Αν και χρειάστηκε ένα τεράστιο σκάνδαλο για να αλλάξει ο τρόπος που διορίζονται οι Καλλιτεχνικοί Διευθυντές των δύο κρατικών θεάτρων, το γεγονός αποτέλεσε ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Ύστερα από δεκαετίες κατά τις οποίες τις εν λόγω θέσεις πλήρωναν οι προσωπικές επιλογές της εκάστοτε ηγεσίας του ΥΠΠΟ σύμφωνα με το κριτήριο του "εγνωσμένου κύρους" (εδώ δεν κρίνεται αν επρόκειτο για ικανότατους καλλιτέχνες που πράγματι έκαναν καλή δουλειά ή όχι), από πέρυσι τέθηκαν σε εφαρμογή οι τροποποιήσεις του νόμου ν. 2273/1994˙ σύμφωνα με τις οποίες η εκλογή γίνεται κατόπιν ανοιχτής διαδικασίας εκδήλωσης ενδιαφέροντος και οι υποψήφιοι αξιολογούνται από την αρμοδίως ορισμένη από το ΥΠΠΟ Ειδική Επιτροπή Αξιολόγησης και Επιλογής με βάση συγκεκριμένα κριτήρια. Με αυτή τη διαδικασία επιλέχτηκε το περασμένο καλοκαίρι ο Γιάννης Μόσχος στη θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου και ο ίδιος νόμος διέπει και τη διαδικασία εκλογής της αντίστοιχης θέσης στο δεύτερο τη τάξη κρατικό θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος με έδρα τη Θεσσαλονίκη.
Φαίνεται όμως πως για αδιευκρίνιστους λόγους η κωλυσιεργία από μεριάς του ΥΠΠΟ απειλούσε μέχρι πρόσφατα να διαταράξει τα θεμέλια της διαδικασίας. Το Θέατρο παραμένει ακέφαλο από τα μέσα Νοεμβρίου 2021, όταν και έληξε η θητεία του Καλλιτεχνικού Διευθυντή, σκηνοθέτη Νίκου Κολοβού. Στο σχετικό ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στο free press της πόλης Parallaxi γίνεται λεπτομερής αναφορά σε μια σειρά κωλυσιεργιών και παρατυπιών στην όλη διαδικασία (ενδεικτική η δίμηνη καθυστέρηση από μεριάς του ΥΠΠΟ να ορίσει την επιτροπή αξιολόγησης), ενώ η πρόσφατη αποχώρηση δύο μελών απείλησε να τινάξει τη διαδικασία στον αέρα. Μάλιστα, τις συγκεκριμένες αποκαλύψεις ακολούθησε η ανακοίνωση της απόσυρσης της υποψηφιότητάς του για τη θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή, του ηθοποιού και σκηνοθέτη, Ευδόκιμου Τσολακίδη.
Η αντίδραση του ΥΠΠΟ ύστερα από τρεις μήνες που άφηνε το θέμα να χρονίζει, αντί να επιβλέπει και να διασφαλίζει την εγκυρότητα των διαδικασιών, και ενώ το δεύτερο μεγαλύτερο θέατρο της χώρας έμενε χωρίς καλλιτεχνική διεύθυνση με τη σεζόν να "τρέχει", ήταν η αναπλήρωση των δύο απερχόμενων μελών της επιτροπής. Έτσι τις θέσεις του Νικήτα Τσακίρογλου και του Ιεροκλή Μιχαηλίδη που αποχώρησαν κατέλαβαν η Έλση Σακελλαρίδου, Ομότιμη Καθηγήτρια θεατρικών σπουδών στο Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας & Φιλολογίας του ΑΠΘ και ο χορογράφος Κωνσταντίνος Ρήγος. Σημειώνεται πως τα υπόλοιπα μέλη της Επιτροπής αποτελούν ο δικηγόρος Δημήτρης Γαρούφας, η σκηνοθέτιδα Νικαίτη Κοντούρη και ο θεατρικός συγγραφέας Παναγιώτης Μέντης (στο σημείο αυτό δεν θα μπορούσε να μη σχολιαστεί η εκκωφαντική απουσία ενός εκπροσώπου από το Τμήμα Θεάτρου που εδρεύει -και διαπρέπει- στην πόλη).
Αν και ετεροχρονισμένα τα αντανακλαστικά που επέδειξε το Υπουργείο, περιμένουμε πως από εδώ και πέρα η διαδικασία θα προχωρήσει απρόσκοπτα και σύμφωνα με τον νόμο. Παραμένουν όμως κάποια ερωτήματα:
Η υποχρέωση αξιοκρατικής εκλογής των καλλιτεχνικών διευθυντών των κρατικών θεάτρων είναι προνόμιο της πρωτεύουσας;
Το αδιάβλητο της διαδικασίας κατά την οποία θα στελεχωθεί ο δεύτερος υψηλότερα επιχορηγούμενος θεατρικός οργανισμός της χώρας είναι ελλάσσονος σημασίας ζήτημα;
Όλοι οι εποπτεύομενοι από το ΥΠΠΟ φορείς δεν δικαιούνται της ίδιας μεταχείρισης;
Αν η πορεία των νομικών διαδικασιών στο δεύτερο μεγαλύτερο θέατρο της χώρας πέφτει σε αυτή την αφάνεια, τότε τι συμβαίνει στα μικρότερα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα, που βρίσκονται ακόμη πιο μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας; (Ήδη στην Κοζάνη εξελίσσεται το σκάνδαλο της τοποθέτησης στη θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή ενός ερασιτέχνη σκηνοθέτη, αφού έχει καταστρατηγηθεί κάθε άρθρο της προκήρυξης σύμφωνα με την οποία οφείλει να γίνει ο διορισμός.)
Είναι, τελικά, πολυτέλεια να απαιτείται ισονομία και αξιοκρατία στην Ελλάδα του 2022;
