Η αβάσταχτη ελαφρότητα της αποδόμησης του ελληνικού καλοκαιριού

Η ζέστη έπιασε για τα καλά, μαζί με το εθνικό μας σπορ, την γκρίνια, το διχασμό, το καφενείο. Κι επειδή τα υπέροχα καφενεία του Αποκόρωνα όπου μας μεταφέρει η Κική Βασσάλου στις σελίδες του περιοδικού Taste & Travel Καλοκαίρι 2025 που κυκλοφορεί την Πέμπτη 5/6 μαζί με το αθηνόραμα στα περίπτερα, μας πέφτουν λίγο μακριά και τα νεοκαφενεία της Αθήνας είναι… αγκαζέ μέχρι το φθινόπωρο, η συζήτηση εξελίσσεται στα ψηφιακά υποκατάστατά τους που, ως γνωστόν, δεν ευνοούν τόσο το διάλογο αλλά το διχασμό.

Ποιος φοβάται το ελληνικό καλοκαίρι;

Έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε το βασικό εθνικό μας προϊόν, το χέρι που μας ταΐζει; Υπάρχει υπερτουρισμός ή είναι μια εφεύρεση των δημοσιογράφων και των ελίτ που θέλουν να σώσουν μόνο το νησί όπου τυγχάνει να έχουν το εξοχικό τους και να πηγαίνουν για διακοπές; Έχει κάποιο αποτέλεσμα η κριτική στα κακώς κείμενα ή το μόνο που καταφέρνουμε είναι να δυσφημούμε τη χώρα, βγάζοντας οι ίδιοι τα μάτια μας; 

Κάτι η αύξηση του τουρισμού και η ανεξέλεγκτη δόμηση, κάτι οι δυσκολίες των Ελλήνων ταξιδιωτών να υποστηρίξουν διακοπές στα νησιά ή των επιχειρηματιών να αντέξουν τον πληθωρισμό και τη φορολόγηση, κάτι το κίνημα ευαισθητοποίησης για την ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες, κάτι οι παρακμάζουσες υποδομές των τουριστικών προορισμών, το ελληνικό καλοκαίρι και ο τουρισμός έχουν μπει για τα καλά στο στόχαστρο. Βάζοντας όμως στο ίδιο τσουβάλι κάθε διαμαρτυρία απ’ όπου κι αν προέρχεται και χωρίζοντάς μας σε… αντισυστημικούς/αντι-αναπτυξιακούς και μη, δεν αφήνουμε, ως συνήθως, να ακουστούν οι πιο νηφάλιες φωνές και να ιεραρχηθούν οι στόχοι και τα προβλήματα. 

Ας ηρεμήσουμε κι ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα, κατά προτίμηση θαλασσινή. Η Ελλάδα έχει κι αυτό το καλοκαίρι γωνιές και εμπειρίες για όλα μας. Έχει βέβαια προβλήματα που συνήθως έχουν να κάνουν με το κράτος και, κυρίως, με τις υποδομές, την έλλειψη μακρόπνοης στρατηγικής, το σεβασμό στο τοπίο, τη βιωσιμότητα και την άυλη κληρονομιά, το branding, εντέλει, της χώρας. Έχει όμως και ανεξάντλητες ομορφιές, ανθρώπους με φαντασία που επιμένουν να αναδεικνύουν τα καλύτερα του τόπου τους ή του τόπου που έκαναν δικό τους, υπέροχες γεύσεις, δραστηριότητες στη φύση και στα σοκάκια των χωριών, μονοπάτια και qr codes που αποκαλύπτουν ιστορίες...

Στα ρεπορτάζ μας ανά την Ελλάδα για το Taste & Travel, ακόμη και σε νησιά άκρως τουριστικά, βρήκαμε ανθρώπους χαμογελαστούς και γενναιόδωρους, που ετοιμάζονται να τα δώσουν όλα για άλλη μια σεζόν, βρήκαμε παραλίες που έχουν ακόμη για μόνη υπόκρουση τον ήχο των κυμάτων, boutique οινοποιεία και εμπνευσμένους μάγειρες που ξαναδίνουν ζωή σε τοπικές ποικιλίες και ξεχασμένες συνταγές, αγροικίες που δεν έχουν γίνει βίλες και μας περιμένουν να τις φωτογραφίσουμε στους περιπάτους μας, αλλά και ξενοδοχεία όπου πολύ θα θέλαμε να ξεκουράσουμε τα σώματα και τις ψυχές μας χωρίς να νιώθουμε ότι αφήνουμε ανεξίτηλο το αποτύπωμά μας στο τοπίο. Νησιά που ναι μεν έχουν αλλάξει για εμάς τους μεγαλύτερους, ειδικά αν έχουμε να τα επισκεφθούμε από τότε που ελλείψει rooms to let νοικιάζανε ακόμη και τις ταράτσες, αλλά την ίδια στιγμή διατηρούν την ψυχή και τη γοητεία τους. Στις σελίδες του περιοδικού τα μοιραζόμαστε με σας (μαζί με εμπειρίες απ' όλο τον κόσμο) και ευχόμαστε να απολαύσετε το φετινό καλοκαίρι όσο κανένα.

Όσο για τα σχόλιά μας για τα κακώς κείμενα, εννοείται πως τα μοιραζόμαστε κι αυτά προκειμένου η πολιτεία, κεντρική και τοπική, να φροντίσει όσο πρέπει το ελληνικό καλοκαίρι. Ας μην αναλωθούμε όμως σε μια γενικόλογη κριτική επί παντός επιστητού, αποδυναμώνοντας τα επιχειρήματα που έχουν σημασία. Τα "καφενεία" των likes και angry δεν οδηγούν πουθενά. Μας λείπει ο καβγάς; Κι αν παραγγέλναμε ένα ακόμη χανιώτικο μπουρέκι και μαλώναμε όπως παλιά για το ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό;