"Interview": Η ομάδα Εμείς μοιράζεται αναμνήσεις από την πολυταξιδεμένη παράσταση

'Έξι από τα μέλη της ομάδας "Εμείς” μας μιλούν για τη μαύρη κωμωδία "Interview” που επέστρεψε φέτος στο θέατρο Olvio, σε σκηνοθεσία του Χρήστου Θάνου, σε συνθήκες προσβασιμότητας. Πιο συγκεκριμένα μοιράζονται μαζί μας αναμνήσεις από τον πρώτο κύκλο παραστάσεων, που διήρκησε πέντε χρόνια, με αφετηρία την άνοιξη του 2013. Τότε ξεκίνησαν οι πρόβες και το κείμενο γράφτηκε κατά τη διάρκειά τους. Το έργο που έχουν παρακολουθήσει πάνω από 6.000 θεατές εντός και εκτός συνόρων, μάς φέρνει αντιμέτωπους με την αρένα της αναζήτησης εργασίας. Η συνέντευξη ξεκινάει τυπικά, σε ένα ζεστό και φιλικό κλίμα. Οι υποψήφιοι χαλαρώνουν και αφήνουν τις αδυναμίες τους να φανερωθούν. Η φωνή, με άλλα λόγια η εξουσία, αρχίζει σιγά-σιγά να τους χειραγωγεί, με παράλογες ερωτήσεις και εξευτελιστικές δοκιμασίες. Οι υποψήφιοι είναι σε απόγνωση και δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Οδηγούνται έτσι σε μία κανιβαλιστική διαδικασία ανταγωνισμού. 

Η παράσταση - καθρέφτης της σύγχρονης εργασιακής πραγματικότητας, που παραμένει επίκαιρη περισσότερο από δέκα χρόνια μετά, έχει παρουσιαστεί εκτός από θέατρα σε καταστήματα κράτησης, κέντρα απεξάρτησης, σχολεία και φεστιβάλ. Έχει ανέβει από το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού Νέας Υόρκης την χειμερινή περίοδο 2015, σε σκηνοθεσία Λητούς Τριανταφυλλίδου. 'Έχει επίσης παρουσιαστεί από επαγγελματικές και ερασιτεχνικές ομάδες σε διάφορες πόλης της Ελλάδας, ενώ έλαβε τιμητική διάκριση από τον όμιλο για την Unesco Πειραιώς και Νήσων. 'Όλα ξεκίνησαν όταν η Σοφία Καψαμπέλη και ο Χρήστος Θάνος σε ένα ταξίδι τους στη Βιέννη συνέλαβαν την ιδέα μιας κωμικοτραγικής συνέντευξης για δουλειά. 

Σωτήρης Δούβρης - Ηθοποιός

Είμαστε στο μακρινό 2013, στην πρώτη σεζόν του "Interview”, στο Fabrica Athens στον Κεραμεικό. Η παράσταση έχει λειτουργήσει απόλυτα στο κοινό. Αυτό, στη δική μας την παράσταση, σημαίνει ότι ο κόσμος γελούσε με την καρδιά του και ένα δευτερόλεπτο μετά πάγωνε το γέλιο στα χείλη του γιατί συνειδητοποιούσε γιατί γελάει.

Τελειώνοντας την τρίτη υπόκλιση, κατευθυνόμαστε γρήγορα προς την πόρτα που οδηγεί από τη σκηνή στα καμαρίνια, η οποία είναι δίπλα ακριβώς από τις θέσεις των θεατών. Τότε συνέβη κάτι πολύ όμορφο και συγκινητικό. Οι θεατές που κάθονταν σε εκείνη την πλευρά, σηκώθηκαν από τις θέσεις τους και μας έκλεισαν τον δρόμο. Σκοπός τους ήταν να μην μας επιτρέψουν να φύγουμε, αλλά να επιστρέψουμε στη σκηνή για να μας χειροκροτήσουν ξανά και ξανά και ξανά! 

Το ίδιο βράδυ, φεύγοντας από το θέατρο, ένας από αυτούς τους θεατές μας περίμενε στην έξοδο γιατί ήθελε να μας μιλήσει για το πόσο τον άγγιξε η παράσταση και για τις συνθήκες  του εργασιακού του περιβάλλοντος. 'Ήταν υπάλληλος σε κατάσταστημα, στο οποίο ο καταστηματάρχης όταν δεν είχε κόσμο του ζητούσε να φύγει και του έδινε 2€ μεροκάματο... Πρώτη φορά αγκάλιαζα κάποιον άγνωστο που έκλαιγε με λυγμούς…

Χρήστος Θάνος - Σκηνοθέτης & Ηθοποιός

'Ήταν Μεγάλη Πέμπτη, 2 Μαΐου του 2013, Είχαμε πρόβα στις 4 μ.μ. στη Φάμπρικα, όπου και ανέβηκε για πρώτη φορά το "Interview". Μετά την πρόβα, μείναμε στο θέατρο με τον Χρήστο Παπαμιχαήλ, που τότε ήταν και βοηθός μου, ώστε να διαμορφώσουμε τον σκηνικό χώρο όσο καλύτερα μπορούσαμε με τα μέσα που διαθέταμε - τότε, τα μέλη της ομάδας ασχολούμασταν με ό,τι ήταν απαραίτητο για την πραγμάτωση της παραγωγής, είτε αυτό αφορούσε στο δημιουργικό, είτε στο τεχνικό, είτε στο πρακτικό κομμάτι. Μείναμε σ' εκείνο το υπόγειο θέατρο οι δυο μας αρκετές ώρες, χωρίς όμως να καταλαβαίνουμε πόσες ήταν αυτές στην πραγματικότητα. Κάποια στιγμή, λοιπόν, που βρισκόμουν πάνω σε μία σκάλα, ακούω απ' έξω κάτι σαν ομαδικό τραγούδι. Κάνουμε ησυχία για να αφουγκραστούμε καλύτερα και ναι... πράγματι, ένας κοινός μουσικός σκοπός όλο και πλησίαζε. Μες στην κούραση και την παραζάλη μας, αλλά και μέσα στο κλίμα της κοινωνικοπολιτικής ανατροπής, που αφελώς νομίζαμε πως είναι προ των πυλών, καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως αυτό που ακούμε δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από την έλευση της "επανάστασης". Γεμάτοι ενθουσιασμό, βγήκαμε στον δρόμο για να αναμειχθούμε με το πλήθος! Αυτό όμως που αντικρίσαμε δεν ήταν απαρχή μιας κάποιας επανάστασης, αλλά η ακολουθία του επιταφίου. Συνειδητοποιήσαμε πως ήταν βράδυ Μεγάλης Παρασκευής και πως ήμασταν άυπνοι και νηστικοί για αρκετές ώρες. Κατεβήκαμε στο υπόγειο της Φάμπρικας για να ολοκληρώσουμε τη δουλειά μας. 

Σοφία Καψαμπέλη - Ηθοποιός

Ιανουάριος 2015. Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελαιώνα Θήβας. Παρουσιάζουμε εκεί την παράσταση, μετά από πρόσκληση - παρότρυνση της κοινωνικής λειτουργού Νίκης Μουσχή. Η εμπειρία μοναδική. Είναι πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο, να περιγραφούν τα συναισθήματά μας. Το αποτέλεσμα; Να κάνουμε θεατρικό εργαστήρι στις γυναίκες εκεί, για τα επόμενα δύο χρόνια κάτω από αντίξοες -συνήθως- συνθήκες. Είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ!

Μαρία Ζερβού - Ηθοποιός

Είναι πάρα πολλά αυτά που ζήσαμε σε πάνω από 250 παραστάσεις… Θυμάμαι, ένα βράδυ που ενώ παίζαμε, θεατής έπαθε καρδιακό επεισόδιο και τον βοηθήσαμε εμείς οι ίδιοι ως ρόλοι να βγει απ’ την αίθουσα και μετά έπρεπε να συνεχίσουμε την παράσταση… και συνεχίσαμε… Θυμάμαι τη θερμή υποδοχή της παράστασής μας στη Ζυρίχη… Θυμάμαι την συγκινητική προσήλωση στο έργο και την ενδιαφέρουσα συζήτηση που κάναμε με όλους τους θεατές στο Κέντρο Απεξάρτησης Τοξικομανών Κρατούμενων Ελαιώνα - Θήβας. Και πολλά, πολλά ακόμα…

Χρήστος Παπαμιχαήλ - Θεατρολόγος - Διευθυντής liminal

Αν και είναι αρκετά δύσκολο να ξεχωρίσω μόνο μια, θα πω την τελευταία μας παράσταση. Την τελευταία παράσταση που κάναμε παρέα πριν ξεκινήσει ο νέος αυτός κύκλος στο θέατρο Olvio. 'Ήταν Απρίλιος του 2017, στον πολυχώρο Καλουτά του Δήμου Αθηναίων. 

Ξεχωρίζω αυτή, γιατί ενώ αποτέλεσε ένα τέλος σηματοδότησε και μια νέα αρχή. Η παράσταση αυτή ήταν η πρώτη παράσταση που η liminal παρουσίασε με συνδυασμό υπηρεσιών προσβασιμότητας. Είχα τότε την ευκαιρία να δοκιμάσω διάφορα πράγματα με τη liminal για πρώτη φορά και δεν μπορούσα να βρω καλύτερη παράσταση από το "Interview" και σίγουρα ούτε καλύτερη παρέα από την οικογένεια της ομάδας Εμείς γι' αυτό. 

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα μια παράσταση παρουσιάστηκε με τρεις διερμηνείς Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας ταυτόχρονα πάνω στην σκηνή, αλλά και με υπέρτιτλους για Κωφούς και βαρήκοους θεατές όχι μόνο στην Ελληνική αλλά και στην Αγγλική γλώσσα. Υπήρχαν επίσης έντυπα σε γραφή Braille και Ακουστική Περιγραφή για τυφλούς και με μειωμένη όραση θεατές, ενώ ακολούθησε συζήτηση με το κοινό στο τέλος της παράστασης. 

Θυμάμαι την όρεξη και την φροντίδα με την οποία η ομάδα ξαναμπήκε σε διαδικασία για πρόβες μαζί με τους διερμηνείς και αγκάλιασε νέους συνεργάτες για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Θυμάμαι να προσπαθούμε με τον Βασίλη (που είναι όντως σπουδαίος μάστορας) να βρούμε τρόπο ώστε για να στέκονται οι διερμηνείς πίσω από τους ηθοποιούς με ασφάλεια, να πηγαίνουμε κρυφά το βράδυ και να ρίχνουμε τσιμέντο στο πεζοδρόμιο έξω από το θέατρο για να βελτιώσουμε την πρόσβαση στο πεζοδρόμιο, την αγωνία να έρθουν όλα στην ώρα τους, να είναι έτοιμες οι υπηρεσίες, να επικοινωνηθεί σωστά ώστε να έρθει κόσμος. Υπήρχε τότε τεράστια χαρά σε όλη την ομάδα για αυτό, αφού μοιραζόμασταν την παράσταση μας σε βελτιωμένες συνθήκες, συνεχίζοντας τις προσπάθειες μας για την διεύρυνση της προσβασιμότητας μας στο έργο μας (βλέπε ελεύθερη συνεισφορά, παραστάσεις σε σχολεία δεύτερης ευκαιρίας, καταστήματα κράτησης, κέντρα αποτοξίνωσης κ.α.). Μια χαρά που με την θερμή υποδοχή του κόσμου εκείνη την ημέρα έγινε μεγαλύτερη. Μια χαρά και κέφι που απολαμβάνω να συναντάω και τώρα, αρκετά χρόνια μετά μαζί με τους συνεργάτες μου στον νέο κύκλο παραστάσεων.

Βασίλης Τουρκομένης - Ηθοποιός

Είναι λίγο περίεργο το πώς με έκανε να νιώσω η πρώτη μας παράσταση στο θέατρο Αριστοτέλειον, στη Θεσσαλονίκη. 'Ένα πανέμορφο θέατρο. Παίζαμε την προηγούμενη νύχτα στο θέατρο Βικτώρια. Είχαμε νοικιάσει, λοιπόν, ένα βανάκι για να φύγουμε ξημερώματα Κυριακής, έτσι ώστε να φτάσουμε πιο σύντομα. Τα δρομολόγια τρένων ή ΚΤΕΛ δεν διευκόλυναν, είχαμε και κάποια απαραίτητα πράγματα μαζί, εκτός από προσωπικά αντικείμενα, οπότε κρυφτήκαμε πίσω από αυτή τη δικαιολογία για να κάνουμε το δρομολόγιο όλοι μαζί, κατά αυτόν τον τρόπο έτσι κι αλλιώς. 'Έχουμε ήδη κάνει κάποια χιλιόμετρα. Οι κουβέντες και τα αστεία μας, κατά τη διάρκεια της νύχτας, ήταν απόλυτη έμπνευση. Η μουσική που έπαιζε χαλί από πίσω γινόταν αφορμή για νέο αστείο ή χορευτική κίνηση, όσο σου επιτρέπεται βέβαια καθιστός. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, μετά από στάσεις, μου εμπιστεύτηκαν και εμένα το τιμόνι. Χρειάστηκε να περάσουμε κι από ένα δύσκολο σημείο, το οποίο ανταπεξήλθαμε.
Φτάνοντας, μας περίμεναν πραγματικά πολύ θερμά και αμέσως όλα βρήκαν τον δρόμο τους για να παίξουμε μια παράσταση απέναντι σε μεγάλη και ζεστή προσέλευση. Η ενέργεια όλων, κατά τη διάρκεια, ήταν κάτι που ακόμα και τώρα σχολιάζουμε μεταξύ μας. 'Έκλεισε η νύχτα και σκεφτόμουν πόσο τυχερός είμαι. Ανυπομονούσα για αντίστοιχες στιγμές με την ομάδα.

Παίζουν οι ηθοποιοί: Σοφία Καψαμπέλη, Μαρία Ζερβού, Σωτήρης Δούβρης, Βασίλης Τουρκομένης, Βασίλης Μήλιος, Δανάη Χριστοδούλου. Το κείμενο συνυπογράφουν οι Χρήστος Θάνος, Σοφία Καψαμπέλη, Χρίστος Παπαμιχαήλ, Σωτήρης Δούβρης, Μαρία Ζερβού, Βασίλης Τουρκομένης. 

Προπώληση εισιτηρίων: more.com

*Η παράσταση, σε συνεργασία με την liminal, παρουσιάζεται με υπέρτιτλους SDH (για Κωφά και βαρήκοα άτομα) σε Ελληνικά και Αγγλικά. 

*Το θέατρο είναι προσβάσιμο σε χρήστριες/ες αναπηρικού αμαξιδίου (διαθέτει πλαϊνή προσβάσιμη είσοδο, προσβάσιμους χώρους υγιεινής και 4 θέσεις για αμαξίδια στον εξώστη).