Η "Φιλουμένα Μαρτουράνο" επιστρέφει την επόμενη σεζόν

Η παράσταση που σκηνοθέτησε ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, μία από τις μεγάλες επιτυχίες της σεζόν, πρόκειται να επανέρθει από τον Οκτώβριο του 2023, και πάλι στο θέατρο "Δημήτρης Χορν", για να αναδείξει εκ νέου το δημοφικές έργο με τη λαϊκή απήχηση και το ναπολιτάνικο ταμπεραμέντο. Ο δυνατός πρωταγωνιστικός ρόλος της Φιλουμένας αφορά μία δυναμική γυναίκα που ξεκίνησε ως πόρνη και κατέληξε ερωμένη του πλούσιου εμπόρου Ντομένικο Σοριάνο. Έπειτα από πολλά χρόνια κοινού βίου, διεκδικεί τη θέση που της αξίζει, όχι για λόγους δικής της οικονομικής εξασφάλισης ή "τιμής", αλλά προκειμένου να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον για τους τρεις γιους που είχε αποκτήσει κρυφά στο παρελθόν.

Πρόκειται για ένα έργο που βάζει στο μικροσκόπιο τη γυναίκα, τις προβληματικές οικογενειακές και κοινωνικές δομές και τα στερεότυπα φέρνοντας αντιμέτωπους δύο κόσμους με όχημα τη σπουδαία  γλώσσα του Εντουάρντο Ντε Φιλίππο. Οι ζωηροί χαρακτήρες, η εναλλαγή των συναισθημάτων από το δράμα στην κωμωδία και τη συγκίνηση  και το σημαντικό της μήνυμα έχουν καταστήσει τη "Φιλουμένα Μαρτουράνο" ένα από τα αγαπημένα έργα του κοινού, παγκοσμίως, και δεν έχει σταματήσει να παίζεται από την εποχή που γράφτηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1940.

Όπως γράφαμε στην κριτική μας για την παράσταση: "Αυτήν τη γοητεία και τη σκηνική λειτουργικότητα τιμάει η καλοπαιγμένη και καλαίσθητη παράσταση του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου: τα έντονα συναισθήματα που αναδύονται, τις κωμικές και τις δραματικές στιγμές που εναλλάσσονται, τον λαϊκό χαρακτήρα, και πάνω απ’ όλα τα πρόσωπα. Η κεντρική ηρωίδα, μια γυναίκα με τσαγανό, κυριαρχεί επί σκηνής στην ερμηνεία της Μαρίας Ναυπλιώτου, η οποία, έχοντας αποβάλει κάθε ίχνος της έμφυτης φινέτσας της, ενσαρκώνει μια λαϊκή, απολύτως γήινη γυναίκα, σκληραγωγημένη από τη ζωή, παθιασμένη και 'μάγκισσα'. Επάξιος δίπλα της ο Μελέτης Ηλίας στο ρόλο του Ντομένικο".

Ο σκηνοθέτης της παράστασης, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, σημειώνει:

"Όλα έγιναν κάποτε. Κάποτε της είπαν πως έγινε γυναίκα. Δεν είναι κορίτσι πια. Κάποτε έφυγε από το σπίτι της το πατρικό και πήγε σε εκείνο το άλλο 'σπίτι'. Κάποτε γνώρισε κι εκείνον. Κάποτε την γνώρισε κι αυτός. Κάποτε έμεινε έγκυος και μετά ξανά και ξανά. Και κάποτε εκείνος της ζήτησε να μείνει μαζί του, χωρίς να της το ζητήσει και ποτέ αληθινά. Ύστερα το ξέχασε. Κάποτε γεννήθηκαν και τρία παιδιά. Που δεν έμαθαν ποτέ ποιανού παιδιά είναι. Και κάποτε... το κάποτε κουράστηκε. Και θέλησε να γίνει τώρα. Τώρα... ανάμεσα σε εκείνη και σε εκείνον. Που δεν συναντήθηκαν ποτέ, μέχρι τώρα. Που δεν έζησαν ποτέ αληθινά, μέχρι τώρα. Που δεν έμαθε ποτέ εκείνη ποιος στ' αλήθεια είναι εκείνος. Ο Ντομένικο Σοριάνο. Και δεν έμαθε ποτέ  εκείνος ποια στ' αλήθεια είναι εκείνη. Η Φιλουμένα Μαρτουράνο. Η γυναίκα που δεν κλαίει ποτέ. Μέχρι τώρα. Που θα μάθει. Μέχρι τώρα που θα μάθουμε κι εμείς. Και θα το μάθουν και εκείνα τα παιδιά. Πρέπει να το μάθουν. Γιατί όπως λέει και μία κρυφή φωνή μες στο σκοτάδι... 'Τα παιδιά είναι παιδιά'. Και σε λίγο χαράζει το πρώτο  φως της καινούριας ζωής".