©Εlina Giounanli
Φλέγοντα ζητήματα που μας καίνε όλους, θεματικές όπως αλληλεγγύη και πρόσφυγες, δουλειά ή δουλεία, αγάπη για το ίδιο το θέατρο, το ελληνικό έργο σταθερά στο επίκεντρο, δυνατές συνεργασίες με Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα και οργανισμούς όπως το Μουσείο Καζαντζάκη και βέβαια η καλλιτεχνική φωνή του θεάτρου Σταθμός που η ομάδα του παλεύει και καταφέρνει να παραμείνει ανεξάρτητη.
'Όλα αυτά κρατάμε από το φετινό καλωσόρισμα του Μάνου Καρατζογιάννη στη συνέντευξη τύπου του θεάτρου Σταθμός, ο οποίος με την αρωγή ηθοποιών και συντελεστών μάς παρουσίασε το πρόγραμμα για τη νέα σεζόν 2025-26. Επτά πρεμιέρες, επτά επιτυχημένες θεατρικές επαναλήψεις και δύο παιδικές θεατρικές παραστάσεις θα συναντήσουμε φέτος.
Αν και διανύουμε μια φορτισμένη περίοδο, τόσο σε τοπικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, ο καλλιτεχνικός διευθυντής, ηθοποιός και σκηνοθέτης που βρίσκεται στο τιμόνι του θεάτρου εδώ και εννέα χρόνια, Μάνος Καρατζογιάννης, τόνισε ότι βρισκόμαστε από κοντά γιατί θέλουμε τελικά να ανταμώνουμε. Αυτή δεν είναι άλλωστε και η ουσία του θεάτρου; Να βρισκόμαστε στην πλατεία και να ενώνουμε την ενέργειά μας με τη σκηνή, ανοίγοντας τους εαυτούς μας σε όσα συμβαίνουν εκεί και μας δίνουν απλόχερα οι δημιουργοί τους.
Μέσα σε αυτό το κλίμα που μοιάζει να απλώνεται διάχυτο ανάμεσα στην ομάδα του θεάτρου Σταθμός, εξερευνήσαμε το φετινό ρεπερτόριο -ξένο και εγχώριο, κλασικό αλλά και σύγχρονο- που διατηρεί τους βασικούς του άξονες -τη θεματική της ετερότητας, τη σειρά των Μικρών Κλασικών, το σκεπτόμενο και κοινωνικά ανήσυχο θέατρο για παιδιά, μοναδικά αφιερώματα, ξεχωριστές λογοτεχνικές εκδηλώσεις και φυσικά το ελληνικό έργο-, με την υπογραφή καταξιωμένων δραματουργών και σκηνοθετών, καλωσορίζοντας παράλληλα και το νέο αίμα.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι το site του Θεάτρου Σταθμός είναι πλέον πλήρως ανανεωμένο, ενώ παράλληλα ισχύει προσφορά προπώλησης early bird εισιτηρίων από το more.com για τις πρώτες παραστάσεις της σεζόν, από 10 έως 25/9: "Απόντες", "Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία", "Κοιμούνται τα ψάρια", "Αρμπάιτ", "Όταν μεγαλώσω θα γίνω Νάνα Μούσχουρη", "Το γάλα", "Με δύναμη από την Κηφισιά".
Η παράσταση - έκπληξη της εαρινής περιόδου του καινούργιου έργου - ντοκουμέντου του Βασίλη Κατσικονούρη, "Απόντες", που κατάφερε να καταγράψει "την ανθρώπινη ανάσα, την άχνα, αυτή την προφορικότητα, τους απόντες από τη ζωή μας και τα βιώματα των ίδιων των ανθρώπων που τα ερμηνεύουν, χωρίς την παρουσία του τέταρτου τοίχου, επαναλαμβάνεται για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, ανοίγοντας το φετινό πρόγραμμα (19-22/9).
Βικτόρ και Γέτε
Δύο ήρωες μικροί σε ηλικία που έχουν όμως πολλά να μας πουν
Ο εννιάχρονος Βικτόρ από το θρυλικό πολυπρόσωπο έργο του Ροζέ Βιτράκ "Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία" (σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου, από 27/9) και η δεκάχρονη Γέτε από τον συγκλονιστικό μονόλογο του Γενς Ράσκε "Κοιμούνται τα ψάρια;", που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τη Ζωή Ξανθοπούλου (από 15/10), δεν αντιπροσωπεύουν τον μέσο όρο των παιδιών της ηλικίας τους. Υπερασπίζονται όμως με πάθος το δικαίωμά τους να παραμείνουν παιδιά, όσο κι αν αυτό απειλείται. "Γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα". Στους επώνυμους ρόλους, ο Μάνος Καρατζογιάννης (Βικτόρ) και η Ευγενία Δημητροπούλου (Γέτε).
Τέσσερις βραβευμένες παραστάσεις για 3ο κύκλο
Τέσσερις βραβευμένες παραστάσεις πραγματοποιούν έναν τρίτο και τελευταίο κύκλο. Πρόκειται για τα: "Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα" του Κωνσταντίνου Ντέλλα (grape – Greek Agora of Performance 2025, από 6/10), "'Όταν μεγαλώσω θα γίνω Νάνα Μούσχουρη", τον μονόλογο του Νταβίντ Λελέ Ελό σε σκηνοθεσία Ελισσαίου Βλάχου (τιμητική διάκριση Διεθνούς Θεατρικού Ρεπερτορίου στον Μάνο Καρατζογιάννη από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών - 20/9, Ανοιχτό Θέατρο Κολωνού & από 23/10), το βραβευμένο "Γάλα" του Βασίλη Κατσικονούρη σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη και Ερμίνας Κυριαζή (από 21/11) και "Η κασέτα" της Λούλας Αναγνωστάκη σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη (Βραβείο "Δημήτρης Χορν" για την ερμηνεία του Γιάννη Τσουμαράκη, Απρίλιος 2025).
Ντέλλας, Μαυραγάνη, Παλούμπης, Τσιοτσιόπουλος
Τέσσερις αξιόλογοι σκηνοθέτες της νεότερης γενιάς σκηνοθετούν τρία νεοελληνικά κείμενα. Το "Αρμπάιτ", το καινούργιο έργο των Γιώργου Παλούμπη και Αντώνη Τσιοτσιόπουλου, σε σκηνοθεσία των ίδιων των συγγραφέων. Πρόκειται για μια σπονδυλωτή παράσταση αποτελούμενη από επτά ιστορίες με θέμα την εργασία, "ένα έργο πολύ ανθρώπινο μέσα στην απανθρωπιά του" (από 18/10).
Η σπαρταριστή κωμωδία των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά, "Με δύναμη από την Κηφισιά" σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη (συμπαραγωγή με το Θεσσαλικό Θέατρο). Τον ίδιο μήνα θα πραγματοποιηθεί αφιέρωμα στη μνήμη του Δημήτρη Κεχαΐδη με αφορμή τη συμπλήρωση είκοσι χρόνων από τον θάνατό του (15-16/12 με ελεύθερη είσοδο).
Το έργο "Ο 'Έλλην Βρυκόλαξ - η επιστροφή", σε έρευνα, δραματουργία και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ντέλλα. Βρικόλακες, φαντάσματα και δαιμονικά ανοίγουν έναν κόσμο περιθωριακό και άγνωστο, φέρνοντας τους θεατές σε επαφή με το σκοτεινό και άγριο παρελθόν του τόπου μας. Μάρτιος 2026. Τέλος, η 'Όλια Λαζαρίδου με την παράσταση "Στο Θέατρο" μας μιλάει για τη θεατρική λειτουργία και την τέχνη του θεάτρου με τα ίδια του τα μέσα. Μ’ ένα αλληγορικό παραμύθι, μ’ έναν τρόπο άμεσο και βιωματικό. Η παράσταση απευθύνεται σε όλους όσοι έχουν αναρωτηθεί έστω για μια φορά στη ζωή τους, μα τι στο καλό είναι τελικά αυτή η μυστηριώδης τέχνη; 'Ένας δύσπιστος θεατής αντιστέκεται στη μαγεία του θεάτρου μέχρι που βρίσκεται ο ίδιος μπλεγμένος στα δίχτυα του, επί σκηνής καταδικασμένος να συμμετέχει - για …τιμωρία - στη μαγεία του μέχρι να της παραδοθεί! (από Δεκέμβριο).
Τζένη Μαστοράκη και Δημήτρης 'Ήμελλος
Το 2024 μας επιφύλαξε δύο σημαντικές απώλειες στον χώρο της ποίησης και του θεάτρου. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, το Θέατρο Σταθμός πραγματοποιεί τον Μάρτιο του 2026 δύο μοναδικά αφιερώματα στη μνήμη της ποιήτριας και μεταφράστριας Τζένης Μαστοράκη (επιμέλεια: Γιάννης Αντιόχου - Ευτυχία Παναγιώτου) και του ηθοποιού Δημήτρη 'Ήμελλου (επιμέλεια: Θοδωρής Αμπαζής).
Βλαχογιάννης, Καζαντζάκης, Χρηστοβασίλης
Το πνεύμα αλληλεγγύης του Νίκου Καζαντζάκη και η ταπεινότητα του λόγου του Χρήστου Χρηστοβασίλη ζωντανεύουν στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός τον Απρίλιο του 2026, μέσα από το εμβληματικό έργο του Κρητικού συγγραφέα "Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται" (διασκευή - σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης) και το ηθογραφικό διήγημα του Γιαννιώτη λογοτέχνη "Ο Κουτσογιάννης στα Γιάννινα" (δραματουργία - σκηνοθεσία: Θοδωρής Γκόνης), αντίστοιχα. Με αφορμή τα 200 χρόνια από την Έξοδο του Μεσολογγίου, επιπλέον, η παράσταση του Μάνου Καρατζογιάννη για τον Γιάννη Βλαχογιάννη "Φύλακας μιας Επανάστασης" επιστρέφει, αυτή τη φορά στην Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου. Ερμηνεύει ο Γιάννης Νταλιάνης (με μεγάλη πιθανότητα να παιχτεί και στην Αθήνα).
Μικρός Σταθμός
H θεατροπαιδαγωγός και σκηνοθέτρια Στέλλα Σερέφογλου και η διακεκριμένη θεατρική ομάδα Hippo Theatre Group (Φώτης Δούσος & Αλέξανδρος Ράπτης) υπογράφουν αντίστοιχα τις φετινές παραστάσεις για παιδιά του Μικρού Σταθμού: "Τι είναι αυτό;" (από 12/10) και "Κόντρα στον άνεμο: η ιπτάμενη περιπέτεια της Τίρα" (από 26/10).
Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα του Θεάτρου Σταθμός
για τη σεζόν 2025-26
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Όταν μεγαλώσω, θα γίνω Νάνα Μούσχουρη!
Η αληθινή ιστορία του Γάλλου συγγραφέα που μεγάλωσε σε μια επαρχιακή πόλη τη δεκαετία του ’80, περιγράφει με ειλικρίνεια, χιούμορ και ζεστασιά τα εφηβικά του χρόνια, τη διαφοροποίησή του από τους συνομηλίκους του και την αγάπη του στις μεταμφιέσεις. Η φωνή της Νάνας Μούσχουρη τον σημάδεψε, ακούγοντάς την για πρώτη φορά στην τηλεόραση στα δεκατέσσερα του χρόνια. Η Ελληνίδα καλλιτέχνιδα με τη διεθνή ακτινοβολία, που εκείνη την εποχή μεσουρανούσε στη Γαλλία, έγινε το ίνδαλμά του και τον βοήθησε να βρει τον πραγματικό του εαυτό. Στην πορεία έγραψε πολλές βιογραφίες διάσημων γυναικών, όπως οι Εβίτα Περόν, Μαρία Κάλλας, Δαλιδά κ.ά. Το 2019 παρουσίασε με μεγάλη επιτυχία στο Φεστιβάλ της Αβινιόν τον μονόλογο που αφιέρωσε στη Νάνα Μούσχουρη στον οποίο παράλληλα με την ιστορία του ανασυνθέτει την εικόνα της μεγάλης σταρ, ενώ μέχρι σήμερα διατηρεί μαζί της μια στενή φιλική σχέση.
Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα
Η παράσταση της Πειραματικής Σκηνής του Θεσσαλικού Θεάτρου αξιοποιεί τις μυστικές ιστορίες των γυναικών της Θεσσαλίας του 19ου και 20ου αιώνα σε μια σκηνική προσέγγιση με βασικούς άξονες τους κοινωνικούς ρόλους και τις έμφυλες διαστάσεις των μαγικοθρησκευτικών πρακτικών. Το γυναικείο σώμα της τρίτης ηλικίας και η σύνδεσή του με τη λαϊκή μαγεία, τη μαγειρική και τις τελετουργικές πρακτικές βρίσκεται στο επίκεντρο. Τρεις θηλυκές μορφές, που ερμηνεύονται από τρία αρσενικά νεαρά σώματα, περνώντας τη ζωή τους στη σκιά της κυρίαρχης ανδροκρατικής εξουσίας, συνδιαλέγονται μεταξύ του οικείου και του αρχετυπικού, της ακίνδυνης «γιαγιάς» και της επικίνδυνης θεραπεύτριας και μιλάνε για τις ζωές τους, γι’ αυτά που έμαθαν από τις παλιές. αυτά που έπαθαν ως γυναίκες και αυτά που παραδίδουν στις επόμενες.
Το γάλα
Το γάλα στα ρωσικά λέγεται «μαλακό». Έτσι, περίεργα, μια άλλη ελληνική λέξη, σπαρμένη μέσα σε μια άλλη γλώσσα, δίνει εκεί, στο ξένο χωράφι, πολύ πιο άμεσα και ανάλαφρα την αίσθηση του πράγματος, απ’ ότι η αντίστοιχη που το ονοματίζει στα ελληνικά. Γι’ αυτήν ακριβώς την αίσθηση θέλει να μιλήσει «Το γάλα» και οι ήρωες του. Μια μητέρα από την πρώην Σοβιετική ένωση και οι δυο της γιοι συνθέτουν μια συγκλονιστική οικογενειακή ιστορία όπου φωτίζεται δεξιοτεχνικά από τον συγγραφέα ο συναισθηματικός κόσμος των ηρώων και οι ανησυχίες τους, όπως αυτές πηγάζουν μέσα από το κοινωνικό τους περιβάλλον, αλλά κυρίως η αίσθηση που έχει κανείς πως όλα μέσα του μαλακώνουν και ζεσταίνονται, όταν σταματάει πια να κλαίει και να πονάει γιατί δέχεται την τροφή του. Αγαπιέται... Κι όταν αυτό δε συμβαίνει, τότε νιώθει ξένος. Σαν πρόσφυγας ανάμεσα σε δυο πατρίδες. Ξένες κι αυτές.
Τι είναι αυτό;
Δύο αδελφάκια, ένα κορίτσι κι ένα αγόρι που μαλώνουν όλη την ώρα για τα πάντα, πρωταγωνιστούν σε αυτή την τρυφερή θεατρική εμπειρία για την αξία της αγάπης, γεμάτη χιούμορ, ρυθμό, χορό, τραγούδι, στοιχεία βωβού κινηματογράφου και πολλά ερωτήματα. Όταν μια Κυριακή οι γονείς τους τους αφήνουν στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού, τα δύο αδέλφια βρίσκονται στο δωμάτιο με την παλιά ντουλάπα. Αν και δεν πρέπει να το κάνουν, την ανοίγουν κρυφά. Γιατί απαγορεύεται να ανοίξουν την ντουλάπα; Τι θα συμβεί́ μεταξύ τους;
Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία
Στο σημαντικό έργο του σουρεαλισμού, η οικογένεια Πομέλ γιορτάζει τα γενέθλια του μοναχογιού της με υπερφυσική ανάπτυξη, που περνά από την αθωότητα στην ενοχή, αποποιούμενος την ταυτότητα του παιδιού. Καλεσμένοι τους είναι οι οικογενειακοί τους φίλοι, οι Μανιώ, ένας αχαλίνωτος στρατηγός και μια γοητευτική κυρία με εντερικά προβλήματα που φτάνει στο σπίτι απρόσκλητη. Μέσα σε λίγες ώρες θα ανακαλύψει και θα αποκαλύψει σε όλους, μαζί με την εξάχρονη φίλη του Εστέρ, το ψέμα και την φαυλότητα των μεγάλων.
Οι απόντες
Ένα project πάνω στην προφορικότητα και την αφήγηση πριν αυτή γίνει λογοτεχνία με την υπογραφή του σημαντικού Έλληνα δραματουργού με τη συμμετοχή ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Μία συλλογή από προφορικές αφηγήσεις ανθρώπων την ώρα που θυμούνται άλλους ανθρώπους, όπως τους θυμούνται, με λόγια που παράγονται εκείνη τη στιγμή. Αναφέρονται σε απόντες από θάνατο, χωρισμό, ξενιτιά, σε φίλους και πρόσωπα κάποτε αγαπημένα, που χάθηκαν στον χρόνο, κάθε βράδυ η ίδια ιστορία με τα λόγια εκείνης της στιγμής, αδιαμεσολάβητα και απροβάριστα, χωρίς να υπάρχει μία λέξη γραπτή. Ως ραψωδοί του έπους της καθημερινότητας. Και ως συνοδεία λύρας, μια διακριτική υποστήριξη από κάποια θεατρικά στοιχεία. Η πρόσληψη αυτής της δράσης μπορεί να είναι ένα μοναδικό συμβάν-βίωμα, όπου τα όρια μεταξύ πομπού και δέκτη γίνονται δυσδιάκριτα. Όσοι από τους δεύτερους επιθυμούν, είναι ευπρόσδεκτοι να αφηγηθούν και τις δικές τους ιστορίες.
