Δομνίκη Μητροπούλου©
Σε αυτό το αλλόκοτο έργο η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα ξενοδοχείο, όπου καταφτάνουν η Τζένι και ο Ελάιας, ένα νεαρό ζευγάρι, το οποίο γρήγορα καταλαβαίνουμε πως αντιμετωπίζει κρίση στη σχέση του. Είναι παραμονές Χριστουγέννων, ταξιδεύουν για να περάσουν χρόνο μαζί αλλά και γιατί ο Ελάιας έχει εμμονή με την αμερικανική ιστορία και θέλει να να επισκεφτεί σημαντικά μνημεία του εμφυλίου, μια που το ξενοδοχείο βρίσκεται στο Γκέτισμπεργκ της Πενσιλβάνια, όπου δόθηκε μια από τις σημαντικότερες μάχες του πολέμου. Κι εδώ σταματάει κάθε τι που μπορεί να βγάλει "λογικό" νόημα από το έργο της Άνι Μπέικερ. Το ξενοδοχείο, σαν να πρόκειται για ένα "ρόλο" από μόνο του, κατακλύζεται από ένα σωρό παιδικές κούκλες, αμέτρητα κιτς μπιμπελό, αφίσες και κάδρα, φωτάκια, χριστουγεννιάτικο δέντρο και άλλα εποχικά διακοσμητικά. Ιδιοκτήτριά του είναι η Μερτίς, μια εντελώς αλλόκοτη γυναίκα, ενώ τη διανομή συμπληρώνει η τυφλή φίλη της, Ζενεβιέβ, που έχει ακόμη πιο παράδοξη συμπεριφορά.
Σουρεαλισμός, μία αίσθηση υπόγειου τρόμου αλλά και κωμικότητας, αποκρυφιστικές και μεταφυσικές αποχρώσεις χαρακτηρίζουν το "John", που μέχρι το τελευταίο λεπτό του "βομβαρδίζει" το θεατή με καταστάσεις που δεν οδηγούν κάπου, πόσο μάλιστα σε κάποιο τέλος• αντιθέτως, το ίδιο το φινάλε προσθέτει ένα ακόμη ερώτημα σχετικό με το ανδρικό όνομα που τιτλοφορεί το έργο. Αν ο θεατής αναλωθεί στην προσπάθεια νοήματος ή στο να δει "πού στο καλό θα καταλήξουν όλα αυτά", έχει χάσει το παιχνίδι. ΄Εχει χάσει την ευκαιρία να αφεθεί σε ένα σύμπαν που προκαλεί και τρόμο και γέλιο και εκπλήξεις και αγωνία, ακόμη και νοηματικά κενά. Ίσως με το "John" η συγγραφέας να δίνει μια εικόνα -με έναν απολύτως δικό της τρόπο- του τι είναι η ίδια η ζωή και η ύπαρξη, γι' αυτό και στο έργο υπάρχουν τόσα πολλά θεματικά μοτίβα: οι φόβοι της παιδικής ηλικίας, τα αινίγματα του έρωτα, ο θάνατος, τα φαντάσματα του παρελθόντος, η μεταφυσική διάσταση του σύμπαντος (είτε ονομάζεται θεός είτε όχι), η σχέση με τον εαυτό μας και με τους άλλους κ.ά.
Είναι επιτυχία της παράστασης η τόσο γλαφυρή μεταφορά του έργου: εξαιρετικό -από τα καλύτερα που έχουμε δει- το σκηνικό της Ζωής Μολυβδά-Φαμέλη, αποτυπώνει τόσο εύστοχα τον πληθωρικό, κιτς και creepy χαρακτήρα του ξενοδοχείου, καίριες οι μουσικές επιλογές του Βασίλη Μαντζούκη, φέρνουν γαλλικό αέρα στη σκηνή και αντιπαραβάλλονται εύστοχα με την ψεύτικη -αλά Λας Βέγκας- γαλλική αισθητική της τραπεζαρίας του ξενοδοχείου. Η σκηνοθεσία του Μιχάλη Πανάδη μεταφέρει την αλλόκοτη, παράδοξη, μυστικιστική και με τον τρόπο της γοητευτική ταυτότητα του έργου και πετυχαίνει ωραίες ερμηνείες από τους ηθοποιούς και μάλιστα σε ρόλους που δεν έχουν φανερά 'στηρίγματα'.
Ωραίο το ζευγάρι (Χρήστος Κοντογεώργης, Καλλιόπη Παναγιωτίδου), αλλά εκεί που πραγματικά απολαμβάνουμε εξαίσιες ερμηνείες είναι στους δύο παράδοξους -αβανταδόρικους μεν αλλά και προκλητικούς- ρόλους των δύο γυναικών. Η Γιούλη Τσαγκαράκη πλάθει μία απολαυστική αναρχική, "ροκ" Ζενεβιέβ, που βλέπει πολύ πέρα από τον κόσμο της λογικής με τα μάτια της ψυχής και της διαίσθησης• δίνει υπόσταση σε έναν ρόλο που μοιάζει να έχει γραφτεί για να μην βγάζει (εύκολο) νόημα. Κορυφαία η Κόρα Καρβούνη ως Μερτίς, αποδίδει με αδιανόητη λεπτομέρεια μια γυναίκα που συνεχώς ξεγλιστρά: δεν είναι μόνο που είναι τόσο συμπαθής όσο και ανατριχιαστική, ή που αποδίδει τόσο ωραία τις συνεχείς και απότομες αλλαγές διάθεσης της ηρωίδας, αλλά που πείθει με όλη της την παρουσία ότι ανήκει και δεν ανήκει στη δική μας χωροχρονική διάσταση.
Περισσότερες πληροφορίες
John
Ένα ζευγάρι έχει καταφύγει σε ένα απομονωμένο ξενοδοχείο για να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του. Το ξενοδοχείο όμως μοιάζει να έχει τη δική του βούληση στην αιρετική κωμωδία της βραβευμένης με Πούλιτζερ νέας φωνής του αμερικανικού θεάτρου, που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Μια πρόσχαρη ξενοδόχος και η τυφλή φίλη της με το σκοτεινό παρελθόν και ένα ζευγάρι που αντιμετωπίζει προβλήματα στη σχέση του και παλεύει να μείνει μαζί, ενώ κάνει tour σε μνημεία πολέμου. Παιδικά τραύματα, λατινικά ξόρκια, λίστες πουλιών, πλάσματα του Lovecraft, το άγρυπνο σύμπαν που παρακολουθεί, φαντάσματα και υπερφυσική δραστηριότητα, νεοπλατωνισμός, μια θυμωμένη κούκλα, δυσπιστία και απιστία. Ένα σκηνικό γεμάτο ένταση και μυστήριο, όπου κάθε λεπτομέρεια έχει σημασία, το οποίο μάς προσκαλεί να εξερευνήσουμε τις λεπτές αποχρώσεις των σχέσεων και της ανθρώπινης φύσης, καθώς εξετάζει θέματα όπως η μοναξιά, η απώλεια, και οι αδιόρατες δυνάμεις που επηρεάζουν την ανθρώπινη ύπαρξη.
