
Πίσω από τους τοίχους του Καθολικού Σχολείου του Σεντ Νίκολας στο Μπρονξ, συνυπάρχουν δύο κόσμοι: εκείνοι που ζουν με βεβαιότητες, πιστεύοντας ακράδαντα στη γνώση τους, και εκείνοι που αφήνουν χώρο στην αμφιβολία και την εμπιστοσύνη. Όταν αυτοί οι κόσμοι συγκρούονται, οι εντάσεις γίνονται αναπόφευκτες και τα ρήγματα που δημιουργούνται είναι αγεφύρωτα. Στην "Αμφιβολία" του Τζον Πάτρικ Σάνλεϊ, ένας χαρισματικός ιερέας, ο πάτερ Φλιν (Νικόλας Χανακούλας), επιχειρεί να φέρει μια πιο ανθρώπινη προσέγγιση στη διαπαιδαγώγηση, προκαλώντας την αυστηρή διευθύντρια του σχολείου, αδελφή Αλοΐσιους (Φιλαρέτη Κομνηνού). Η Αλοΐσιους, πιστή στην πειθαρχία, βλέπει με καχυποψία τις μεθόδους του Φλιν και, όταν φτάνει στ’ αυτιά της η υποψία ότι ο ιερέας δείχνει υπερβολικό ενδιαφέρον προς τον πρώτο μαύρο μαθητή του σχολείου, τον Ντόναλντ Μίλερ, ξεκινά μια ανένδοτη μάχη εναντίον του.

Η υποψία της Αλοΐσιους βασίζεται σε ανεπαρκείς ενδείξεις που της έχει μεταφέρει η αθώα αδελφή Τζέιμς (Χριστίνα Χριστοδούλου), ωστόσο η διευθύντρια παραμένει ακλόνητη στην απόφασή της να διώξει τον ιερέα από το σχολείο. Οι κατηγορίες πυροδοτούν εντάσεις που κορυφώνονται όταν η κ. Μίλερ (Ξένια Ντάνια), μητέρα του μαθητή, παρεμβαίνει στη σύγκρουση. Μέσα από τη συζήτησή της με την Αλοΐσιους, αποκαλύπτονται οι προκλήσεις και οι αγωνίες μιας μητέρας που μεγαλώνει τον γιο της σε μια κοινωνία εμποτισμένη από ρατσισμό. "Όποιο και αν είναι το πρόβλημα, είναι μέχρι τον Ιούνιο", δηλώνει η κ. Μίλερ, καταδεικνύοντας τη δική της πάλη: να προστατεύσει τον γιο της, παρά τις κοινωνικές αντιξοότητες και τη σκληρότητα των γύρω της. Το έργο είναι τοποθετημένο χρονικά στην Αμερική της δεκαετίας του ’60, αμέσως μετά τη δολοφονία του Κένεντι, όταν οι αξίες και η πίστη στους θεσμούς είχαν κλονιστεί, και διαπραγματεύεται πολλά θέματα για τη φύση της αλήθειας, την εξουσία και την ηθική. Αυτό που μας άγγιξε πολύ αφορά τη θρησκεία: τη θέση που έχει η αμφιβολία στα μυαλά και τις καρδιές των πιστών της.

Η παράσταση ακολουθεί με συνέπεια μια κομψή, λιτή σκηνοθετική γραμμή και αναδεικνύει τη σύγκρουση ανάμεσα στην πίστη και τη λογική, αλλά και τις κοινωνικές διαστάσεις του έργου. Μέσα από τη γραμμική σκηνοθετική αφήγηση του Γιώργου Παπαγεωργίου υποβάλλεται μια αίσθηση ηθικού αινίγματος που διαπερνά κάθε σκηνή. Ο σκηνοθέτης ποντάρει στην ατμόσφαιρα και την ένταση που δημιουργούν οι ερμηνείες μέσα στο λειτουργικό σκηνικό της Αλέγια Παπαγεωργίου και τους ωραίους φωτισμούς του Σάκη Μπιρμπίλη. Η Φιλαρέτη Κομνηνού αποδίδει με ακρίβεια την αυστηρότητα και την πίστη της Αδελφής Αλοΐσιους στις αξίες και την ηθική της και μόνο προς το τέλος της παράστασης τη νιώσαμε να διχάζεται ανάμεσα στην αφοσίωση στους κανόνες και στην ανάγκη για αλήθεια, χωρίς να χάνει την ανθρωπιά της. Ο Νικόλας Χανακούλας ερμηνεύει πειστικά τον ιερέα Φλιν και ισορροπεί τέλεια ανάμεσα στη συμπάθεια και τη διφορούμενη φύση του χαρακτήρα, αφήνοντας το θεατή να αναρωτιέται για τις πραγματικές του προθέσεις. Η Χριστίνα Χριστοδούλου αποδίδει την αθωότητα και την ευγένεια της Αδελφής Τζέιμς με μια ζεστασιά που λειτουργεί ως αντίβαρο στη σκληρότητα της Αλοΐσιους και σε κάνει να ταυτιστείς με τις αγωνίες της. Η Ξένια Ντάνια εμφανίζεται για λίγο ως κ. Μίλερ, αλλά η παρουσία της είναι καταλυτική καθώς χειρίζεται με δεξιοτεχνία τις συναισθηματικές αποχρώσεις του χαρακτήρα, ενώ η σκηνή της αντιπαράθεσης με την Αλοΐσιους είναι από τις πιο δυνατές της παράστασης, προσφέροντας μια ανθρώπινη διάσταση στην αφήγηση.
Περισσότερες πληροφορίες
Αμφιβολία
Το πολυσυζητημένο έργο, βραβευμένο με Ολίβιε και Τόνι, παρακολουθεί τις κατηγορίες της αδελφής Αλοΐσιους, διευθύντριας ενός καθολικού σχολείου, προς τον προοδευτικό πατέρα Φλιν για τη σεξουαλική παρενόχληση ενός δωδεκάχρονου μαύρου μαθητή, με φόντο την ταραγμένη Αμερική της δεκαετίας του '60. Στην ιστορία, που έγινε ευρέως γνωστή μέσα από την ομώνυμη κινηματογραφική ταινία με την Μέριλ Στριπ και τον Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν και απέσπασε πολλές υποψηφιότητες για Όσκαρ, ο πατέρας Φλιν υπερασπίζεται τον εαυτό του και τις πράξεις του. Ισχυρίζεται πως επιθυμία του είναι η εκκλησία του Θεού να είναι ανοιχτή σε όλο τον κόσμο και το εκπαιδευτικό σύστημα να γίνει πιο προοδευτικό.