Από
Άννα Φαρδή
-
Κάθομαι στον καναπέ με την φόρμα μου, το νέο must have piece της καραντίνας και ψιλο-χαζεύω το Master Chef. Ανάμεσα σε καυγάδες για χόρτα που λείπουν από τα φρικασέ και αψιμαχίες για ποδιές ασυλίας που κάνουν φιλίες και τηγάνια να τσιτσιρίζουν, ακούω ξανά και ξανά πως οι διαγωνιζόμενοι «δεν είναι αρκετά παντελονάτοι», «δεν τιμούν τα παντελόνια που φορούν». Οι κουβέντες απευθύνονται σε άντρες, οι οποίοι από τα συμφραζόμενα προκύπτει πως «δεν φέρονται τίμια, όπως αρμόζει στο φύλο τους». Κοιτάζω τις γυναίκες που συμμετέχουν στην ομάδα –όλες φοράνε κολάν, τζιν ή slacks- και μετά τα μπατζάκια της φόρμας μου και αναρωτιέμαι: από πότε οι γυναίκες γυρίσαμε στον υποχρεωτικό ποδόγυρο, αντίθετα στους ντόμπρους άντρες και δεν το έχω πάρει χαμπάρι;
«Μια παντελονού περνάει»
Τζάμπα έσκιζε απ’ ότι φαίνεται την ποδιά της και η Μάρθα Καραγιάννη στις «Γοργόνες και Μάγκες» ψάχνοντας τον «άντρα που θα παντρευτεί» και θα της επιτρέπει να γυρνά με παντελόνια. Σαν να μην φύγαμε ποτέ από το 1968 που το να μην φοράς φούστα είναι αξίωμα: οι παίκτες των ριάλιτι επιμένουν καθημερινά για την αντρική αποκλειστικότητα του «παντελονάτου», καθώς η μάστιγα έχει ξεφύγει από το σόου μαγειρικής, με όλο και περισσότερους παίκτες ανεξαρτήτως εκπομπής να καταφεύγουν στην ίδια προσβολή, αφήνοντας άναυδους τηλεθεατές αλλά και τους συμπαίκτες τους.
Η ντομπροσύνη για τους ανθρώπους αυτούς είναι ένα προνόμοιο που ακολουθεί το όργανο (ακούμε συχνά αντίστοιχες εκφράσεις που το περιλαμβάνουν), υπονοώντας βέβαια με τον συγκείμενο παραλληλισμό τη γυναικεία ανειλικρίνεια, την βιολογική ροπή του θηλυκού προς το ψέμα και την απάτη. Να μην αρχίσω καλύτερα για το πώς εκφράζεται απέναντι σε όποιον μη-ετεροφυλοφιλικό σεξουαλικό προσανατολισμό, καταφέρνοντας μια διπλή απαξίωση σε κάθε εμπλεκόμενο.
Γίνε όπως ο Harry
Όλα αυτά μερικούς μόνο μήνες μετά το συγκλονιστικό εξώφυλλο του Harry Styles στην αμερικάνικη Vogue. Με την Λονδρέζικη εξοχή να δίνει το κατάλληλο background, ο Tyler Mitchell φωτογράφισε τον νεαρό καλλιτέχνη με φορέματα, κιλτ, κοστούμια και παλτό από συλλογές των Gucci, Comme Des Garçons, Maison Margiela και άλλων μεγάλων οίκων, αποδεικνύοντας ένα κάδρο τη φορά πως φύλο και ρούχο είναι δύο έννοιες ρευστές καθώς και ότι η γοητεία μπορεί να εξίσου εκτυφλωτική μέσα από κρινολίνα και κουστούμια, άσχετα με το τι καλύπτουν από κάτω.
Όσο για τους λάτρεις της παράδοσης που διαφωνούν με τα «νέα ήθη» (sic) και μιας και βρισκόμαστε σε mood Επανάστασης, ας θυμηθούμε πως η εθνική μας φορεσιά ήταν κάποτε η φουστανέλα, με το παντελόνι να έρχεται στη μόδα χάρη στον ευρωπαϊκό φετιχισμό. Άλλωστε, δυο κομμάτια ύφασμα είναι τα παντελόνια. Πόση αντρίλα να αντέξουν κι αυτά τα δύσμοιρα;
