Παράθυρα στον κόσμο κι εισιτήρια για εμπειρίες μακρινές, απολύτως απαραίτητες σ’ αυτήν την περίοδο εσωστρέφειας που διανύουμε, οι αγαπημένες μας ταινίες είναι ο καλύτερος τρόπος όχι μόνο να ονειρευτούμε μακρινούς προορισμούς, αλλά και να προγραμματίσουμε τις μελλοντικές μας εξορμήσεις. Άλλωστε, αργά ή γρήγορα η κανονικότητα θα επανέλθει, κι όταν η κλεισούρα ρίξει τίτλους τέλους, κάπου θα πρέπει να ξεχυθούμε για να αερίσουμε και πάλι τα φτερά μας. Ανατρέχουμε λοιπόν σε έξι πρόσφατες, ή λιγότερο πρόσφατες κινηματογραφικές δημιουργίες, που όχι μόνο ανοίγουν την όρεξή μας για ταξίδι, αλλά γεμίζουν το βλέμμα με εικόνες και την ψυχή με συναισθήματα, κρατώντας τους ορίζοντές μας ανοιχτούς.
Μένουμε Ελλάδα
Suntan
Μια από τις ταινίες πιο εξωστρεφείς και πιο πολυταξιδεμένες ελληνικές ταινίες των τελευταίων ετών, με πρεμιέρα στο επιδραστικό φεστιβάλ του Ρότερνταμ και βραβεία από το Εδιμβούργο και την Οδησσό, η δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου μπορεί να κρύβει μια σκοτεινή ιστορία ενηλικίωσης στον δραματουργικό πυρήνα της, δεν παύει όμως να είναι λουσμένη στον κυκλαδίτικο ήλιο. Οι αμμουδιές και οι θάλασσες της Αντιπάρου κρατούν ρόλο εξίσου σημαντικό με αυτόν του πρωταγωνιστή Μάκη Παπαδημητρίου, ενσαρκώνοντας γιατρό που κάνει το αγροτικό του στο νησί, δίνει ερμηνευτικό αντίβαρο στην ηρωίδα της, πρωτοεμφανιζόμενης εδώ, Έλλης Τρίγγου, η οποία μετατρέπεται στο σκοτεινό αντικείμενο του πόθου πρωταγωνιστή και θεατών εξίσου.
Tip: Σχεδόν απαράλλαχτη σε διάκοσμο και… πρακτικές απ’ το 1981, η ντίσκο «La Luna» παραμένει σύμβολο του ελληνικού καλοκαιριού, χρωστώντας το όνομά της στον δρόμο του φεγγαριού που πρέπει να ακολουθήσεις για να την εντοπίσεις, ενώ ο το camping «Αντίπαρος» εκτός από σταρ της ταινίας είναι και έμβλημα του νησιού.
Το Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών
Όχι χωρίς τις ατέλειές του, το… θρησκευτικό αστυνομικό θρίλερ του Σύλλα Τζουμέρκα παραμένει ένα συναρπαστικό θέαμα, βγαλμένο θαρρείς από το σύμπαν του «True Detective». Με την Αγγελική Παπούλια υποδύεται σπαρταριστά μια πρώην αστέρα της αντιτρομοκρατικής, διαβρωμένη πλήρως πιά από την διαφθορά που συνάντησε στη δυσμενή της μετάθεση στην επαρχεία, η οποία καλείται να εντοπίσει τον παλιό της εαυτό για να λύσει το μυστήριο μιας εξαφάνισης στους βάλτους του Μεσολογγίου. «Η ταινία γεννήθηκε απ’ αυτό το τοπίο» μάς είχε πει ο Σύλλας Τζουμέρκας όταν ταξιδεύαμε μαζί στα αχανή, υποβλητικά σκηνικά της ταινίας, που μας αποκάλυψαν ένα τοπίο γουέστερν μουσκεμένου στο αλατόνερο, ιδανικό για road trip.
Tip: Σα σκηνικό της τσινετσιτά που επιπλέει στο βούρκο, αφημένο στο έλεος καιρού και χρόνου, οι πελάδες του Πεταλά είναι ένα υποβλητικό ανθρώπινο άγγιγμα στην μέση της εσχατιάς, ενώ λίγο έξω απ’ την Κατοχή, πυκνές καλαμιές κρύβουν με το άγριο παρουσιαστικό τους τον Αρχαιολογικό Χώρο των Οινιάδων, δεύτερη σημαντικότερη πόλη των αρχαίων Ακαρνάνων.
Πάμε Ευρώπη
Αποστολή στην Μπριζ / In Bruges
Δύσκολο να πιστέψεις ότι αυτό το μικρό κινηματογραφικό διαμαντάκι ήταν η πρώτη ταινία του σκηνοθέτη που ηλέκτρισε την οσκαρική κούρσα του 2018 με τις «Τρεις Πινακίδες έξω Απ’ το Έμπινγκ του Μιζούρι», ωστόσο, ακόμη και 12 χρόνια μετά την πρώτη προβολή του, το νεονουάρ του Μάρτιν ΜακΝτόνα παραμένει όχι απλά απολαυστικό, αλλά και άκρως ταξιδιάρικο. Άλλωστε, οι περίπατοι των δυο εκτελεστών, που βρίσκονται στη δική τους καραντίνα στην γραφική Μπριζ, θα μπορούσαν κάλλιστα να λειτουργήσουν ως εξαιρετικό τουριστικό promo για τις ομορφιές της γοτθικής βελγικής κωμόπολης, προσφέροντας ευπρόσδεκτα διαλείμματα στις εξάρσεις δράσης αυτό του γειωμένου νεονουάρ, με πρωταγωνιστές τους Κόλιν Φάρελ και Μπρένταν Γκλίσον.
Tip: Εκτός από αξιοθέατα – κλειδιά της πόλης, όπως o Ιερώνυμος Μπος στη συλλογή του μουσείου Groeninge, ή το προστατευόμενο από την UNESCO καμπαναριό της Μπριζ, ιδιαίτερη μνεία αξίζει το άγαλμα της Παναγίας στην Εκκλησία της Κυράς, αφού αποτελεί το μόνο γλυπτό του Michelangelo που βγήκε ποτέ απ’ τα σύνορα της Ιταλίας, όσο ο καλλιτέχνης βρισκόταν εν ζωή.
Ο Ταλαντούχος κος Ρίπλεϊ / The Talented Mr Ripley
Ίσως η καλύτερη κινηματογραφική περιπέτεια του λογοτεχνικού ήρωα της Πατρίσια Χάισμιθ, και σίγουρα μια απ’ τις ομορφότερες απεικονίσεις της που έχει τύχει να απολαύσει στην οθόνη η Ιταλία, η μεταφορά της ομότιτλης νουβέλας από τον Άντονι Μινγκέλα είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι όχι μόνο στα ερεβώδη σκοτάδια του μυαλού ενός απ’ τους πιο γοητευτικούς τυχοδιώκτες στην ιστορία του τυχοδιωκτισμού, αλλά και στα πανέμορφα σκηνικά της γείτονος, από τις κρυστάλλινες παραλίες του Λάτσιο, τα τζαζ καφέ της Ρώμης και τις όπερες της Νάπολης, μέχρι τα εκθαμβωτικά παλάτια της Βενετίας – τα τελευταία, δε, φαίνονται πολύ καλύτερα στην οθόνη απ’ ότι στην πραγματικότητα, όχι μόνο λόγω της επιδημίας του κορονοϊού, αλλά και του υπερτουρισμού.
Tip: Το «Café Florian», όπου η ηρωίδα της Γκουίνεθ Πάλτροου εκφράζει για πρώτη φορά της σοβαρές υποψίες της για τον χαρακτήρα τον γοητευτικό κύριο Ρίπλεϊ του Ματ Ντέιμον, παραμένει ακόμη και σήμερα εμβληματικό καφέ της Piazza San Marco της Βενετίας, με το σκηνικό του ανέγγιχτο και άκρως κινηματογραφικό.
Γνωρίζουμε τον κόσμο
Κάποτε στο Χόλυγουντ / Once Upon a Time in Hollywood
Στιλάτη, αστεία, αιρετική και εντελώς συναρπαστική, η πιο απολαυστική ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο εδώ και χρόνια, είναι ένα ερωτικό γράμμα στο Χόλυγουντ και όλα όσα συμβολίζει, με ακροκέραμο στον βωμό λατρείας και σαρκασμού που στήνει, να αποτελεί η ικανότητα της showbiz να μεταγράφει την πραγματικότητα σε ωραίο παραμύθι, σαν αυτό που στήνει κι ο ίδιος, κομπλέ με το απίθανο χάπι εντ του. Λεονάρντο ντι Κάπριο, Μπραντ Πιτ και Μάργκο Ρόμπι γεμίζουν την οθόνη, πίσω τους όμως ξεδιπλώνονται σκηνές μιας πόλης που, ακόμη και εξήντα χρόνια μετά (η ιστορία διαδραματίζεται στα late 60s), διατηρεί την ίδια απατηλή και άκρως γοητευτική λάμψη.
Tip: Τοπόσημα όπως το «Village Theater» και το Playboy Mansion παραμένουν εμβληματικά σημεία του Los Angeles, ενώ το «El Coyote» του Beverly Boulevard, όπου η Σάρον Τέιτ έφαγε το τελευταίο της γεύμα, εξακολουθεί να υποδέχεται εκατοντάδες επισκέπτες καθημερινά, όμως το «The Musso & Frank Grill», είναι ίσως η πιο ζωηρή κυψέλη Χολιγουντιανού star power ακόμη και σήμερα.
Χαμένοι στη Μετάφραση / Lost in Translation
Με μια από τις πιο νωχελικές εναρκτήριες σκηνές στην ιστορία του σινεμά να θέτει το mood ολόκληρης της ταινίας της, στη δεύτερη σκηνοθετική της δουλειά η Σοφία Κόπολα εδραιώνει το δημιουργικό της ταλέντο, ενορχηστρώνοντας με σαγηνευτική λεπτότητα την γλυκόπικρη ιστορία ενηλικίωσης ενός κουρασμένου μεσήλικα. Στο ρεσιτάλ ερμηνευτικής οικονομίας που του χάρισε την μοναδική οσκαρική υποψηφιότητα της καριέρας του, ο Μπιλ Μάρεϊ συναντά την Σκάρλετ Γιοχάνσον στην χώρα των θαυμάτων που είναι το Τόκιο, με τα νέον φώτα, τις στιλιστικές ιδιαιτερότητες και τη θρησκεία των karaoke bars να καθρεφτίζονται στα όλο απορία βλέμματά τους, αντανακλώντας το vibe μιας πόλης τόσο αλλιώτικης που πραγματικά σε κάνει να αισθάνεσαι χαμένος στη μετάφραση.
Tip: Στις αρχές της ταινίας, τσακισμένος απ’ το jet lag, ο Μπιλ Μάρεϊ διασχίζει με το αμάξι τους λουσμένους με νέον πινακίδες δρόμους της γειτονιάς Shinjuku, ένα απ’ τα πιο σημαντικά εμπορικά και κυβερνητικά σημεία της πόλης, ενώ αργότερα, παρέα με την Σκάρλετ Γιοχάνσον διασχίζει την εμβληματική διασταύρωση του Shibuya Crossing, που συγκεντρώνει περί τις 2μιση χιλιάδες πεζοπόρους στις διαβάσεις της, κάθε φορά που ανάβει πράσινο.
