Δεν υπάρχουν Χριστούγεννα χωρίς τον "Καρυοθραύστη", το τρίτο και τελευταίο μπαλέτο του Τσαϊκόφσκι, που δίνει ζωή στις πιο απίθανες φαντασιώσεις, κάνοντάς μας να πιστέψουμε στο αδύνατο. Το όνειρο και η πραγματικότητα μπλέκονται γλυκά στο όνειρο της Κλάρα (ή Μαρί-Κλάρα στη βερσιόν του Ρήγου) την Παραμονή των Χριστουγέννων, η οποία ενώ αποκοιμιέται αγκαλιάζοντας μια περίεργη κούκλα "ζει" μια απίθανη περιπέτεια με τον... Πρίγκιπα.
Η μουσική του Πιότρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι ενισχύει τη θεατρικότητα της μπαλετικής ιστορίας. Στις μελωδίες της τσελέστα, του ιδιόφωνου μουσικού οργάνου που θυμίζει πιάνο, ο Τσαϊκόφσκι "άκουσε" τη φωνή της Νεράιδας και το χρησιμοποίησε για πρώτη φορά στο παραμυθένιο μπαλέτο που εμπνεύστηκε από την ιστορία του Χόφμαν "Ο Καρυοθραύστης και ο Βασιλιάς των Ποντικιών". Κάθε νότα ενισχύει την ατμόσφαιρα στο έργο του Ρώσου συνθέτη του Ρομαντισμού, που θα ακούσουμε να ερμηνεύει η Ορχήστρα της ΕΛΣ υπό τον Ηλία Βουδούρη στην παράσταση που χορογράφησε ο Κωνσταντίνος Ρήγος για το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Η χορογραφία του παραμυθά Κωνσταντίνου Ρήγου συνδέει το κλασικό με το σύγχρονο. Ο χορογράφος και καλλιτεχνικός διευθυντής του Μπαλέτου της ΕΛΣ διακηρύττει στον "Καρυοθραύστη" του το δικαίωμα στο όνειρο μέσα στον πεζό κόσμο μας. Ισορροπεί ανάμεσα στο σύγχρονο και το κλασικό τόσο χορογραφικά, χάρη στις εικόνες που συνθέτει μέσω της κίνησης, όσο και αισθητικά με τα pop glam κοστούμια των Deux Hommes, τις εθνικές στολές και τα υφάσματα με αναφορές σε παλιότερες παραστάσεις της Λυρικής. Στην παράσταση του οι Έλενα Κέκκου, Ελευθερία Στάμου και Αριάδνη Φιλιππάκη μοιράζονται το ρόλο της Μαρί-Κλάρα. Ένας νέος παράξενος κόσμος δημιουργείται επί σκηνής, όπου το γυάλινο δωμάτιο-βιτρίνα της συναντά τα φωτεινά πολύχρωμα αντικείμενα που αιωρούνται στη σκηνή, τις μπαρόκ πύλες που οδηγούν στα υπόγεια του βασιλείου των ποντικιών, αλλά και το κατάφωτο χριστουγεννιάτικο δέντρο στις 17, 19, 23, 24, 26, 29, 31/12, 2/1.
Περισσότερες πληροφορίες
Καρυοθραύστης
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Μπαλέτου της ΕΛΣ «διαβάζει» την κλασική ιστορία σαν ένα αλλόκοτο παραμύθι, το οποίο καθένας θα βιώσει διαφορετικά, με βάση τα δικά του όνειρα και απωθημένα, σε ανανεωμένη εκδοχή της χορογραφίας που είδαμε το 2022. Ο «Καρυοθραύστης» της γενιάς Ζ ισορροπεί ανάμεσα σε μια σύγχρονη εικόνα και στην κλασική παράδοση του χορού. Ο Ρήγος βλέπει το έργο μέσα από τα παιδιά που νιώθουν ότι βρίσκονται στο περιθώριο και είναι αναγκασμένα να δημιουργήσουν τα δικά τους όνειρα σε έναν κόσμο που «διέλυσαν οι μεγάλοι». «Ένας νέος παράξενος κόσμος δημιουργείται επί σκηνής, όπου το γυάλινο δωμάτιο-βιτρίνα της Μαρί-Κλάρας συναντά τα φωτεινά πολύχρωμα αντικείμενα που αιωρούνται στη σκηνή, τις μπαρόκ πύλες που οδηγούν στα υπόγεια του βασιλείου των ποντικιών, αλλά και το πάμφωτο χριστουγεννιάτικο δέντρο», σημειώνει ο Ρήγος. Η υπόθεση βασίζεται στο διήγημα «Ο καρυοθραύστης και ο βασιλιάς των ποντικιών» του Ε.Τ.Α. Χόφμαν.
