"Ο Γιάννης το βούδι": Μια συγκινητική ιστορία ζωντανεύει στο Ίδρυμα "Μιχάλης Κακογιάννης"

Η Ευαγγελία Γατσωτή έχει κερδίσει την προσοχή μας τα τελευταία χρόνια. Είναι μια ανερχόμενη Ελληνίδα θεατρική συγγραφέας, γνωστή για το έργο της "Νυχιάνγκ", το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 2022 στο Θέατρο Πορεία, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου. Παρά το νεαρό της ηλικίας της, η Ευαγγελία Γατσωτή έχει ήδη αφήσει το στίγμα της στη σύγχρονη ελληνική θεατρική σκηνή, με έργα που συνδυάζουν το χιούμορ με βαθιές κοινωνικές και ψυχολογικές παρατηρήσεις. Στην Αθήνα έχουμε δει τα έργα της "Η playlist μιας faultless μητρότητας” και "Κόκκινες γραμμές ή Λέξεις που κάνουν τζιζ” και από τις 17 Ιανουαρίου σε ειδικά διαμορφωμένος υπόγειος χώρος του Ιδρύματος "Μιχάλης Κακογιάννης", θα φιλοξενήσει το έργο "Ο Γιάννης το βούδι”, σε σκηνοθεσία του Παναγιώτη Λιαρόπουλου.

Το έργο γράφτηκε από την Ευαγγελία Γατσωτή στο πλαίσιο του 3ου Outreach Project, υπό την καθοδήγηση του συγγραφέα Βασίλη Κατσικονούρη, και προέκυψε από αποδελτιώσεις πραγματικών συνεντεύξεων, οι οποίες αποτέλεσαν την πρώτη ύλη για τη δημιουργία μίας πρωτότυπης δραματουργίας. Στόχος της είναι να επαναπροσδιορίσει την πρόσληψη της αθέατης τοπικής μικροϊστορίας με όχημα τη μυθοπλασία και έχει ήδη παιχτεί στην Πάτρα. Στην παράσταση που θα δούμε οι ηθοποιοί: Φίλιππος Κοντογιώργης, Θανάσης Λυσανδρόπουλος, Σταύρια Νικολάου και Γρηγόρης Πανταζής, εναλλάσσονται σε όλους τους ρόλους του έργου, δίνοντας την αίσθηση ότι βιώνουν όλα τα γεγονότα της ζωής τους στις τέσσερις γωνίες μιας αυλής ενός αγροτικού σπιτιού. 

 

Η υπόθεση του έργου 

Ένας λαογράφος και μια νεαρή γυναίκα αγκυροβολούν ένα ζεστό καταμεσήμερο στο λιμάνι ενός νησιού με rooms to let, με την ελπίδα να μαζέψουν ζουμερούς καρπούς από τα εύφορα λιβάδια της λαϊκής παράδοσης. Οι δυο τους, ξεκινούν τη φολκλορική τους αναζήτηση, παίρνοντας συνεντεύξεις απ’ τον ντόπιο πληθυσμό. Οι αφηγήσεις, ωστόσο, που έρχονται στο φως, ανατρέπουν εντελώς την εικόνα του καλοσυνάτου ροδαλού χωρικού, όπως εκείνοι την έχουν στο μυαλό τους. Ακολουθώντας τις αλλεπάλληλες αποκαλύψεις, οι πρωταγωνιστές μας βουτούν σε μία σπείρα γεγονότων από τον κόσμο της σιωπής και της συνενοχής, η οποία θα τους στροβιλίσει βασανιστικά ως το τελικό σημείο της κάθαρσης.

Σημείωμα σκηνοθέτη

 

"Δούλεψα με στόχο να ακουστεί, όσο το δυνατόν πιο καθαρά, η ιστορία. Θέλησα να δώσω τη δυνατότητα στο θεατή να φανταστεί ο ίδιος την τοποθεσία των γεγονότων, τις μυρωδιές, τους ήχους, τις εικόνες. Δεν σκηνοθέτησα ένα έργο εποχής, αλλά μία αληθινή ιστορία που μιλάει διαρκώς σε ενεστώτα χρόνο για το σήμερα. Την ίδια στιγμή, προσπάθησα να προσεγγίσω την ψυχοσύνθεση των ηρώων, όσο γινόταν πιο αυθεντικά, χωρίς αναχρονισμούς και μετερμηνείες. Με απασχόλησε πολύ: το πώς ερωτεύονται, πώς πληγώνονται, πώς εκφράζονται, πώς σκέφτονται όλοι αυτοί οι χαρακτήρες, χωρίς να έχουν τις μιντιακές αναφορές που έχει ένας άνθρωπος του εικοστού πρώτου αιώνα. Υπάρχει μια δυσδιάκριτη γραμμή ανάμεσα στο "σήμερα" και στο "τότε", στη ροή της παράστασης. Η γραμμική αφήγηση καταργείται και ο θεατής δεν κατανοεί πάντα, ακριβώς την χρονική στιγμή που γίνονται όλα αυτά, είναι 2024;, είναι 1960;, είναι βράδυ, μεσημέρι, χάραμα, πρωί…; "Ο Γιάννης το βούδι" είναι το δεύτερο παιδί μου. Το έργο αυτό, το θεωρώ το πιο σημαντικό κείμενο που έχω φέρει, ως τώρα, στη σκηνή. Είμαι πολύ τυχερός και ευγνώμων που η Ευαγγελία μου εμπιστεύτηκε αυτό το κείμενο, το έργο της, και τυχερός επίσης που βρέθηκε αυτή η τόσο δυναμική ομάδα καλλιτεχνών να μετέχει στη δημιουργία".