Η αθηνοραματική πλευρά της Ναταλίας Δραγούμη

Είναι Κυριακή. Σιγά-σιγά ο ήλιος δύει. Σε ποιο στέκι θα τρυπώσεις;
Στο "G café bar" του φίλου μου Γιώργου Δουδέση στο Κολωνάκι. Το νιώθω σαν σπίτι μου, σαν γραφείο μου, σαν τη διασκέδασή μου.

Ποια είναι η πιο αγαπημένη σου διαδρομή να κάνεις μέσα στην πόλη;
Λατρεύω το κέντρο της Αθήνας, και συγκεκριμένα το Κολωνάκι, όπως είπα και πριν, παρόλο που περνάει μία κρίση. Ίσως στην "τέταρτη” ηλικία να θέλω να μένω στην καρδιά της πλατείας Κολωνακίου.

Πες μας ένα λόγο που οι αναγνώστες του "α" πρέπει να δουν οπωσδήποτε τον "Αμπιγιέρ";
Δεν είναι μόνο ένας. Επειδή θα συγκινηθούν στο τέλος, θα αναγνωρίσουν πολλές πτυχές των σχέσεών τους μέσα στο έργο, αλλά και επειδή το "Τζένη Καρέζη" είναι ένα από τα πιο ωραία θέατρα της Αθήνας. Και φυσικά για τη σκηνοθεσία, για τις ερμηνείες και… αυτά! Ας μην ευλογώ τα γένια μας!

Πώς θα περιέγραφες με ένα τραγούδι καθέναν από τους συμπρωταγωνιστές σου, Ιεροκλή Μιχαηλίδη και Γεράσιμο Σκιαδαρέση;
Για τον Γεράσιμο, θα έλεγα κάτι από Beatles. Για τον Ιεροκλή, από Bruce Springsteen το "I’m on fire". Α, και για τη φάση που ζούμε στον "Αμπιγιέρ", κάποιο από τα Nocturnes του Σοπέν.

Πες μας καμιά άλλη καλή παράσταση αυτές τις μέρες που πρέπει οπωσδήποτε να δούμε;
Είναι πολλές και δεν τις προλαβαίνω όλες, άρα έχω κάνει αναγκαστικά συγκεκριμένες επιλογές, όπως τη "Ζιζέλ" στο Μέγαρο και το "Amalia melancholia" στο θέατρο της οδού Κυκλάδων. Επίσης, θέλω πολύ να δω την Ελένη Ράντου στο Διάνα, στην παράσταση "Το πάρτι της ζωής μου".

>> Διαβάστε εδώ την κριτική του "α" για το "Πάρτι της ζωής μου"

Ποιου εστιατορίου τη σπεσιαλιτέ θα μπορούσες να τρως κάθε μέρα;
Θα τολμήσω να πω το προφιτερόλ στο "Ατενέ".

Και ποια είναι η δική σου σπεσιαλιτέ;
Φτιάχνω ευφάνταστες σαλάτες, κέικ και χριστουγεννιάτικα πιάτα, όπως γεμιστή γαλοπούλα, κουραμπιέδες, μελομακάρονα.

Ποια γειτονιά της Αθήνας είναι το "κρυφό διαμάντι", που δεν έχουμε ακόμα ανακαλύψει;
Μα, υπάρχει και κάποια γειτονιά που να μην έχει ανακαλυφθεί;...

"Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο"; Ποια ευρωπαϊκή πόλη έχει μείνει χαραγμένη στην καρδιά σου;
Σαφέστατα το Βερολίνο. Έχει κάτι το ψαρωτικό αυτή η πόλη, και αυτό δεν είναι η ομορφιά της. Ίσως το ότι σε κάθε γωνιά της συμβαίνει κάτι καλλιτεχνικό. Είμαι επίσης λάτρης του πάντα ανατρεπτικού γερμανικού θεάτρου.

Ώρα για μερικά διλήμματα…:

…μετά τον "Αμπιγιέρ" στο "Καρέζη", πας για φαγητό ή ποτό;
Για ποτό, γιατί τελευταία ανάμεσα στα δύο διαλέγω το δεύτερο.

…ημιυπόγειο κουτούκι ή εστιατόριο σε ρετιρέ ξενοδοχείου;
Εστιατόριο σε ρετιρέ ξενοδοχείου, δαγκωτό.

…μια βόλτα με τον Καβάφη στην Αλεξάνδρεια ή με τον Γκι ντε Μοπασάν στο Παρίσι;
Με τον Γκι ντε Μοπασάν στο Παρίσι. Το Παρίσι είναι η πόλη μου –μετά την Αθήνα φυσικά–, ενώ τα γαλλικά είναι όλη μου η παιδική ηλικία και η σχέση μου με τη μητέρα μου.

Αν μπορούσες να ξαναζήσεις μία παράσταση του Αμόρε, ποια θα επέλεγες;
Το "Closer” σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου. Αλλά την version που είχαμε κάνει πριν ξεκινήσει κανονική παράσταση, η οποία γινόταν σε όλο τις αίθουσες του θεάτρου και το κοινό μετακινούνταν μαζί με εμας.

Υπάρχει κάποια άλλη παράσταση που ξεχώρισες τον τελευταίο καιρό;
Θα έλεγα τον "Θάνατο του εμποράκου". Τη συστήνω ανεπιφύλακτα. Επίσης, συστήνω ανεπιφύλακτα το παιδικό στο οποίο παίζω στο θέατρο Διάνα μαζί με τον Μέμο Μπεγνή με τίτλο "Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες".

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις μετά τη συνέντευξη αυτή;
Θα ανοίξω το κρυφό συρτάρι, θα τσιμπήσω ένα μικρό κομματάκι ακόμα σοκολάτα και θα πάω να αγκαλιάσω κάποιον μες στο σπίτι… όποιον από τους τρεις βρω διαθέσιμο!

Last but not least: Ευχαριστούμε τον χώρο του "Athénée" για τη φιλοξενία της φωτογράφησης.