσαρντ και η Σάρα υπήρξαν κάποτε πολύ ερωτευμένοι. Κι όπως όλα τα ζευγάρια που κάποτε ερωτεύτηκαν με την πρώτη ματιά, τώρα ζουν «σχεδόν» ευτυχισμένοι. Η λεπτομερής σκιαγράφηση της σχέσης των ηρώων, η αποκάλυψη της φθοράς και η αγωνιώδης προσπάθεια να παραμείνουν «ζωντανοί» μαζί, κατατάσσουν το έργο ανάμεσα στα αριστουργήματα του παγκόσμιου δραματολογίου.
Ελισάβετ: Γυναίκα από σύμπτωση
Βρισκόμαστε στο Λονδίνο, αρχές του 17ου αιώνα, στο μπουντουάρ της «Παρθένας» Βασίλισσας Ελισάβετ της Αγγλίας, που είναι μια βασίλισσα ροκ, αθυρόστομη, εκρηκτική, που «βλέπει» τα πάντα. Μονίμως έχει στο πλάι της την Μάρθα, τη μόνη φωνή της λογικής. Η Ελισάβετ έχει ένα ασθενές σημείο: τον αγιάτρευτο έρωτά της για τον Κόμη του Έσσεξ. Για χατίρι του κάνει την κουφή, την τυφλή και την χαζή. Σκεπάζει τις συνομωσίες του ακόμη και όταν στρέφονται κατά της ζωής της. Για αυτόν τον έρωτα της ζωής της, η Ελισάβετ δεν διστάζει να φέρει στο παλάτι μια τρελογιάτρισσα που κάνει και την μάγισσα. Μέσα στο μπουντουάρ της Βασίλισσας κυκλοφορεί ακόμη ένα απίστευτο μπουκέτο γκάφας, πανικού και αλλοφροσύνης: O Αρχηγός της Αστυνομίας της που είναι πάντα εκτός τόπου και χρόνου. Όλοι αυτοί πρωταγωνιστούν σε μια-μέρα-από-τη-ζωή-μιας-Βασίλισσας, κατά τη διάρκεια της οποίας συμβαίνουν όλα τα απίθανα.
Amalia melancholia, η βασίλισσα των φοινίκων
Παράσταση εμπνευσμένη από τη δραματική ιστορία της βασίλισσας Αμαλίας, συζύγου του Όθωνα, και την αδυναμία της να τεκνοποιήσει λόγω ενός σπάνιου εκ γενετής συνδρόμου.
Τελενοβέλα
Βρισκόμαστε στο Μεξικό των 90’s, όπου ζούσε ευτυχισμένη μία ζάπλουτη θρησκευόμενη οικογένεια, που είχε στην κατοχή της τα γνωστά… ένα ράντσο, μία έπαυλη κι ένα εργοστάσιο. Η ‘’ήρεμη’’ ζωή της οικογένειας ταράζεται από δύο γεγονότα. Η δεύτερη γυναίκα του Εστεβάν, η Σολεδάδ Καταλίνα Κολομέρ Μαρτίνες, είναι μία σφετερίστρια και σα να μην έφτανε αυτό ο νεαρός Αλεχάνδρο ερωτεύεται μία παρακατιανή ρακοσυλλέκτρια, την πανέμορφη Μπονίτα Ντολόρες Λόπες. Τι θα συμβεί με τη συμβίωση όλων των παραπάνω, συν της γιαγιάς που όλο μηχανεύεται δολοπλοκίες και της κουτσομπόλας υπηρέτριας, στην έπαυλη της οικογένειας; Κάθε ομοιότητα με γνωστές τελενοβέλες είναι εντελώς σκόπιμη…
Θα σε δω στον παράδεισο
Η Ρόουζ, μία θεατρική συγγραφέας αποσυρμένη πια στο εξοχικό της μαζί με την πιστή γραμματέα της, αναπολεί τις μέρες που ζούσε με τον έρωτα της ζωής της, τον Ουάλς, συγγραφέα με τεράστια καριέρα που την έχει στιγματίσει. Αν και εκείνος έχει πεθάνει εδώ και χρόνια, η Ρόουζ συνεχίζει να… ζει μαζί του. Οι άνθρωποι τριγύρω της δεν αντιλαμβάνονται την παρουσία του, μέχρι που -αναπόφευκτα- έρχεται η στιγμή που πρέπει να συνυπάρξουν στο ίδιο δωμάτιο μαζί του, εξαιτίας μιας ιδιαίτερης συνθήκης: ο νεαρός Τζον έρχεται για να ολοκληρώσει το τελευταίο και ημιτελές έργο του, υπό την καθοδήγηση του ίδιου μέσω της Ρόουζ.
Λαχτάρα για κεράσια
Στην επετειακή παράσταση για τα 26 χρόνια της Αμαξοστοιχίας-θέατρο, που στάθηκε αφορμή για την έμπνευση του χώρου, ένας άντρας και μια γυναίκα μοιράζονται το παρελθόν τους σε ένα βαγόνι. Το έργο διαδραματίζεται τις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70 την περίοδο της τότε Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας. Ένας άντρας και μια γυναίκα συναντιούνται τυχαία στην αποβάθρα ενός σιδηροδρομικού σταθμού και επιβιβάζονται στο τρένο. Δύο εντελώς άγνωστοι ή μήπως όχι; Αναγκασμένοι να ταξιδέψουν μαζί, αποκαλύπτουν και μοιράζονται το παρελθόν τους, υποδύονται ρόλους τρίτων προσώπων που συνάντησαν στη ζωή τους. Το έργο κάνει μια βαθιά τομή όχι μόνο στις σχέσεις μεταξύ ζευγαριών αλλά και στο χάσμα δύο αντικρουόμενων κόσμων. Αυτός είναι ένας ήρωας της καθημερινότητας που «οικοδομεί τον σοσιαλισμό». Εκείνη θέλει να αγοράσει «ένα… ροζ καπέλο»! Και οι δύο επιδίδονται σε μια οδυνηρή αλλά και χιουμοριστική διαμάχη με τρυφερότητα και ευαισθησία συνθέτοντας πρόζα, στίχους και ζωντανή μουσική μέσα από την πρωτότυπη μουσικοθεατρική φόρμα ενός μιούζικαλ για δύο.
Μικρά συζυγικά εγκλήματα
Εξαιτίας ενός μυστηριώδους ατυχήματος, ο Ζιλ, ένας συγγραφέας, παθαίνει αμνησία. Η εδώ και πολλά χρόνια γυναίκα του, η Λίζα, αναλαμβάνει να επαναφέρει τη μνήμη του σχετικά με τον εαυτό του αλλά και εκείνη. Θα του πει, όμως, εκείνη σε όλα την αλήθεια; Όπως αναφέρει ο σκηνοθέτης, ο συγγραφέας του έργου βάζει στην ουσία έναν άνθρωπο να ανακαλύπτει τον άπειρα μυστηριώδη χαρακτήρα ενός άλλου. Η διαύγεια του χαρακτήρα του ενός του δίνει τη δυνατότητα να αποδεχτεί τον άλλον και να δημιουργήσουν μια σχέση που είναι βέβαιη μέσα στην αβεβαιότητα του έρωτα. Μήπως, όμως, ο πόνος που προκαλεί το συναίσθημα αυτό αναπόφευκτος;
Αντίο, Ροβινσών
Ένας δυτικός άνθρωπος ναυαγεί σε ένα έρημο νησί που τον καλεί να γίνει μέρος της φύσης, της μοναξιάς και της συνάντησης με τον Άλλον, τον διαφορετικό, τον βάρβαρο, σε μια παράσταση βασισμένη στο μύθο του Ροβινσώνα και κείμενα των Τουρνιέ, Αγκάμπεν, Κορτάσαρ. Χρόνια μετά οι δυό τους, γυρίζουν για τελευταία φορά ως επίτιμοι καλεσμένοι στο νησί τους, που είναι πια ένας σύγχρονος τεχνολογικός παράδεισος ή και μια δυστοπία θα μπορούσε να πει κανείς.
Νέκυια
Μια υβριδική εμπειρία θέασης και ακρόασης της πιο υποβλητικής ραψωδίας της ομηρικής Οδύσσειας, της ραψωδίας λ, όπου περιγράφεται η κάθοδος του Οδυσσέα στον Άδη. Οι θεατές καλούνται να γίνουν κοινωνοί σε μια ηχοτροπική κατάσταση σαν τελετή προς το πιο απόκοσμο, μυστικιστικό και σχεδόν αποκρυφιστικό ομηρικό τοπίο, με όχημα τη μουσική σύνθεση, τις εικόνες και τις φωνές.
βάιζα
Η παράσταση αντλεί από τα έργα του Παντελή Μπουκάλα «Μηλιά μου αμίλητη» και «Ο Χριστός στα χιόνια» και εμπνέεται από τον μύθο της La Loba, όπως αυτός αποτυπώνεται στο βιβλίο της Κλαρίσα Πίνκολα Έστες «Γυναίκες που τρέχουν με τους Λύκους». Έτσι, συνθέτει μια παράσταση που μιλάει για τη δύναμη της θηλυκότητας. Βρισκόμαστε στη Μάνη, μέσα 19ου αιώνα. Μια νεαρή γυναίκα, η Μηλιά, δολοφονείται από τον πατέρα και τα αδέλφια της για να ξεπλυθεί η ντροπή της οικογένειας, αφού την πρώτη νύχτα του γάμου της βρέθηκε «χαλασμένη». Θάβεται ζωντανή σε λάκκο με πέτρες στην είσοδο του χωριού. Μόνο το κεφάλι της μένει έξω από το χώμα, μέχρι να πεθάνει. Τώρα η Μηλιά έχει φωνή. Τώρα η La Loba της δίνει τη δυνατότητα να πει την ιστορία της. Να αναγεννηθεί.
Love and money
Ο Ντέιβιντ, ένας πρώην καθηγητής αγγλικής φιλολογίας που έγινε πωλητής για να βγάζει περισσότερα χρήματα. Η Τζες που παθαίνει νευρικό κλονισμό εξαιτίας του εθισμού της στην υπερκατανάλωση. Ένας γάμος που καταρρέει υπό το βάρος των χρεών και μια σχέση που οδηγείται στον αφανισμό με τραγικές συνέπειες. Δυο γονείς, που ο θρήνος για την κόρη τους και η συνειδητοποίηση τους για την εμπορευματοποίηση του θανάτου, τους οδηγεί στον βανδαλισμό. Μια επιτυχημένη μάνατζερ που έχει αντικαταστήσει την πίστη της στον Θεό με την παραδοχή της αξίας του θαυμαστού κόσμου του χρήματος. Τέλος, η Σαντρίν, στέλεχος σε πολυεθνική, που στην αρχή μιας ερωτικής ιστορίας ανακαλύπτει ένα φριχτό μυστικό. Ένα έργο για τις ανθρώπινες σχέσεις που διαλύονται από το χρήμα, τον καταναλωτισμό, τα χρέη.
Βυσσινόκηπος
Πρόκειται για μια ιστορία επιστροφής στο σπίτι των παιδικών χρόνων, το σπίτι της μνήμης. Για μια απόπειρα ανασύστασης του άδειου χώρου. Από έναν ολόκληρο βυσσινόκηπο βλέπουμε μόνο τα επτά πρόσωπα του σπιτιού μέσα από ένα κβαντικό άλμα στο χρόνο να επιστρέφουν σε ένα σπίτι που είναι πια εργοτάξιο και έχει ήδη πουληθεί. Πώς θα το οικειοποιηθούν και πάλι; Μπορούν να γυρίσουν άραγε το χρόνο πίσω για να το σώσουν; Ένα αντίο σε διαστολή. Μια μικρή ωδή στην απώλεια αλλά και την αντίσταση μας. Μια ειλικρινής απορία για το πώς τελικά μπορεί κανείς να ισορροπεί επάνω σε ό,τι έχει γκρεμιστεί.
Ψάρια στη γυάλα
Λονδίνο, 1975. Τέσσερις νέες γυναίκες, όλες κάτω των τριάντα, συμβιώνουν σ’ ένα διαμέρισμα. Η κάθε μία προέρχεται από διαφορετικό κοινωνικό και οικονομικό στρώμα, αλλά όλες τους αποκτούν ένα είδος κοινής και μοιραίας σχέσης με τον χώρο στον οποίο συν-υπάρχουν. Για όλες ο χώρος αυτός είναι ένας τόπος προσωρινής ανάπαυλας, τόπος συνενοχής, τόπος που ανασαίνουν λίγο πριν το μακροβούτι, πριν από την προσωπική διαδρομή που έχει να διανύσει η κάθε μία, ο τόπος που μπορούν να μοιραστούν, να ουρλιάξουν, να πιουν, να γελάσουν, να φοβηθούν. Μαζί. Το έργο «Dusa, Fish, Stas and Vi» της Παμ Τζεμς (πάνω στο οποίο βασίζεται η παράσταση) ήταν το πρώτο φεμινιστικό θεατρικό έργο που κατάφερε να ανέβει με μεγάλη εισπρακτική επιτυχία στο West End του Λονδίνου.
Κεραυνός
Ένας φόνος γίνεται η αφορμή για έναν ύποπτο να έρθει αντιμέτωπος με το παρελθόν του. Όλα τα γεγονότα που έζησε ως παιδί στο κολαστήριο του Άουσβιτς είναι αναγκασμένος να εξιστορήσει σε μια επιτροπή ψυχιάτρων μέσα σε ένα βαγόνι τρένου και να αποδείξει την πνευματική του διαύγεια. Μια ντοστογιεφσκική προσέγγιση στην ψυχοπνευματικη ισορροπία και στην αναμέτρηση ηθικών και θεσμικών αξιών. Είναι πολλά τα ερωτήματα που συνθέτουν την παράξενη αυτή ιστορία: Θα καταφέρει τελικά να αποδείξει την αθωότητα του; Κι αν ναι με ποιο τίμημα; Θα μπορέσει να αντιμετωπίσει το θηρίο της ξαναγεννημένης μνήμης;
Αγωνία ιερή. στον αργαλειό της Εύας Palmer-Σικελιανού
Μια queer Αμερικανίδα, η Εύα Palmer–Σικελιανού, έρχεται στην Ελλάδα, υφαίνει, συνθέτει βυζαντινή μουσική, αντιστέκεται στην αποικιοκρατία, τη βιομηχανοποίηση, τον φασισμό, χορογραφεί και αναβιώνει το αρχαίο δράμα. Η παράσταση εμπνέεται από αυτή δημιουργώντας μια πρωτότυπη δραματουργία βασισμένη στη βιογραφία της, την αυτοβιογραφία, επιστολές και ντοκουμέντα της εποχής. Πρόκειται ουσιαστικά για μία ritual performance για την ανωφερή δύναμη που απελευθερώνει από την καταπίεση του δυτικού, μηχανοποιημένου τρόπου ζωής. συνυφαίνοντας τα ιδεώδη που παρακίνησαν το έργο της Εύας Palmer – Σικελιανού με μία αιχμηρή κριτική για τις αμφιλεγόμενες στιγμές της ιστορίας της. Η νέα παραγωγή της Ομάδας Θέατρο Πρόταση αποτελεί μια σπουδή στη γυναίκα που γεφύρωσε τον αρχέγονο κόσμο με τον σύγχρονο.
Ακρότητες
Στο πολυβραβευμένο ψυχολογικό θρίλερ με κοινωνικές προεκτάσεις του Αμερικανού συγγραφέα που γράφτηκε το 1978, ένας άνδρας, ο Ραούλ, μπαίνει σε ένα σπίτι για να βιάσει μια γυναίκα, τη Μάρτζορι, εκείνη όμως τον ακινητοποιεί και τον βασανίζει, αντιστρέφοντας τους ρόλους θύτη και θύματος. Η ηρωίδα διεκδικεί την έγκριση από τις δύο συγκατοίκους και φίλες της. Οι απόψεις διίστανται καθώς η μία, που έχει επιβιώσει από έναν βιασμό στην εφηβεία της, προτείνει να τον αφήσουν να φύγει και να το ξεχάσουν, ενώ η άλλη προτείνει να καλέσουν την αστυνομία. Από εδώ ξεκινούν και οι προβληματισμοί του κοινού στο έργο που θέτει καίρια ηθικά ερωτήματα για τη διάρθρωση του κοινωνικού ιστού, η οποία ευνοεί την άσκηση της σεξουαλικής και της σωματικής βίας.
Ο Ιμπρεσάριος από τη Σμύρνη
Ο πλούσιος έμπορος Αλή σκοπεύει να συστήσει την τέχνη της όπερας στη Σμύρνη και απευθύνεται σε δύο ατζέντηδες, προκειμένου να τον βοηθήσουν να οργανώσει τον θίασό του. Ο ίδιος, εξάλλου, έλκεται από τρεις σοπράνο, αλλά οι διαρκείς αψιμαχίες τους για το ποια θα είναι η πριμαντόνα του θιάσου και οι αλλοπρόσαλλες απαιτήσεις όλων των εμπλεκομένων, τον κάνουν να ξανασκεφτεί την απόφασή του. Η απλή αυτή υπόθεση τραβάει με τόλμη την κουίντα των παρασκηνίων και μας επιτρέπει να ρίξουμε μια ματιά στα ματαιόδοξα φερσίματα των καλλιτεχνών (και όχι μόνο), τα αλαζονικά ξεσπάσματά τους αλλά και στον ευάλωτο ρομαντισμό τους και την υπόσχεση μυθολογίας που τους κατατρύχει.
Γέρμα
Στη σύγχρονη αυτή διασκευή του ομώνυμου έργου του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα συναντάμε τους ήρωες στο σήμερα, επαγγελματικά επιτυχημένους και πολλά υποσχόμενους. Η γυναίκα είναι δημοσιογράφος και μπλόγκερ με μεγάλο αριθμό ακολούθων, ο άντρας της πετυχημένος επιχειρηματίας. Ο κόσμος τους δοκιμάζεται και διαλύεται λόγω της ατεκνίας. Η σχέση του ζευγαριού φθείρεται σταδιακά, ενώ παρακολουθούμε την εμμονή της ηρωίδας να αποκτήσει παιδί, τις εξωσωματικές να αποτυγχάνουν διαρκώς και τον σύζυγο να αδυνατεί να παρακολουθήσει τον αδιέξοδο αυτόν αγώνα. Στο σημερινό Λονδίνο, η ηρωίδα του Σάιμον Στόουν εσωτερικεύει την εμμονή της μητρότητας σε σύγκρουση με το περιβάλλον της, σε σημείο να καταστρέψει την ψυχική υγεία, την καριέρα, τη ζωή της.
Οι δούλες
Στο κλασικό έργο δύο αδελφές, η Κλερ και η Σολάνζ, ορίζονται από το καθήκον του «υπηρετείν», εσώκλειστες σε ένα πλούσιο μεγαλοαστικό σπίτι, και παλεύουν ν’ αποκτήσουν υπόσταση. Καταφεύγουν στη φαντασία για να εκτονώσουν εκεί τα παράπονά τους, τα απωθημένα τους και την οργή τους για μια «Κυρία» που ακόμη κι αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να την εφεύρουν για να αποκτήσει νόημα η ζωή τους. Το παιχνίδι εξουσίας και υποταγής που παίζουν με τη φαντασία τους, ξαφνικά αποκτά επικίνδυνες διαστάσεις.
Η μικρή λέξη αγάπη
Η θεατρική μεταφορά του βιβλίου του γνωστού συγγραφέα έχει ως κεντρική ηρωίδα τη Μάντια, ένα κορίτσι από το Τυφλό Νερό που έμαθε τι θα πει βία από πρώτο χέρι. Μέσα στην οικογένεια, από το χέρι του πατέρα. Έφτασε η ώρα που το έσκασε από τον βασανιστή της για μια καλύτερη ζωή αλλά την περίμενε ένας νέος κύκλος βίας. Πίσω από έναν έρωτα, καλά κρυμμένος, ένας νέος βασανιστής. Ένας νέος κύκλος βίας, πιο επώδυνος. Πόσο κοστίζει να είσαι γυναίκα; Πόσο κοστίζει η ζωή; Πόσο κοστίζει η αγάπη; Μεταξύ ζωής και θανάτου. Ένα κορίτσι ακροβατεί και μας λέει την ιστορία του. Γι’ αυτή τη μικρή λέξη αγάπη.
Το μικρό πόνι
Μια παράσταση-εξερεύνηση πάνω στις ευθύνες και στα αίτια του εκφοβισμού αλλά και την αποδοχή της διαφορετικότητας, εμπνευσμένη από αληθινά περιστατικά. Ο Χάιμε κι η Ιρένε έχουν ένα γιο που πλησιάζει τα έντεκα, τον Λουίσμι. Το αγόρι πηγαίνει στην τάξη του με ένα σακίδιο που απεικονίζει ήρωες απ’ την παιδική σειρά κινουμένων σχεδίων «Μικρό μου πόνι», μια σειρά που από κάποιους έχει χαρακτηριστεί «κοριτσίστικη» και για μικρότερες ηλικίες. Οι συμμαθητές του τον χλευάζουν, οι δάσκαλοι καλούν τους γονείς για να τον πείσουν να αλλάξει προτίμηση, ώστε να σταματήσουν τα επεισόδια μπούλινγκ εις βάρος του εκ μέρους των άλλων μαθητών. Ο ίδιος, όμως, αρνείται πεισματικά να αποχωριστεί το σακίδιό του.
Μια σεμνή πρόταση
Η παράσταση βασίζεται στο πεζογράφημα του Τζόναθαν Σουίφτ, το οποίο γράφτηκε το 1729. Στην πραγματικότητα, το έργο αυτό αποτελεί μια σατιρική αντίστροφη όψη των ευθέων κοινωνικών και πολιτικών σχολίων του Σουίφτ για τα δεινά της χώρας του. Έχοντας ως βασικό γνώμονα την απέχθεια προς τα τυραννικά καθεστώτα, ο συγγραφέας από την Ιρλανδία, που έγινε ευρέως γνωστός μέσα από τα περίφημα «Ταξίδια του Γκιούλιβερ», έγραψε ένα κείμενο μέσα στο οποίο χρησιμοποιεί με δυστοπική αλληγορία την έννοια της ανθρωποφαγίας, για να πραγματοποιήσει μα ευθύβολη αλλά και διορατική επίθεση στα μειωμένα αντανακλαστικά κάθε «φιλήσυχου», αλλά πρακτικά εφησυχασμένου πολίτη-αναγνώστη, κάθε εποχής και κάθε κοινωνίας.
I + U
Η 16χρονη Κάρολαιν, για σοβαρούς λόγους υγείας, είναι αναγκασμένη να ζει μέσα στο δωμάτιο του σπιτιού της και να επικοινωνεί με τον "έξω" κόσμο αποκλειστικά μέσω ίντερνετ. Ένα απόγευμα “εισβάλλει” στον μικρόκοσμό της ένα άγνωστο αγόρι, ο Άντονι. Μετά το πρώτο σοκ, το αγόρι της εξηγεί ότι την επισκέφθηκε γιατί πρέπει ως το επόμενο πρωί να φέρουν μαζί εις πέρας μια εργασία για το μάθημα της λογοτεχνίας με θέμα τη χρήση των αντωνυμιών «Εγώ» και «Εσύ» στο ποίημα «Το Τραγούδι του Εαυτού μου» του μεγάλου ποιητή Γουόλτ Γουίτμαν. Η Κάρολαιν στην αρχή είναι αμυντική απέναντι στον απρόσμενο "εισβολέα" και αρνείται να κάνει μια εργασία λογοτεχνίας αφού "δεν πάει καν σχολείο". Τελικά όμως, δίνει μια ευκαιρία στο ποίημα και τον Άντονι, και έτσι αρχίζει μία μοναδική περιπλάνηση μέσα στους τέσσερις τοίχους, γεμάτη συναισθήματα και όνειρα. Δύο παιδιά που θα μπορούσαν να ήταν ο καθένας από εμάς, σε ένα καλά δομημένο, αλληγορικό κείμενο, με ένα φινάλε που υμνεί την απόλυτη Ένωση.
