Αλέξιος Κοτσώρης: "Η καταστροφή από έρωτα είναι αυτή που αξίζει να ζήσεις"

Το μικρόβιο της υποκριτικής και της σκηνοθεσίας μου μπήκε…
Και τα δύο σε πολύ μικρή ηλικία. Στο δημοτικό έγραφα μικρά κείμενα και τα σκηνοθετούσα με τα παιδιά της γειτονιάς και έπαιζα μαζί τους. Πολύ αργότερα, η υποκριτική βρήκε λόγο μέσα μου, όταν είδα την παράσταση "Τα γούστα του κυρίου Σλόαν" και έγινε πραγματικότητα, όταν τίποτα άλλο δεν είχε νόημα. Στη συνέχεια, είχα την ανάγκη της σκηνοθεσίας, όταν έγραψα ένα κείμενο για την αυτογνωσία με τίτλο "Τυχερός" και το σκηνοθέτησα. Ήταν η πρώτη μου σκηνοθεσία και από τότε σκηνοθετώ στο θέατρο. 

Πείτε μας κάτι για το θέατρο.
Ένα θεατρικό έργο πρέπει να σου δίνει κάτι να σκεφτείς.

Πώς παρουσιάζεται η γυναίκα στην "Υπόθεση Παραντάιν";
Ως ιέρεια της επιρροής, ως δύναμη σταθερότητας αλλά και ως διαλυμένη συναισθηματικά. Η γυναίκα που καλείται να πάρει αποφάσεις για την ζωή της, να οριοθετήσει αλλά και να προσφέρει συναισθηματικά. Αυτά και πολλά ακόμα από τις τρεις γυναίκες της παράστασης μας. 

Πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία της παράστασης;
Μια ακόμα εξαιρετική ιδέα της κυρίας Δαλαμάγκα-Καλογήρου που μου πρότεινε και αποδέχτηκα με χαρά.

Τι σας γοήτευσε στο έργο;
Ότι ενώ τα πρόσωπα έχουν υπέροχους συναισθηματικούς κόσμους περιστρέφονται σαν δορυφόροι γύρω από   τον πλανήτη "κυρία Παραντάιν".

Σε ποια στοιχεία του έργου του Ρόμπερτ Χίτσενς σταθήκατε περισσότερο στη θεατρική του μεταφορά από την Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου;
Στης ποιητικές εκφάνσεις και τις ρεαλιστικές εντάσεις των καταστάσεων, που επιφέρουν άλλοτε ρήξη και διχασμό και άλλοτε ισορροπία και εξέλιξη.  

"Ο ωχαδερφισμός, η έλλειψη αυτογνωσίας και η υπερβολική σιγουριά για το τι ξέρεις και τι μπορείς να κάνεις είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της τέχνης”.

Πώς πιστεύετε ότι βλέπουμε την καταστροφή ενός ανθρώπου από τον έρωτα σήμερα;Νομίζω σήμερα δεν συγχωρούμε εύκολα στους άλλους την καταστροφή από έρωτα, ενώ είναι η πιο γλυκιά καταστροφή, η πιο δικαιολογημένη, αυτή που αξίζει να ζήσεις. Την αποφεύγουμε πολύ και γι’ αυτό δεν την συναντάμε συχνά. Σήμερα είμαστε πολύ πιο εγκρατείς στα θέματα καρδιάς.

Αποκαλύψτε μας την αγαπημένη σας σκηνή ή στιγμή από την παράσταση.
Οι αγαπημένες μου είναι πάντα οι στιγμές ακινησίας, όμως σε αυτή την παράσταση είναι μια "περίεργη" ομαδική σκηνή ενός τηλεφωνήματος. 

Πόσα χρόνια κρατάει η σχέση σας με το θέατρο Αγγέλων Βήμα;
Είναι η τρίτη σκηνοθεσία που κάνω και τις δύο προηγούμενες χρονιές ήμουν εκεί ως ηθοποιός. Είναι το θεατρικό μου σπίτι πια. 

Η φιλοσοφία μου είναι…
Ενεργή συνείδηση, επιθυμίες και πράξεις με εντιμότητα. 

Σε ποια σειρά θα τοποθετούσατε το θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο;
Είναι και τα τρία η δουλειά μας, αλλά ίσως έβαζα πρώτα το θέατρο. 

Ο μεγαλύτερος εχθρός της τέχνης είναι…
Ο ωχαδερφισμός, η έλλειψη αυτογνωσίας και η υπερβολική σιγουριά για το τι ξέρεις και τι μπορείς να κάνεις.

Σε κοινωνικό επίπεδο με τρομάζει…
…το πόσο γρήγορα συνηθίζουμε τα πράγματα, το ότι κάνουμε ότι ξεχνάμε καθώς και αυτή η νέα μορφή εξουσίας τον κοινωνιών, αυτό το υβριδικό νέο είδος που μέσα του περιέχει ό,τι προσπάθησε ο κόσμος να εξαλείψει για να γίνουμε καλύτεροι και τώρα το αποδεχόμαστε, ίσως από φόβο. 

Αν θα μπορούσατε να αλλάξετε κάτι αυτό θα ήταν…
Η διάθεση ορισμένων ανθρώπων.

Πείτε μας κάτι off the record.
Είμαι πολύ περήφανος για την "Υπόθεση Παραντάιν".

Τι άλλο ετοιμάζετε φέτος; Ποια είναι τα επόμενά σας σχέδια;
Ως ηθοποιό θα με ξαναδείτε σύντομα ως κύριο Ασημακόπουλο στον "Παράδεισο των κυριών" και συζητώ να παίξω σε ένα σύγχρονο έργο με έναν πολύ ωραίο θίασο που μου αρέσει πολύ. Ως σκηνοθέτης μιλώ για δυο διαφορετικά έργα που ελπίζω και αυτά να βρουν τον δρόμο τους και να μπορέσουμε να πούμε περισσότερα γι’ αυτά σύντομα.