Αρχαίο φαγοπότι

του Κωνσταντίνου Μπούρα

Στο Αρχαίο Φαγοπότι, ο θεατρολόγος και κριτικός Κωνσταντίνος Μπούρας μας φέρνει μπροστά στην άκρως ενδιαφέρουσα αυτή καθημερινότητα των αρχαίων Ελλήνων με τον πιο αξιόπιστο τρόπο: παραθέτοντας αυτούσια, επιλεγμένα (μεταφρασμένα) αποσπάσματα από κείμενα του Αριστοφάνη, του Μενάνδρου, του Αθήναιου, του Ευριπίδη και τόσων άλλων -δεν λείπουν αποσπάσματα και από τον Όμηρο- που συνοδεύει με εύστοχα σχόλια και επεξηγήσεις, σε ανάλαφρο και γλαφυρό ύφος, ανάλογο και με τα κείμενα. Το καθημερινό ή γιορτινό εδεσματολόγιο, η αγορά τροφίμων, η διασκέδαση στα συμπόσια, ακόμα και η …art de la table των προγόνων μας και όλες οι συνήθειες γύρω από αυτά, παραμένουν για τους περισσότερους από μας μια θολή εικόνα.

Συχνά θα χαμογελάσετε κι ακόμα πιο συχνά θα μείνετε άναυδοι μπροστά στις ομοιότητες με τις δικές μας συνήθειες, που φέρνουν αυτούς τους γνωστούς-άγνωστους προγόνους ακόμα πιο κοντά μας.

Ακριβοί και πονηροί ψαροπώλες που ραντίζουν τα ψάρια με νερό για να φαίνονται ολόφρεσκα, "τζαμπατζήδες" που τρυπώνουν για να φάνε σε μεγάλα συμπόσια, αμύγδαλα για… σνακ με το κρασί, ξηροί καρποί στο θέατρο και η άγνωστη για τους πολλούς "γκουρμέ" πλευρά των ανθρώπων εκείνης της εποχής, που εκτιμούσαν όσο τίποτα τα στρείδια και όλα τα φρούτα της θάλασσας (ονομαστά από τότε τα χτένια της Μυτιλήνης!), για να μην πούμε για τις καραβίδες και τους αστακούς, συνδύαζαν με γλυκιές σάλτσες τα φαγητά τους, ενώ μανιτάρια (και οι δυσεύρετες τρούφες, βέβαια) και σπαράγγια ήταν στο κοινό εδεσματολόγιό τους (τροφές, δηλαδή, που σήμερα κατατάσσουμε στις ευρωπαϊκές κυρίως "γκουρμεδιές"). Η ποικιλία των άρτων συναγωνιζόταν τη σύγχρονη, ενώ υπήρχαν και …vegeterians που "σχολιάζονταν" αναλόγως. Εξίσου ενδιαφέρον και ευχάριστο το κομμάτι με την τελετουργία και το savoir vivre των συμποσίων και της οινοποσίας, αλλά και το τελευταίο τμήμα με μερικές αυθεντικές συνταγές του καιρού εκείνου.

"Αρχαίο φαγοπότι" του Κωνσταντίνου Μπούρα, εκδόσεις Αρμονία.