Υπάρχει μια διάχυτη αρχοντιά, που σε κάνει να ξεφυλλίζεις νοερά το άλμπουμ της παλιάς Αθήνας για να βρεις το νήμα που συνδέει το «Ilios» με μπιστρό και καφενεία μιας άλλης εποχής. Μπορεί να είναι πολύ καινούργιο ακόμη και να του λείπει η πατίνα του χρόνου, όμως όλα τα στοιχεία που το συνδέουν με την αστική αθηναϊκή παράδοση είναι εκεί και συναρμολογούν τη νοσταλγία με σύγχρονο τρόπο.
Στη μια σάλα μωσαϊκό, στην άλλη ξύλο το οποίο ανεβαίνει μέχρι τη μέση των τοίχων, βιενέζικη ψάθα που ντύνει τις πλάτες από τις πολυθρόνες, αλλά ανεβαίνει και στο ταβάνι με μια έντονη διακοσμητική γεωμετρία. Όλα αυτά ανακαλούν μνήμες από κλασικά καφενεία, αλλά βρίσκουν μάλλον την έκφρασή τους στην ιδέα που έχουμε για μια ευρωπαϊκή μπρασερί, που η αύρα της έχει μεταφερθεί με σύγχρονο τρόπο στο σήμερα. Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες με κτίρια και στιγμιότυπα της πόλης σε υποδέχονται στο επίκεντρο του μαγαζιού, με την ανοιχτή κουζίνα και την μπάρα του φαγητού μπροστά της και το μπαρ δίπλα της.
Νιώθεις ωραία να κάθεσαι σε καναπέδες και πολυθρόνες και να τρως μέσα, στα μαρμάρινα τραπέζια του «Ilios», τυλιγμένος από τη γλύκα του ντεκόρ που σχεδίασαν οι Θεσσαλονικείς Urban Soul Project ή να πιάνεις πρώτο τραπέζι πίστα... Την «παραλία» της Στοάς Σπυρομήλιου εννοώ, πιο συγκεκριμένα το ξύλινο ντεκ με τις πέργκολες και τις γλάστρες με λουλούδια και μυρωδικά, απ’ όπου χαζεύεις την περαντζάδα αλλά και τον κόσμο στα απέναντι μαγαζιά.
Στον καινούργιο χώρο που δημιούργησε ο όμιλος Πανά σε συνεργασία με το Δειπνοσοφιστήριον, τις γεύσεις υπογράφει ως executive chef ο Δημήτρης Σκαρμούτσος. Στο μενού υπάρχουν πιάτα από την αστική κουζίνα του ’50 και του ’60 αλλά και πολλές σύγχρονες ελληνικές σπεσιαλιτέ καθώς κι ένα ειδικό ένθετο κρέατος. Βρίσκουμε ας πούμε μια καλοφτιαγμένη Αθηναϊκή, με τα λαχανικά της να κρατάνε όσο πρέπει (μοβ πατάτα, καρότο, αρακάς), την οποία όμως θα κολάκευε μια μεγαλύτερη ποσότητα χειροποίητης μαγιονέζας με λεβάντα.
Στα οπωσδήποτε σας προτείνω το μοντέρνο σπανακόρυζο με το σκούρο σμαραγδί χρώμα και γεύση που γράφει ευγενή χλωροφύλλη στον ουρανίσκο. Το πιάτο όμως που μου έμεινε είναι ο μουσακάς με την πλούσια μπεσαμέλ με ξινοτύρι, τις μακαρούνες και την μπαχαρένια ουρά μοσχαριού.
Στο μενού βρίσκουμε ακόμη νόστιμη κατσικομακαρονάδα με σκιουφιχτά μακαρόνια και καμένη μυζήθρα, τέσσερις κοπές ελληνικού μοσχαριού που σιτεύονται σε ειδικά ψυγεία και ιδιαίτερα προκλητικά γλυκά. Στα γλυκά δοκιμάσαμε εξαιρετικό μακαρόν-τσουρέκι με κρέμα μαχλέπι, που έχει τη μαστιχωτή υφή του εργολάβου, μους πραλίνας με γοητευτική σάλτσα σοκολάτας αρωματισμένη με ελληνικό καφέ και μπάρα-μωσαϊκό με θυμαρίσιο μέλι και ταχίνι. Ο «Ilios» ανοίγει από το πρωί σερβίροντας πρωινό με ελληνικές γεύσεις.
