Ο Γιώργος Χαρωνίτης γράφει ένα σημείωμα για το «Χειρόγραφο» που παίζει η Χάρις Αλεξίου σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη. Τελικά, βγαίνει κάτι παραπάνω από απλό σημείωμα.
Στη σκηνή η Χάρις ξεγυμνώνεται σε μια παράσταση όπου τα κείμενά της έχουν το κύριο βάρος. Μια εκ βαθέων εξομολόγηση. Σελίδες ημερολογίου, γραμμένες στο χέρι. Λέξεις και φράσεις που δίνουν όνειρο, ελπίδα, παίζουν με τον πόνο και τη θλίψη, μιλούν για αγάπη και για έρωτες. Για ανθρώπους που πέρασαν και κάτι άφησαν (ή δεν άφησαν) πίσω τους. Είναι η ζωή, έτσι όπως ξετυλίγεται και γίνεται αφήγηση, παραμύθι, ταινία. Και ένα χιούμορ που, φορές φορές, δείχνει/κρύβει απόγνωση.
Η Χάρις Αλεξίου αφηγείται στιγμές από τη ζωή της. Πράγματα που τη σφραγίζουν. Σκέψεις και αισθήματα –ξεγυμνωμένα εδώ– που μοιράζεται τώρα μαζί μας. Και καθαρίζει. Μας καθαρίζει – και καθαρίζουμε. Η Χάρις Αλέξίου είναι απλή – γι’ αυτό και είναι τόσο συγκλονιστική. Μοιάζει σαν να εξομολογείται σε έναν από εμάς – στον καθέναν από εμάς… Τα τραγούδια: διαλεγμένα ένα ένα. Να μιλάει το καθένα στην ψυχή. Όχι μεγάλες, αναγκαστικά, επιτυχίες. Όχι σουξέ. Μόνο νότες, λέξεις και αισθήματα.
Να καρφώνονται στην καρδιά πρώτα. Με τη φωνή –αυτήν τη φωνή– ένα τσέλο, ένα πιάνο/ακορντεόν, μια κιθάρα. Όλα αυτά τα έχεις νιώσει προτού περάσουν 25 λεπτά, προτού τελειώσει το αριστουργηματικό «Κι εγώ σαν πόλη» που έγραψαν γι’ αυτήν ο Λοΐζος κι ο Ρασούλης – και η παράσταση συνεχίζεται, θα κρατήσει άλλα 70 λεπτά, με όλο και περισσότερη συγκίνηση, αισθήματα, θλίψη, χαρά και Χάρις. Γάμος και χωρισμός, όνειρα που γίνονται εφιάλτες και ξανά η ελπίδα.
Σελίδες που γυρίζουν και η Χάρις Αλεξίου να ποιεί ήθος, να παίζει τον εαυτό της, με κάθε της λέξη και φράση να έχει βάρος και νόημα. Και αυτό το βάρος/βάθος και το νόημα να τονίζεται από μια ευαίσθητη σκηνοθεσία και φωτοσκιάσεις που την ακολουθούν και την οδηγούν ταυτόχρονα. Η Χάρις Αλεξίου μόνη της στη σκηνή με τον κόσμο της. Η Χάρις Αλεξίου μόνη της στο καμαρίνι με τον εαυτό της. Δυο όψεις όχι του ίδιου νομίσματος αλλά πολλαπλών όψεων και πτυχών. Της ζωής της. Πτυχές που βγαίνουν, πια, στο φως… «Τα ζήτησα όλα απ’ τη ζωή μου / τα πλήρωσα με την ψυχή μου να έχει ένα τόπο η καρδιά πριν να γεράσει».
Πάνω από μιάμιση ώρα «Χειρόγραφο», και ο χρόνος έχει τρέξει ενώ εσύ έχεις πετάξει μαζί με τη Χαρούλα. Σε εικόνες μιας ζωής που θα φυλάς πια στη μνήμη σου. Αλλά και που πρέπει να κινηματογραφηθούν. Οφείλουν να κινηματογραφηθούν και να μείνουν. Ας ακουστεί σαν παράκληση…
ΝΕΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ Προφήτη Δανιήλ 3-5 & Πλαταιών, Κεραμεικός, 2110132002-5. Διάρκεια: 90΄.
Περισσότερες πληροφορίες
Χειρόγραφο
Συνοδεία μουσικών, πιάνει το νήμα από τα παιδικά της χρόνια μέχρι σήμερα και μας αποκαλύπτει πώς η μικρή Χαρίκλεια έγινε η Χάρις Αλεξίου.
