Πρώτη πανελλήνια παρουσίαση –με άνισες ερμηνείες– της μαύρης κωμωδίας της Γαλλίδας συγγραφέα, που φέρνει στο προσκήνιο τον σύγχρονο δυτικό αστό με τις νευρώσεις, την υποκρισία και τις φοβίες του.
Το κατεξοχήν έργο του Τσέχοφ που μιλάει για την ίδια τη θεατρική τέχνη και την τέχνη ως αναγκαιότητα ανεβαίνει σε μια παράσταση που μοιάζει με κατάθεση υπέρ ενός υπαρξιακού κατεπείγοντος.
Πανελλήνια πρώτη παρουσίαση του σύγχρονου βρετανικού έργου, που θίγει σημαντικά ζητήματα του δημόσιου διαλόγου, με αφορμή τη μάχη μεταξύ θρησκείας και επιστήμης, σε μια καλοπαιγμένη παράσταση και επικεφαλής τη Στεφανία Γουλιώτη.
Ιδιαίτερη σκηνική απόδοση της σαιξπηρικής τραγωδίας, που καθορίζεται από τη χρήση της ζωντανής κινηματογράφησης και την ιδιαίτερη αισθητική, που φέρνει στο επίκεντρο έναν τοξικό και αποκρουστικό κόσμο.
Το έργο-σταθμός της νεοελληνικής δραματουργίας αφηγείται τη δραματική ιστορία μιας επαναπατρισμένης οικογένειας από τη Γεωργία. Είκοσι χρόνια μετά τη συγγραφή του, συνεχίζει να συγκινεί σε μια παράσταση υψηλής συναισθηματικής θερμοκρασίας.
Το δημοφιλές ρομαντικό δράμα του 19ου αι. ανεβαίνει σε μια παράσταση που γιορτάζει τη θεατρικότητα, ως ένα "υπερθέαμα" φτιαγμένο με λίγα μέσα. Το υποστηρίζουν οκτώ ακάματοι ηθοποιοί με κυρίαρχη τη "χαμαιλεοντική" ερμηνεία του Μιχάλη Σαράντη.
Ο μονόλογος βασισμένος στη ζωή του Έλληνα γλύπτη ανεβαίνει σε μια παράσταση που αδικείται από την απουσία μέτρου.
Ένα βαθιά ανθρώπινο και ευφυώς γραμμένο έργο για την άνοια ανεβαίνει σε μια ισάξια παράσταση λεπτών αποχρώσεων, δραματικών ισορροπιών και πολύ ωραίων ερμηνειών, με επικεφαλής έναν συναρπαστικό Περικλή Μουστάκη.
Με πολύτιμους συμμάχους τη διασκευή του Στρατή Πασχάλη και την κεντρική ερμηνεία της Μπέττυς Αρβανίτη, ο Στάθης Λιβαθινός υπογράφει τη δική του εκδοχή πάνω στην κορυφαία σαιξπηρική τραγωδία, που περιγράφει τη μάχη καλού και κακού μέσα από την πτώση ενός βασιλιά.
Φρέσκια και απολαυστική παράσταση που αποτυπώνει το παράδοξο, σουρεαλιστικό μυθιστόρημα του Ευθύμη Φιλίππου.
Το αριστούργημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι μεταγράφεται σε μια συμπυκνωμένη εκδοχή που εστιάζει στο μοτίβο της κάθετης πορείας από το σκοτάδι στο φως και ανεβαίνει σε μια παράσταση με σημείο αιχμής την ατμόσφαιρα και ωραίες ερμηνείες.
Η χαρακτηριστική φόρμα του σπουδαίου σκηνοθέτη –που κι εδώ ξεδιπλώνεται σε όλο το εικαστικό της μεγαλείο– μπορεί να ξεγελάσει πως έχει συντρίψει το έργο, στην πραγματικότητα, όμως, το έχει υπηρετήσει και το έχει αναδείξει ως το μεδούλι του.
Έργο ιδιαίτερης γραφής, που μιλάει με παράδοξο τρόπο και μαύρο χιούμορ για τη ναρκισσιστική κοινωνία, μετατρέπεται σε μια άψογα χορογραφημένη παράσταση με ξεχωριστές ερμηνείες.
Απολαυστικοί και συγκινητικοί είναι ο Σπύρος Παπαδόπουλος και η Ρένια Λουϊζίδου σε αυτή τη γλυκόπικρη κωμωδία για τις σχέσεις, όπου ο καθένας μπορεί να αναγνωρίσει κομμάτια του εαυτού του.
Την καθαρόαιμη φάρσα του μετρ Φρανσίς Βεμπέρ σκηνοθετεί (σε συνεργασία με τον Μανώλη Δούνια) και ερμηνεύει ο Αιμίλιος Χειλάκης, σε μια απρόσμενη επιλογή που δικαιώνεται εκ του ξεκαρδιστικού αποτελέσματος.
Πρωτότυπη απόπειρα προσέγγισης μέσα από τη φόρμα του μουσικού θεάτρου θεμάτων όπως η αρρώστια, ο θάνατος, ο κύκλος της ζωής, σε μια παράσταση που εξελίσσεται ως ένα γκροτέσκο θέαμα, με άνισα τελικά αποτελέσματα.