Ελίνα Γιουνανλή©
Η παράσταση που συγκίνησε, αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά στο θέατρο μια σκοτεινή αλλά καθοριστική περίοδο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία της με παράταση έως τις 30 Νοεμβρίου στο θέατρο Πορεία. Το εμβληματικό τελευταίο μυθιστόρημα του Στρατή Τσίρκα, "Η χαμένη άνοιξη", ζωντανεύει για πρώτη φορά στη σκηνή, σε θεατρική διασκευή του Άρη Λάσκου και σκηνοθεσία του Βαλάντη Φράγκου.
Καλοκαίρι του 1965. Ο Ανδρέας επιστρέφει στην Αθήνα ύστερα από 18 χρόνια εξορίας στην Τασκένδη. Μέσα σε είκοσι μέρες —από τις 4 έως τις 23 Ιουλίου— θα βρεθεί στο επίκεντρο μιας χώρας που βράζει. Πολιτικές αναταράξεις, συνειδήσεις που δοκιμάζονται, η δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα: όλα πυκνώνουν σ’ ένα τοπίο όπου το προσωπικό και το συλλογικό δράμα ενώνονται. Ανάμεσα στη Φλώρα, την κοσμοπολίτισσα γυναίκα που αρνείται την πολιτική, και τη Ματθίλδη, τη νεαρή αγωνίστρια, ο Ανδρέας παλεύει να ορίσει τη θέση του μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει.
Όπως σημείωσε ο Mario Vitti, "από ένα σημείο και μετά, τα πρόσωπα μετατίθενται στο παρασκήνιο και πρωταγωνίστρια γίνεται η Ιστορία". Αυτή ακριβώς τη μετατόπιση φωτίζει ο Βαλάντης Φράγκος με μια καταιγιστικού ρυθμού σκηνοθεσία, όπου το ντοκουμέντο και η μυθοπλασία, το δημόσιο και το ιδιωτικό, συνυπάρχουν σε μια διαρκή σκηνική ένταση.
Η δραματουργική γραφή του Άρη Λάσκου αξιοποιεί τον λυρισμό και τον στοχασμό του Τσίρκα, συνθέτοντας ένα έργο που κινείται ανάμεσα στην εξομολόγηση και στην πολιτική τραγωδία. Οι δύο κεντρικοί ρόλοι, Ανδρέας και Φλώρα, αποτυπώνουν τη ρήξη ανάμεσα στη μνήμη και στη λήθη, ενώ οι υπόλοιποι τέσσερις ηθοποιοί —Ελένη Ζαραφίδου, Καλλιόπη Παναγιωτίδου, Δημήτρης Πασσάς, Γιούλη Τσαγκαράκη, Συμεών Τσακίρης— εναλλάσσονται σε πολλαπλές μορφές, ανασυνθέτοντας τη συλλογική ταυτότητα μιας ταραγμένης εποχής.
Η παράσταση διατρέχει την Αθήνα των ημερών εκείνων: τον Εθνικό Κήπο, την πλατεία Συντάγματος, τα καφενεία και τα διαμερίσματα των ηρώων. Στο σκηνικό αυτό, τα προσωπικά αδιέξοδα καθρεφτίζουν τη συλλογική κρίση. Μπορεί κανείς να μείνει αμέτοχος όταν "παντού γύρω βρωμάει πραξικόπημα"; Ή μήπως η Ιστορία μάς παρασύρει όλους;
Ο Τσίρκας είχε πει κάποτε: "Θέλω να γράψω ένα βιβλίο λυπητερό που να κάνει ευτυχισμένους όσους το διαβάζουν". Αυτή ακριβώς η αμφίσημη αισιοδοξία διαπερνά και τη σκηνική του "Χαμένη άνοιξη". Μια παράσταση που, κοιτώντας το παρελθόν, μας καλεί να αναμετρηθούμε με το σήμερα — κι ίσως να μη χάσουμε ξανά την επόμενη Άνοιξη.
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Η χαμένη άνοιξη
Για πρώτη φορά μεταφέρεται στη σκηνή το τελευταίο πολιτικό μυθιστόρημα του σημαντικού πεζογράφου, με φόντο τα Ιουλιανά του 1965, με κεντρικό το ερώτημα κατά πόσο μπορούμε να παραμείνουμε αμέτοχοι παρατηρητές της Ιστορίας.
