Με μόνο έξι ηθοποιούς, με ένα λιτό σκηνικό μερικών γεωμετρικών όγκων, λίγα, χαρακτηριστικά σκηνικά αντικείμενα και σημερινά μαύρα, απλά κοστούμια (της Παναγιώτας Κοκκόρου), η παράσταση που υπογράφει ο Θέμης Μουμουλίδης επιχειρεί να αφήσει από την πρώτη εικόνα το στίγμα της. Την απόπειρα δηλαδή για μία αφαιρετική προσέγγιση της σοφόκλειας τραγωδίας, για μια παράσταση που θα γεννηθεί μέσα από την ομαδικότητα, μια παράσταση στην οποία οι ηθοποιοί μοιράζονται τους ρόλους των προσώπων και του Χορού, μια παράσταση που έχει ακόμη και στοιχεία αποστασιοποίησης. Όλα αυτά τα στοιχεία, όμως, αποδεικνύονται μια άδεια φόρμα, αφού η σκηνοθεσία θέτει ένα πλαίσιο που άλλοτε υπηρετείται (π.χ. στην απόδοση των χορικών) και άλλοτε ξεχνιέται, ενώ ούτε οι ερμηνείες των ηθοποιών δένονται κάτω από μία κοινή αισθητική, ώστε να εξυπηρετηθεί ολοκληρωτικά η σκηνική συνθήκη.
Η συνολική εντύπωση βαραίνει εξαιτίας της απόδοσης των δύο καίριων προσώπων του έργου, της Αντιγόνης και του Κρέοντα δηλαδή. Δύο ικανότατοι ηθοποιοί, ο Γιώργος Χρυσοστόμου και η Ιωάννα Παππά, σε αυτή την περίπτωση εγκλωβίστηκαν σε μία τεχνητή και σε σημεία μονοδιάστατη επίδειξη ήθους και συναισθημάτων. Ο Γιώργος Χρυσοστόμου καθοδηγήθηκε στο δρόμο της έντασης προκειμένου να αποδώσει το πεισματικό φρόνημα του Κρέοντα, ενός ρόλου που διαπράττει πράγματι μία σειρά από ύβρεις, κουβαλάει όμως το δικό του δίκιο ενώ κρύβει και μεγάλη τραγικότητα. Απέναντί του, η Ιωάννα Παππά -πότε ως «μάρτυρας» και πότε ως «γενναίο κορίτσι»- έδειχνε με κάθε τρόπο τα συναισθήματά της: με πόζες, παύσεις, εντάσεις και υφέσεις.
Οι υπόλοιποι ηθοποιοί (Λουκία Μιχαλοπούλου,Μάνος Καρατζογιάννης, Χριστίνα Χειλά Φαμέλη, Δημήτρης Σαμόλης) έχουν διαφορετική παρουσία, περισσότερο ταιριαστή στο σκελετό της παράστασης, παρόλο που κάποιες φορές καθοδηγούνται σε αχρείαστες, συνεχείς δράσεις επί σκηνής. Εκτός από τους ρόλους των δραματικών προσώπων, όλοι μαζί ερμηνεύουν τα μέλη του Χορού, δείχνοντας έναν αποτελεσματικότερο δρόμο που θα μπορούσε να ακολουθήσει αυτή η «Αντιγόνη». Την παράσταση, και ειδικά τα χορικά -από τα ωραιότερα που έχουν γραφτεί, για τον Άνθρωπο, την εξουσία και τον έρωτα-, εμπλουτίζει η πρωτότυπη μουσική του Σταύρου Γασπαράτου.
Περισσότερες πληροφορίες
Αντιγόνη
Η απόφαση της Αντιγόνης να θάψει τον αδερφό της Πολυνείκη αντίκειται στην εντολή του βασιλιά Κρέοντα, οδηγώντας την τελικά στον θάνατο.
