Το να βλέπεις πάνω στη σκηνή τις ξεχωριστές αλλά και τις πραγματικά δύσκολες στιγμές της ζωής χωρίς ωραιοποιήσεις είναι πολλές φορές καθοριστικό. Μπορεί να σε κάνει να δεις τον κόσμο με άλλα μάτια ή και να σε ευαισθητοποιήσει πάνω σε ένα θέμα, ακόμα κι αν δεν σε αγγίζει προσωπικά. Με αφορμή την 21η Σεπτεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Νόσου Alzheimer, συγκεντρώσαμε τρεις θεατρικές παραστάσεις που μιλούν για την συγκεκριμένη νευροεκφυλιστική νόσο αλλά και την κατάσταση που αντιμετωπίζει ένα άτομο με άνοια, μαζί με τους οικείους του. Οι διαδρομές των τριών ηρώων ορίζονται από τη μνήμη που χάνεται κι επιστρέφει σε έναν αέναο αγώνα να κρατηθούν στη ζωή.
"Οδυσσέας"
Ο Τάσος Παλαντζίδης πρωταγωνιστεί στον "Οδυσσέα” από 4/10 στο Μικρό Γκλόρια. Μια παράσταση σε σκηνοθεσία του Λύσανδρου Σπετσιέρη (σε κείμενο δικό του και της Ραφαέλας Μαρτίνεζ) που εμπνέεται από αληθινή ιστορία και έχει θέμα τη νόσο Αλτσχάιμερ. Κεντρικός ήρωας είναι ο κύριος Φώτης, ο οποίος, οδηγείται μέσα από τη νόσο σε έναν ιδιότυπο απολογισμό της ζωής, δημιουργώντας ένα σύμπαν μέσα στο οποίο αντιμετωπίζει, επανεξετάζει, σβήνει και ξαναγράφει την προσωπική του διαδρομή. Χωρίς να έχει τη μνήμη του και κλεισμένος στο διαμέρισμά του, βουτάει θαρραλέα στα βαθιά ταραγμένα νερά ενός φαντασιακού αγώνα επιβίωσης. Συνοδοιπόροι σε αυτό το ταξίδι είναι οι δύο άνθρωποι που απαρτίζουν τον κόσμο του (Νικόλ Δημητρακοπούλου, Κωνσταντίνος Παπαθεοδώρου). Ένα έργο-ύμνος στην επιθυμία του ανθρώπου να κρατηθεί στη ζωή, την οποία ορίζει ως την ποιητική σκέψη, τη συνεχή λειτουργία του πνεύματος μέσω της φαντασίας.
Διαβάστε Επίσης
"The humans”
Για δεύτερη χρονιά επιστρέφει στο Θέατρο Μουσούρη το "The humans” του Στίβεν Κάραμ σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη (από 2/10). Η πολυσυζητημένη παράσταση που αγαπήθηκε από το κοινό έρχεται να μιλήσει και πάλι για "τη ζωή, όπως προσπαθούμε να τη ζήσουμε", αποτυπώνοντας την ουσία της ανθρώπινης κατάστασης με αυθεντικότητα, χιούμορ, τρυφερότητα και βαθιά αγάπη. Οι Θέμις Μπαζάκα, Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Μαρία Πετεβή, Ειρήνη Μακρή και η Ξένια Καλογεροπούλου πρωταγωνιστούν σε αυτή την τραγικωμωδία "που σκύβει πάνω από τους ήρωες με αγάπη και βαθιά κατανόηση και τους αναδεικνύει σε όλο το μεγαλείο της ανθρώπινης ευθραυστότητάς τους, θυμίζοντας έναν σύγχρονο Τσέχοφ”, όπως διαβάζουμε στην κριτική του "α”. Η υπόθεση εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια του εορτασμού της Ημέρας των Ευχαριστιών, όπου η οικογένεια Μπλέικ συγκεντρώνεται για δείπνο. Οι γονείς, ο Έρικ και η Ντίντρι (Λάζαρος Γεωργακόπουλος και Θέμις Μπαζάκα), μαζί με την Μόμο, τη μητέρα του πρώτου, που βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι και πάσχει από άνοια (Ξένια Καλογεροπούλου), και τη μεγάλη τους κόρη Έιμι (Ειρήνη Μακρή), φτάνουν στην Τσάιναταουν της Νέας Υόρκης στο διαμέρισμα της μικρότερης Μπρίτζετ και του συντρόφου της, Ρίτσαρντ (Μαρία Πετεβή και Κωνσταντίνος Ασπιώτης). Πρόκειται για ένα ψηφιδωτό της ζωής τους και των ζητημάτων που τους ταλανίζουν, που αποκαλύπτονται στην πορεία του έργου: τα οικονομικά προβλήματα, οι επαγγελματικές αγωνίες, το αβέβαιο μέλλον, ο χωρισμός της Έιμι από τη σύντροφό της, οι εφιάλτες του Έρικ και εν τέλει η αδυναμία εκείνου και της γυναίκας του να εξασφαλίσουν τη σωστή φροντίδα για την ανοϊκή γιαγιά Μόμο, την οποία υπεραγαπούν, αλλά η κατάστασή της τους ταλαιπωρεί. Η Ξένια Καλογεροπούλου ερμηνεύει τη Μόμο σε ένα ρόλο που αν και είναι σχεδόν βουβός, είναι πολύ σημαντικός.
"Χόρεψέ με πατέρα"
Ο Γιώργος Αρμένης σκηνοθετεί και συμπρωταγωνιστεί με την Κατερίνα Αντωνιάδου για δεύτερη χρονιά στο έργο της "Χόρεψέ με πατέρα" από 14/10 στη σκηνή του θεάτρου Αργώ. Υποδύεται έναν πατέρα με άνοια που προσπαθεί μάταια να επικοινωνήσει με την υστερική του κόρη. Εκείνη του έχει αφιερωθεί και τον φροντίζει καθημερινά, έχοντας αφήσει στην άκρη τη δική της ζωή. Έχει φτάσει η στιγμή που ο πατέρας δεν την αναγνωρίζει. Η αδυναμία της να δεχτεί τη νέα πραγματικότητα και η χαμένη επικοινωνία την οδηγούν στην αμφισβήτηση, καθώς κι οι δύο αναζητούν την προσωπική τους λύτρωση, παλεύοντας ο καθένας με τη δική του διαταραχή. Μέσα από το χιούμορ, το γέλιο, το κλάμα καταφέρνουν να συναντηθούν και να κοιταχτούν με τα βλέφαρα κλειστά.
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
The Humans
Η συναρπαστική, βραβευμένη με Τόνι τραγικωμωδία βουτά στην ανθρώπινη ψυχή, καθώς ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής της οικογένειας Μπλέικ, προσκαλώντας το κοινό να παρακολουθήσει από κοντά τις αγωνίες, τα όνειρα και τους ανομολόγητους φόβους τους. Το έργο του καταξιωμένου Αμερικανού συγγραφέα που γράφτηκε το 2014, αποτυπώνει την ουσία και τις ατέλειες της ανθρώπινης ύπαρξης με ακρίβεια, συμπόνια και απαράμιλλη αυθεντικότητα, διεισδύοντας στις σχέσεις και τα συναισθήματα. Η υπόθεση εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια ενός απογεύματος την ημέρα των Ευχαριστιών. Οι γονείς, Έρικ και Ντίντρι, μαζί με τη μητέρα του πρώτου, Μόμο, που είναι σε αναπηρικό καροτσάκι και πάσχει από άνοια, και τη μεγάλη τους κόρη Έιμι, επισκέπτονται τη μικρότερη Μπρίτζετ και τον σύντροφό της Ρίτσαρντ στο διαμέρισμα τους στην Τσάιναταουν της Νέας Υόρκης.
Χόρεψέ με πατέρα
Ένας πατέρας με άνοια και η υστερική κόρη του, προσπαθούν μάταια να επικοινωνήσουν. Η κόρη έχει αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον πατέρα της. Τον επισκέπτεται καθημερινά, τον φροντίζει, έχει την απόλυτη ευθύνη του. Αυτή η μέρα που εξελίσσεται, είναι και η μέρα έξαρσης του πατέρα. Δεν την αναγνωρίζει. Ο ίδιος, προσκολλημένος σε ένα σταματημένο ρολόι, περιορίζεται σε επαναλαμβανόμενα μοτίβα, αρνούμενος πεισματικά την αλήθεια. Παρά τις υστερικές πιέσεις που δέχεται από την κόρη του, φαίνεται να υπεκφεύγει συνεχώς από την πραγματικότητα – ή τουλάχιστον έτσι σκέφτεται το μπερδεμένο μυαλό της κόρης. Μη μπορώντας κι αυτή να επικοινωνήσει με την νέα πραγματικότητα, χάνεται. Ανίκανη να διαχειριστεί και την προ πολλού, κατεστραμμένη σχέση με τον πατέρα της, αλλά κυρίως την σχέση της με τον εαυτό της, φτάνει στο σημείο να αμφισβητήσει την άνοια του πατέρα της.
Οδυσσέας
Το έργο, βασισμένο στον μύθο του ομηρικού Οδυσσέα, εμπνέεται από μια αληθινή ιστορία, με πρωταγωνιστή τον Φώτη, έναν ήρωα που οδηγείται μέσα από τη νόσο του Αλτσχάιμερ σε έναν ιδιότυπο απολογισμό, καθώς προσπαθεί να κρατηθεί στη ζωή, την οποία ορίζει ως την ποιητική σκέψη, τη συνεχή λειτουργία του πνεύματος μέσω της φαντασίας. Δημιουργεί ένα σύμπαν μέσα στο οποίο αντιμετωπίζει, επανεξετάζει, σβήνει και ξαναγράφει την προσωπική του διαδρομή. Χωρίς να έχει τη μνήμη του και κλεισμένος στο διαμέρισμά του, βουτάει θαρραλέα στα βαθιά ταραγμένα νερά ενός φαντασιακού αγώνα επιβίωσης.
