Σε μια εποχή κατεξοχήν αντιηρωική και ενώ έχει σβήσει η λάμψη κάθε στερεοτυπικού έστω ελληνικού «μύθου», η παράσταση που σκηνοθετεί ο Ανέστης Αζάς πάνω στο κείμενο της Λένας Κιτσοπούλου έρχεται να δώσει τη χαριστική βολή. Οι «Ερωτικές καρτ ποστάλ από την Ελλάδα» είναι μια μετα-επιθεώρηση που δίνει τη δική της απάντηση στο ερώτημα «ποια είναι η σύγχρονη Ελλάδα;». Το κείμενο της Κιτσοπούλου (το οποίο συνυπογράφει η ομάδα των συντελεστών) έχει ως σημείο εκκίνησης τη δεκαετία του ’80, όταν ξεκίνησε να χτίζεται ο μύθος της Ελλάδας ως «τουριστικού παράδεισου», και καταλήγει στο σήμερα, μέσα από μια κλιμακούμενη πορεία που μας πετάει στα μούτρα τη συλλογική, εθνική μελαγχολία μας. Αιρετικό και βλάσφημο, με μια αγοραία γλώσσα προορισμένη να ενοχλήσει, σαρκαστικό και (αυτο)υπονομευτικό, δεν διαφέρει από τα προηγούμενα κείμενα της δημιουργού. Εδώ όμως η Κιτσοπούλου, χωρίς να κάνει εκπτώσεις στο πληθωρικό της στιλ, το έχει κατευθύνει σε ένα σχήμα που διακρίνεται στο μεγαλύτερο μέρος του από οικονομία και εσωτερική συνάρμοση.
Η ίδια σε ρόλο κονφερασιέ, μέσα σε ένα τοπίο ελληνικού καλοκαιριού διανθισμένο με χαρακτηριστικά σύμβολα του «made in Greece» τουριστικού κιτς (σκηνογραφία της Ελένης Στρούλια), ενορχηστρώνει επί σκηνής μια σειρά από νούμερα που περιστρέφονται γύρω από όψεις του ελληνικού καλοκαιριού, συμπεριλαμβανομένου του φετινού. Τα δεδομένα που έφερε η πανδημία έχουν το μερίδιό τους επί του κειμένου, αν και αυτή η επικαιροποίηση γειώνει τη συνολική ικμάδα του.
Τα υπόλοιπα νούμερα πάντως, ανακυκλώνοντας και αποδομώντας με θόρυβο όλα τα σχετικά στερεότυπα –του θερμόαιμου Greek lover, των καλοκαιρινών ειδυλλίων, τον ψυχωτικό καταναγκασμό της θετικής διάθεσης «επειδή είναι καλοκαίρι»– καταθέτουν το καγχαστικό σχόλιό τους για μια χώρα αποπροσανατολισμένη, στηριγμένη σε σαθρά θεμέλια, για μια χώρα σε αναζήτηση νέας ταυτότητας. Κι όμως πίσω από τον απομυθοποιητικό, βλάσφημο χαρακτήρα των «Ερωτικών καρτ ποστάλ», δεν μπορεί να κρυφτεί η αγωνία των δημιουργών για την Ελλάδα και το μέλλον της, μια αγωνία που κορυφώνεται παραδειγματικά στην «αναιδή» τελευταία σκηνή, χορογραφημένη πάνω στη μουσική του «Ζορμπά». Αυτόν τον μεταιχμιακό χαρακτήρα έχει συλλάβει η καλοκουρδισμένη σκηνοθεσία του Ανέστη Αζά, που κινείται εύστοχα μεταξύ του αγοραίου γέλιου και της σιωπηλής απελπισίας.
Οι ερμηνευτές της παράστασης, ευνοημένοι από τη διάρθρωση του κειμένου, έχουν ο καθένας τη «σκηνή του», δεν γίνεται όμως να μη σταθούμε στις σχεδόν «μπεκετικές» ποιότητες της ερμηνείας του Κώστα Κουτσολέλου και στη σαρκαστική μέχρι το μεδούλι παρουσία της Ιωάννας Μαυρέα. Και οι υπόλοιποι ερμηνευτές (Gary Salomon, Γιώργος Βουρδαμής, Θεανώ Μεταξά, Σοφία Πριόβολου) ανταποκρίνονται πέραν του ικανοποιητικού, η Λένα Κιτσοπούλου είναι στο στοιχείο της επί σκηνής, ενώ η μουσική ταυτότητα της παράστασης (Παναγιώτης Μανουηλίδης), ένα ποτ πουρί από νέο κύμα, νησιώτικα, μουσική των 80s κ.ά. σε απρόβλεπτες ενορχηστρώσεις, δεν διαμορφώνουν απλώς ένα πλαίσιο αλλά συμπληρώνουν το συγγραφικό και σκηνοθετικό σχόλιο.
ΣΤΕΓΗ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΩΝΑΣΗ Λεωφ. Συγγρού 107, Νέος Κόσμος, 2109005800. Διάρκεια: 100΄.
Περισσότερες πληροφορίες
Ερωτικές καρτ ποστάλ από την Ελλάδα
Καυστικό αντιαφιέρωμα στο ελληνικό καλοκαίρι, μία σπονδυλωτή κωμική φάρσα του καλοκαιρού και του κορωνοϊού.
