Όσα δεν ξέρατε για την Ίντρα Κέιν

Σε μια ζεστή συνομιλία που είχαμε με την 'Ίντρα Κέιν η τραγουδίστρια και ηθοποιός μας μίλησε για τα πρώτα της βήματα στη μουσική και το θέατρο, τις επιρροές της και τις σημαντικές στιγμές που καθόρισαν την πορεία της. Με αφοπλιστική ειλικρίνεια και ανοιχτόκαρδα, μοιράστηκε τις σκέψεις της για τη ζωή, την τέχνη, τα όνειρα που εξακολουθεί να κυνηγά, αλλά και τις θεατρικές εμφανίσεις της .

Η Ίντρα Κέιν μέσα από δικά της λόγια

> Είμαι Κυψελιώτισσα. Η μητέρα μου είναι γέννημα-θρέμμα Κυψέλης — εκεί μεγάλωσα κι εγώ. Ο πατέρας μου είναι από την Ουγκάντα. Μεγάλωσα στην Άνω Κυψέλη και τώρα μένω στον περιφερειακό του Πολυγώνου, δεν έχω φύγει και πολύ μακριά… στα Τουρκοβούνια. Αγαπώ πάρα πολύ την Κυψέλη.

> Εγώ νιώθω φοβερή ασφάλεια σ’ αυτή την περιοχή. Ξέρω ότι μπορεί κάποιος να το ακούσει και να μου πει "μα είσαι καλά;”, αλλά εγώ νιώθω πως ξέρω και το τελευταίο πεζοδρόμιο. Μου αρέσει που τα τελευταία χρόνια αλλάζει η πόλη και γίνεται λίγο πιο mainstream. Ανοίγουν στέκια, καινούργια εργαστήρια… αλλά και παλιά είχε τη δόξα της. Θυμάμαι τη μητέρα μου και τη γιαγιά μου να μου μιλούν για τις δόξες της δεκαετίας του ’60. Μου αρέσει πολύ που έχει γίνει "τρέντι".

> Αγαπώ την Αθήνα και θέλω να είναι πιο εύκολη η ζωή μας στην πόλη. Πιστεύω πως ένα από τα βασικά προβλήματα που πρέπει να λυθούν στην πόλη είναι το θέμα του πάρκινγκ, αλλά και της καθαριότητας. Κατά τη γνώμη μου, η Αθήνα είναι μια πολύ βρώμικη πόλη — κι αυτό είναι κάτι που με στεναχωρεί πάρα πολύ.

> Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το τραγούδι από την παιδική μου ηλικία. Ήμουν όλα τα σχολικά μου χρόνια στη χορωδία, και από εκεί πήρα τις πρώτες μου μουσικές γνώσεις. Στο λύκειο ξεκίνησα μαθήματα φωνητικής. Έχω παρακολουθήσει σεμινάρια στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος "Roots and Routes”. Ήταν ένα πανευρωπαϊκό πρόγραμμα, και συγκεντρωθήκαμε άνθρωποι από όλες τις χώρες της Ευρώπης. Εκεί ασχολήθηκα με τη σύνθεση, το beatbox και πολλές ακόμα δημιουργικές δραστηριότητες.

 

> Η αγαπημένη μου μουσική, αυτή που πάντα επιλέγω να ακούσω, είναι η ποπ, και μετά η R&B και η hip hop. Από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες είναι η Whitney Houston. Μου αρέσουν επίσης η Lauryn Hill και οι Jamiroquai.

 

> Ένας δάσκαλος που με στήριξε και με βοήθησε πολύ στα πρώτα μου βήματα ήταν ο καθηγητής μουσικής στο γυμνάσιο και στο λύκειο, ο κύριος Ιωαννίδης, ο οποίος δυστυχώς δεν βρίσκεται πια εν ζωή. Ήταν ο πρώτος που, ενώ απλώς συμμετείχα στη χορωδία, διέκρινε κάτι παραπάνω σε μένα. Είχαμε κάποιες έξτρα ώρες μελέτης, και κάποια στιγμή στο λύκειο αποφάσισε να φτιάξει μια θεατρική ομάδα στο σχολείο.

> Παρότι δεν είχα ποτέ εκφράσει ξεκάθαρα την επιθυμία να γίνω τραγουδίστρια ή να ασχοληθώ με το θέατρο, μου έδωσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο όταν ανεβάσαμε τη "Λοκαντιέρα” του Γκολντόνι. Θυμάμαι τον είχα ρωτήσει πώς το σκέφτηκε αυτό, και μου είχε απαντήσει: "Σε έχω καταλάβει... γυαλίζει το μάτι σου. Πιστεύω ότι μπορείς να το κάνεις." 

> Κάτι που έμαθα πολύ νωρίς είναι ότι πρέπει να διεκδικείς τη θέση σου. Προσωπικά, πιστεύω ότι με σκληρή δουλειά και με τη στάση που κρατάς, μπορείς να διεκδικήσεις πολύ καλύτερα ό,τι σου αξίζει. Η γνώση είναι σημαντικό πράγμα — αλλά ακόμα πιο σημαντικό είναι η στάση που επιλέγεις να κρατάς.

> Η πρώτη μου δουλειά ως τραγουδίστρια ήταν το 2000-2001, στο Σταυρό του Νότου Club, με τον Γιώργο Γιάννη και το συγκρότημα "Οι 4 Εποχές”. Το θέατρο ήρθε στη ζωή μου το 2011. Πήγα σε μια ακρόαση για την οπερέτα "Η Κόρη της Καταιγίδας", που θα ανέβαινε στο Φεστιβάλ Αθηνών. Πέρασα την ακρόαση, πήρα τον ρόλο — κι εκεί ήταν που πήρα το πρώτο μου θάρρος να συνεχίσω και να δοκιμάζομαι σε ακροάσεις. Εκείνη την περίοδο είχε αρχίσει να έρχεται σιγά-σιγά το μιούζικαλ στην Ελλάδα, και ζητούσαν πλέον τραγουδιστές για θεατρικές παραγωγές.

> Η εμπειρία στην "Κόρη της Καταιγίδας” ήταν πολύ σημαντική για μένα. Κατάφερα να δω από μέσα πώς χτίζεται μια παράσταση: τι κάνει ένας σκηνοθέτης, πώς δουλεύουν οι ηθοποιοί. Ο σκηνοθέτης, ο Αλέξανδρος Ευκλείδης, ήταν εξαιρετικός, όπως και όλος ο θίασος. Οι περισσότεροι ήταν λυρικοί τραγουδιστές, με τελείως διαφορετικό υπόβαθρο από μένα — και αυτό που με εντυπωσίασε ήταν ο επαγγελματισμός τους, ο τρόπος που μελετούσαν, που προσέγγιζαν το υλικό. Ήταν όλοι απίστευτα υποστηρικτικοί μαζί μου, παρόλο που εγώ είχα πάει εκεί σχεδόν σαν... αρνί για σφαγή.

> Θαυμάζω πολλούς Έλληνες καλλιτέχνες, αλλά επειδή στην οικογένειά μου ακούγαμε πολύ Γιώργο Νταλάρα, έχω μεγαλώσει με τη μουσική του. Όταν είχα τη χαρά και την τιμή να συνεργαστώ μαζί του, συγκινήθηκα βαθιά. Είδα από κοντά τι επαγγελματίας είναι, πόσο δοτικός άνθρωπος — και αυτό για μένα ήταν πραγματικά πολύ σημαντικό. Το ίδιο ισχύει και για τον Γιάννη Κότσιρα, με τον οποίο επίσης συνεργαστήκαμε. Ήταν απίστευτος τόσο ως συνεργάτης όσο και ως άνθρωπος. Τον θαυμάζω πολύ.

> Θαυμάζω επίσης τη Νατάσσα Μποφίλιου — και η λίστα, αν αρχίσω να τη λέω, είναι πραγματικά πολύ μεγάλη. Με ενδιαφέρει πολύ ο τρόπος με τον οποίο οι καλλιτέχνες αντιμετωπίζουν τους άλλους. Γιατί κι εγώ θέλω, στη δουλειά μου, να περνάω καλά, να το ευχαριστιέμαι και να χαίρομαι που συνεργάζομαι με κάποιον. Θέλω να χαίρομαι κάθε φορά που πηγαίνω για δουλειά.

> Ο Θανάσης Αλευράς είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο συνεργάζομαι εξαιρετικά καλά και τον θαυμάζω για την ψυχραιμία του, το ταλέντο του σε όλα και την ταπεινότητά του μέσα σε όλο αυτό. Έχει εξαιρετικό ήθος, σε συνδυασμό με το ταλέντο του, και διατηρεί πάντα μια παιδικότητα, κάτι που τον χαρακτηρίζει. Ό,τι κάνουμε μαζί στο Vox, το απολαμβάνουμε πολύ και είναι από τις δουλειές που λες "ανυπομονώ να έρθει η Δευτέρα για να πάω". Και για να είμαι ειλικρινής, δεν έχει πολύς κόσμος την τύχη να το πει αυτό για τη δουλειά του.

> Η συμμετοχή μου στη "Μίξερ" ήρθε στη ζωή μου μετά από την πρόταση που μου έκανε ο Αλέξανδρος Σιάτρας, ο οποίος είναι ο πρωταγωνιστής του έργου της Ζέτης Φιτσιού. Μου πρότεινε να αντικαταστήσω την Έλενα Χαραλαμπούδη. Πέρασα την ακρόαση, και επειδή με τον Αλέξανδρο, από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε, υπήρχε μια σύνδεση, τον νιώθω πολύ κοντινό μου φίλο και άνθρωπο. Είναι φοβερή η ασφάλεια που νιώθω μαζί του, ιδιαίτερα πάνω στη σκηνή, γιατί με βοηθάει να λυθώ και να ερμηνεύσω όλους αυτούς τους ρόλους που υποδύομαι.

> Το να ενσαρκώσω 34 ρόλους μέσα σε 55 λεπτά είναι μεγάλη πρόκληση. Με βοήθησαν όλοι πάρα πολύ για το τι πρέπει να κάνω, και μου δόθηκε μεγάλη ελευθερία να ζήσω την υπερβολή του ρόλου, να κάνω ό,τι φαντάζομαι, ακριβώς όπως το σκέφτομαι. Σε αυτή τη δουλειά, νιώθω σαν να είμαι σε παιδική χαρά. Σε αυτό το έργο, το "Μίξερ” μου αρέσει πάρα πολύ το χιούμορ του, αλλά και το γεγονός ότι είναι κοινωνικό και πολιτικό ταυτόχρονα, χωρίς να κουνάει δάχτυλο.

> Είναι πολύ σπάνιο να λέγονται τα πράγματα στην αληθινή τους διάσταση. Πρόκειται για θέματα που όλοι έχουμε συζητήσει, έχουμε γκρινιάξει, έχουμε αγανακτήσει. Αλλά είναι και η πατρίδα μας, η χώρα μας, και προσπαθούμε να επιβιώσουμε μέσα σε αυτό.

> Η κωμωδία μου αρέσει πάρα πολύ και λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά για μένα, γιατί το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός είναι ο απόλυτος μηχανισμός άμυνας που έχω στη ζωή μου. Με βοηθάει να είμαι πιο χαλαρή και με έχει σώσει σε πολλές περιπτώσεις από τα σκοτάδια της. 

 

> Τώρα μπαίνω υποκριτικά και σε δραματικά κομμάτια. Ερμηνεύω τη Μάμι στο "Όσα παίρνει ο άνεμος” που διασκεύασαν η Ιόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης και ανεβαίνει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, από τις 25 Απριλίου. Στο συγκεκριμένο ανέβασμα, ο ρόλος της είναι περισσότερο αφηγήτριας και έχει ένα μεγάλο κομμάτι της παράστασης πάνω της. Μου αρέσει γιατί υπάρχουν αναφορές και στο σήμερα, στο κατά πόσο έχει αλλάξει ο κόσμος γενικότερα από τότε μέχρι σήμερα. Έχω λόγο, αλλά και πολύ τραγούδι στην παράσταση, που σκηνοθετεί η Ιόλη Ανδρεάδη. Η παράσταση περιλαμβάνει τραγούδια gospel, κυρίως από τον αμερικανικό Νότο, τα οποία είναι πολύ σημαντικά για την αφήγηση και την εξέλιξη της ιστορίας.

 

> Ονειρεύομαι πολλά πράγματα. Στο επαγγελματικό κομμάτι, θέλω να κάνω ωραίες δουλειές, χωρίς να χρειάζεται να συμβιβάζομαι για να βιοποριστώ. Θέλω να εξελιχθώ μουσικά και να δοκιμάσω καινούργια πράγματα, γιατί έχω κάποιες φοβίες που προσπαθώ να τις ξεπερνάω σιγά-σιγά. Ονειρεύομαι να μην σταματήσω να τολμώ και να συνεχίσω να κάνω νέες προσπάθειες. Επίσης, ονειρεύομαι πολλά ταξίδια — θέλω να εξερευνήσω τον κόσμο.