Μια αξιοπρεπής, φαντασμαγορική απόδοση του ιδιαίτερου αυτού μιούζικαλ η οποία, μέσα από μια λεπτή κωμικο-θεατρική δόμηση των κοινωνικο-ιδεολογικών του θέσεων και με υπέροχα επιμέρους στοιχεία (μουσική, σκηνογραφία, χορογραφίες, κεντρική ερμηνεία), μας αφήνει πολύ ωραίες εντυπώσεις.
Αν και θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε επιμέρους αδυναμίες, που έχουν να κάνουν τόσο με την άνεση που πρέπει να χαρακτηρίζει την απόδοση ενός «κλασικού» πια –αν και μοντέρνου από τη φύση του– μουσικοθεατρικού κειμένου στη γλώσσα μας όσο και με την ερμηνευτική εκφορά κάποιων στερεοτύπων (που έχουν να κάνουν κυρίως με τους ανδρικούς ρόλους), ο Απόλλων Παπαθεοχάρης μένει κοντά στο original «Victor/Victoria», όπως το ξέρουμε θεατρικά την τελευταία 20ετία, παρουσιάζοντας μια καθαρή –και πολύ όμορφη– δουλειά συνόλου σε κάθε επίπεδο (μουσικό, σκηνοθετικό, σκηνογραφικό, ερμηνευτικό, χορευτικό κ.λπ.) αλλά και προσδίδοντας επιπλέον φαντασμαγορία. Ειδικά στα χορευτικά της Τσάλι Τζένινγκς που δένουν με τη λουσάτη jazz της εποχής του Μεσοπολέμου, την οποία με πραγματική μαεστρία έχει γράψει εδώ ο Χένρι Μαντσίνι (κυρίως).
Από το σύνολο ξεχωρίζει η Εβελίνα Παπούλια, κυριολεκτικά άπαιχτη στον πρωταγωνιστικό –λίαν απαιτητικό– ρόλο. Το ότι είναι εξαιρετική ηθοποιός είναι γνωστό, ενώ ως χορεύτρια διαθέτει υψηλή qualification. Το ότι είναι όμως και μια εκπληκτική τραγουδίστρια μάλλον λίγοι το γνώριζαν ως τώρα. Εδώ κυριαρχεί στη σκηνή. Πάντως, δεν είμαι σίγουρος για το αν πρέπει να «ελληνοποιούνται» πάντα τα τραγούδια. Αν και η Μυρτώ Κοντοβά έχει μια σαφή και αξιοζήλευτη δεξιότητα, προσωπικά θα προτιμούσα να ακούσω την Εβελίνα να τραγουδά το original «Louis says» (που είναι του Φρανκ Γουίλχορν και όχι του Μαντσίνι).
Ομοίως εξαιρετική είναι η Θεοδώρα Τζήμου που, σε ό,τι την αφορά, απογειώνει κυριολεκτικά το ρόλο της Νόρμα Κάσιντι – και τραγουδάει υπέροχα τα «Paris makes me horny» και «Chicago Illinois». Ο Γιάννης Ζουγανέλης, στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Τόντι, φεύγει με το δικό του τρόπο –όχι υπερβολικά αλλά χαρακτηριστικά «ελληνικά»– προς την γκέι τεχνοτροπία που, σ’ αυτό το έργο, πρέπει να δίνεται μέσα από μια πιο λεπταίσθητη διαδικασία. Λεπτομέρειες…
Η μουσική είναι –από τη γέννηση και τη φύση της– υπέροχη και η ορχήστρα, κάτω από τις οδηγίες του Αλέξιου Πρίφτη, ένα από τα μεγάλα ατού της παράστασης. Το άλλο μεγάλο ατού είναι τα σκηνικά του Μανόλη Παντελιδάκη, που αναβιώνουν την ιστορικότητα και ωθούν τη λειτουργικότητα ενός έργου κλασικού πια, μιας ιδιαίτερης ερωτικής ιστορίας που, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε ιδεολογικοκοινωνική τοποθέτηση, είναι μια καθαρή κωμωδία. Μοναδική η σκηνή του «Cat & Mouse», ένα «κρυφτό» γαϊτανάκι μέσα σε δυο σουίτες παρισινού ξενοδοχείου, με καθαρό «ροζ-πανθηρικό» χαρακτήρα που σε κάνει κυριολεκτικά να λύνεσαι στο γέλιο. Ένα γέλιο που θα μπορούσε να βγαίνει το ίδιο φυσικά και αβίαστα και σε άλλες σκηνές.
Σε γενικές γραμμές, το δίδυμο Απόλλωνα Παπαθεοχάρη-Μυρτώς Κοντοβά έχει δώσει ένα καλό δημιουργικό πλαίσιο και έχει αποδώσει ένα μουσικοθεατρικό έργο απαιτήσεων με τρόπο αξιοπρεπή.
PANTHEON THEATER Πειραιώς 166, Γκάζι, 2103471111. Διάρκεια: 150΄.
Περισσότερες πληροφορίες
Victor/Victoria
Μια απαιτητική παραγωγή που μας μεταφέρει στο Παρίσι του Μεσοπολέμου όπου μια σοπράνο αναγκάζεται, για να βρει δουλειά, να υποδυθεί τον άντρα.
