"Ηρακλείδαι": Μια σπάνια παιζόμενη τραγωδία στη σκηνή του Olvio. Οι πρώτες φωτογραφίες.

Τραγωδία κλειστού χώρου ετοιμάζουν ο Κώστας Παπακωνσταντίνου και η Άρτεμις Γρύμπλα, στην πρώτη τους σκηνοθετική συνεργασία, ανεβάζοντας την τραγωδία του Ευριπίδη "Ηρακλείδαι", ένα από τα πλέον πολιτικά κείμενα του τραγικού ποιητή, που ανεβαίνει σπάνια. Επιλέγοντας ένα έργο όπου η Δημοκρατία εμφανίζεται ευάλωτη και γεμάτη αντιφάσεις, οι δύο δημιουργοί επιχειρούν να καταθέσουν μία παράσταση σύγχρονου προβληματισμού, με όχημα τον διαχρονικό λόγο του Ευριπίδη.

Όπως διαβάζουμε στο δελτίο τύπου: "Η παράσταση φιλοδοξεί να φωτίσει τον αντιπολεμικό χαρακτήρα του έργου και το πεδίο όπου συγκρούονται οι αρχές  της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης, με αυτές της ιδιοτέλειας, της βίας και του συμφέροντος του ισχυρού. Η ελεύθερη πόλη μετράει στις αποφάσεις της την ντροπή πιο πολύ από τον φόβο, και ακολουθεί το δίκιο ανεξάρτητα από το κόστος. Ο πόλεμος όμως τα σαρώνει όλα, και το δίκαιο της βίας και της εκδίκησης θριαμβεύει. Όταν οι άνθρωποι αλλάζουν θέση και μεταβάλλεται η ισχύς τους, τότε μεταβάλλεται και η οπτική τους. Η παράσταση τονίζει και σχολιάζει αυτή την ασυνέπεια των ρόλων ακολουθώντας μία φόρμα που μετεωρίζεται ανάμεσα στο δράμα και την φαιδρότητα, αφήνοντας το κοινό να προσδώσει το δικό του πρόσημο στην πρόσληψη της σκηνικής δράσης".

Με την παράσταση, η ομάδα Ξανθίας συνεχίζει την έρευνά της πάνω στο θεατρικό γεγονός, πειραματιζόμενη στο πώς ο ρυθμός και η μουσική  του λόγου  εναρμονίζονται  με  την κίνηση των σωμάτων, και πώς τα νοήματα του κειμένου μπορούν να προκύψουν και να φωτιστούν μέσα από αυτόν το δρόμο.

Η μετάφραση είναι του Κώστα Βάρναλη, τα σκηνικά της Βίκυς Πάντζιου, τα κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα, η μουσική του Βασίλη Κουτσιλιέρη και η κινησιολογία της Μαργαρίτας Τρίκκα και της Κατερίνας Γεβετζή. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι Ελισσαίος Βλάχος, Μυρτώ Γκόνη, Δημοσθένης  Ξυλαρδιστός, Κώστας Παπακωνσταντίνου και Έλενα Σταύρου.

Η  πρεμιέρα προγραμματίζεται στις 5 Φεβρουαρίου στο θέατρο Olvio.

Who is Who

Ο Κώστας Παπακωνσταντίνου με την ομάδα Ξανθίας έχει εστιάσει σε ελληνικά κείμενα, κυρίως από το πεδίο της λογοτεχνίας (Παπαδιαμάντης, Βιζυηνός, Εφταλιώτης, κ.ά.), αλλά και του θεάτρου (Σεβαστίκογλου, Ποντίκας), ενώ με την αρχαία τραγωδία ασχολείται για πρώτη φορά. Η Άρτεμις Γρύμπλα είναι ηθοποιός αλλά έχει υπογράψει και τη σκηνοθεσία των παραστάσεων   "Οι κάτω απ’ τα αστέρια", "Όταν η Κάλλας συνάντησε την Μονρόε" (σε συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Μπιμπή),  "Ίσαλος Γραμμή, μια ωδή στην φθίση", και "Ένας αόριστος άνθρωπος". Με τον Κώστα Παπακωνσταντίνου συνεργάστηκε ως ηθοποιός στην παράσταση "Αγγέλα".

Νίκος Βαρδακαστάνης©

Το έργο

Οι απόγονοι του Ηρακλή καταδιωκόμενοι από τον βασιλιά του Άργους, Ευρυσθέα, καταφεύγουν στην Αθήνα όπου ζητούν να τους δοθεί άσυλο. Η δημοκρατική πόλη τούς το παρέχει παρά τις απειλές του Άργους για πόλεμο, και δεν υποκύπτει στο συμφέρον του δυνατού. Η πόλη είναι ελεύθερη γιατί παραμένει δίκαιη. Στην μάχη, η Αθήνα κερδίζει και οι ρόλοι αντιστρέφονται. Ο Ευρυσθέας είναι πλέον αιχμάλωτος ικέτης και οι Ηρακλείδες ισχυροί νικητές. Το δίκαιο επιβάλλει να σωθεί η ζωή του αιχμαλώτου, αλλά η Αλκμήνη, μητέρα του Ηρακλή, αποφασίζει τον θάνατο του Ευρυσθέα. Η πόλη της Αθήνας δεν  παρεμβαίνει.

Οι "Ηρακλείδες" παρουσιάστηκαν το 430-427 π.Χ. στις αρχές του Πελοποννησιακού Πολέμου. Ο Ευριπίδης επηρεασμένος από τα σύγχρονα γεγονότα επιχειρεί ένα πολιτικό σχόλιο. Θέλοντας  να τονώσει τον πατριωτισμό των συμπολιτών του και να τους εμφυσήσει το πνεύμα της νίκης, παρουσιάζει την Αθήνα ως την πόλη της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, του πολιτισμού. Όλα αυτά είναι που πρέπει να υπερασπιστούν οι Αθηναίοι, και για όλα αυτά πρέπει ακόμα περισσότερο να επιδιώκουν την ειρήνη.  Από την άλλη μεριά, μέσα από τους Ηρακλείδες, οι απόγονοί τους Σπαρτιάτες, εμμέσως παρουσιάζονται δολεροί, αλαζόνες, άδικοι, αχάριστοι. Αφού βοηθηθούν από την Αθήνα, υπόσχονται να μην στραφούν ποτέ εναντίον της. Οι Αθηναίοι θεατές της παράστασης, γνωρίζουν ότι η υπόσχεση αυτή δεν τηρήθηκε, αφού έχουν ήδη δεχτεί την επίθεση της Σπάρτης. Η αγανάκτησή τους είναι εύλογη και το δίκιο με το μέρος τους.