Επτά παραστάσεις επαναλαμβάνονται αυτή την εβδομάδα και αξίζει να τις δεις

Το γάλα

Το γάλα στα ρωσικά λέγεται «μαλακό». Έτσι, περίεργα, μια άλλη ελληνική λέξη, σπαρμένη μέσα σε μια άλλη γλώσσα, δίνει εκεί, στο ξένο χωράφι, πολύ πιο άμεσα και ανάλαφρα την αίσθηση του πράγματος, απ’ ότι η αντίστοιχη που το ονοματίζει στα ελληνικά. Γι’ αυτήν ακριβώς την αίσθηση θέλει να μιλήσει «Το γάλα» και οι ήρωες του. Μια μητέρα από την πρώην Σοβιετική ένωση και οι δυο της γιοι συνθέτουν μια συγκλονιστική οικογενειακή ιστορία όπου φωτίζεται δεξιοτεχνικά από τον συγγραφέα ο συναισθηματικός κόσμος των ηρώων και οι ανησυχίες τους, όπως αυτές πηγάζουν μέσα από το κοινωνικό τους περιβάλλον, αλλά κυρίως η αίσθηση που έχει κανείς πως όλα μέσα του μαλακώνουν και ζεσταίνονται, όταν σταματάει πια να κλαίει και να πονάει γιατί δέχεται την τροφή του. Αγαπιέται... Κι όταν αυτό δε συμβαίνει, τότε νιώθει ξένος. Σαν πρόσφυγας ανάμεσα σε δυο πατρίδες. Ξένες κι αυτές.

Συγγνώμη Κύριε Μπέκετ

Μια πρωτότυπη κωμικοτραγική παρωδία όπου οι ανατροπές, οι εκπλήξεις και οι εξωφρενικές υπαρξιακές εξομολογήσεις των ηρώων φλερτάρουν με τον σουρεαλισμό και το θέατρο του παραλόγου - αποτέλεσμα πολύμηνου σεμιναρίου της Σ. Φιλιππίδου και της ομάδας της με βασικό άξονα το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμουελ Μπέκετ. Η Σοφία Φιλιππίδου αναζητώντας μια πιο ελεύθερη έκφραση, χρησιμοποιεί εδώ τα υλικά της ποίησης, της σάτιρας, του παιχνιδιού και του ονείρου, δημιουργώντας ένα έργο - θεατρική καταβύθιση στον σκοτεινό ανεξιχνίαστο χώρο του υποσυνείδητου, ένα ταξίδι στον λαβύρινθο της ζωής και της αυτογνωσίας, μια θαρραλέα ανάδυση στον πολύχρωμο κόσμο της τέχνης και του θεάτρου.

Ο Επικήδειος

Ένας ηλικιωμένος συγγραφέας διαπιστώνει ότι δεν είχε την αναγνώριση που του άξιζε και προσπαθεί να γίνει γνωστός μετά θάνατον στον κωμικό μονόλογο που καυτηριάζει την ανθρώπινη ματαιοδοξία.

Αιαυτός

Από το μύθο του Αίαντα αντλεί το έργο για δύο πρόσωπα που μιλά για το τέλος του ήρωα με την υπογραφή του επιδραστικού δραματουργού, όπου ο άνθρωπος μόνος ουρλιάζει προς το κενό που άφησαν οι θεοί σε έναν έρημο τόπο που γίνεται τόπος θυσίας του ανθρώπινου σώματος για το ανθρώπινο σώμα.

Νόρα

Ο Θ. Τερζόπουλος δεν διαχειρίζεται ένα οικογενειακό συμβάν –μια γυναίκα επαναστατεί ενάντια στην υποκρισία των κοινωνικών συμβάσεων–, αλλά χρησιμοποιεί τη Νόρα από το «Κουκλόσπιτο» ως σύμβολο αυτογνωσίας, που σχετίζεται με το «είναι» του θεάτρου. Η παράσταση υμνήθηκε από τους κριτικούς και παρουσιάστηκε σε μεγάλα διεθνή Φεστιβάλ και θέατρα στην Ευρώπη, μεταξύ των οποίων το Piccolo Teatro στο Μιλάνο στο πλαίσιο των εορτασμών των 100 χρόνων από τη γέννηση του Giorgio Strehler και το Εθνικό Θέατρο της Βουδαπέστης.

Είναι αυτή η Δεσποινίς Τζούλια;

Η πάλη των τάξεων, η ανάγκη ανέλιξης ορίζουν το κλασικό έργο του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ, που μεταφέρεται στην Πάτρα του 1959. Μια σπουδή πάνω στο έργο του Στρίντμπεργκ από τους Θεατρίνων Θεατές, όπου τρεις άνθρωποι πασχίζουν ο καθένας για τον εαυτό του με κινητήριο δύναμη τον έρωτα και το πάθος, με φόντο τη νύχτα του μεσοκαλόκαιρου.

Πες της

Ένα πορτρέτο της σύγχρονης Αθήνας εμπνευσμένο από το ομώνυμο διήγημα, μέσα από τα μάτια μιας εργάτριας της σύγχρονης οικονομίας του delivery και των εφαρμογών. Μια κούριερ περιπλανιέται στη σύγχρονη πόλη. Από τη μία παράδοση στην άλλη, τριγυρνά σε χιονισμένα βουνά και ασημένιες θάλασσες, σε πάρκα, πλατείες, σε δρόμους απέραντους. Μπαινοβγαίνει σε μεζονέτες, βίλες και πολυκατοικίες. Κάνει παραδόσεις σε καλούς και κακούς ανθρώπους, αγενείς και ευγενικούς, βασανισμένους και καλοζωϊσμένους. Πόσο πόνο και μοναξιά μπορεί να αντέξει ο σύγχρονος άνθρωπος; Αυτό είναι το ερώτημα που προκύπτει από αυτό το λογοτεχνικό μωσαϊκό εκατοντάδων αφηγήσεων.

Σφενδόνη

Άττις

Studio Κυψέλης

104

Αλεξάνδρεια - Πολυχώρος Τέχνης

Σταθμός Θέατρο

Το μαγαζάκι της τ3χνης