Μογγολία

Η αίσθηση της απεραντοσύνης είναι το πρώτο πράγμα που νιώθεις όταν, με ενδιάμεσο σταθμό κάποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα και μετά τη Μόσχα ή το Πεκίνο, κατεβαίνεις στο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας Ουλάν Μπατόρ. Με τις αφηγήσεις του Μάρκο Πόλο στο νου θα ψάξετε για την Ασία του Κουμπλάι και τους απογόνους του Τζένγκις Χαν. Το βλέμμα σας θα αντικρίσει ένα τεράστιο πράσινο χαλί με πεδιάδες και λόφους με τα πιο όμορφα μωβ αγριολούλουδα, κοπάδια από γιακ, καμήλες, μοσχάρια και άλογα. Η Μογγολία, η οποία την εποχή του Κουμπλάι Χαν (1216-1294) αποτελούσε τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία που είχε γνωρίσει ο τότε κόσμος, είναι σήμερα ένα ανεξάρτητο έθνος έπειτα από πολλούς αιώνες υποτέλειας στη Ρωσία και την Κίνα. Με έκταση τρεις φορές το μέγεθος της Γαλλίας και πληθυσμό γύρω στα 2,5 εκατομμύρια, αποτελεί μία από τις πιο αραιοκατοικημένες χώρες του κόσμου. Οι Μογγόλοι, που για αιώνες ζούσαν νομαδική ζωή, αυτοχαρακτηρίζονται ως οι άνθρωποι «των πέντε ζώων» (άλογα, βοοειδή, πρόβατα, κατσίκες και καμήλες). Είναι απίστευτα φιλόξενοι και θα σας σκλαβώσουν με την ευγένεια και τη σεμνότητά τους. Οι νομάδες ζουν σε όμορφες κυκλικές σκηνές, τα γκερ (ή γιούρτες), στημένες ανάμεσα σε λόφους και κοντά σε ποτάμια. Τα ξύλινα ελάσματα του ακτινωτού τους σκελετού είναι όμορφα ζωγραφισμένα σε κόκκινο και φωτεινό γαλάζιο και οι πόρτες τους ζωγραφισμένες με λουλούδια. Η εξωτερική επιφάνειά τους είναι έχει λευκό χρώμα, της ευτυχίας και της καλοτυχίας. Στη μέση, το κατακόρυφο δοκάρι που στηρίζει τη σκηνή και δίπλα του η στόφα για ζεστασιά και μαγειρική. Καύσιμο, τι άλλο από ξεραμένες καβαλίνες ζώων! Το φουγάρο βγαίνει από τον κεντρικό και μοναδικό φεγγίτη στην κορυφή, απ’ όπου φωτίζεται και αερίζεται η σκηνή. Μπαίνοντας στη γιούρτα, θα πρέπει να βγάλετε το καπέλο σας και να πείτε «σάιν μπάιαν ούου», που σημαίνει «γεια σας». Έπειτα πρέπει να κινηθείτε σύμφωνα με τη φορά των δεικτών του ρολογιού αποφεύγοντας ν’ ακουμπήσετε το κεντρικό δοκάρι – θεωρείται κακός οιωνός. Αφού κάτσετε, θα σας πλησιάσουν με κούπες κούμις (ξινόγαλα φοράδας) ή αλμυρό τσάι. Είναι αγένεια ν’ αρνηθείτε έστω να δοκιμάσετε και πρέπει να χρησιμοποιήσετε μόνο το δεξί σας χέρι για να πιάσετε οτιδήποτε.