Θέατρο (Κριτική)
Αράφ
Το νέο έργο του Γιάννη Τσίρου είναι ένα ευφυές δείγμα δραματουργικής μεταχείρισης δύσκολων θεμάτων. Μεταχειριζόμενος τη δύναμη του παραλληλισμού, ο Τσίρος δημιουργεί ένα επιδραστικό, απολύτως εύστοχο έργο, που ευτυχεί σε μια καλοδουλεμένη, καλοπαιγμένη παράσταση.
Ο Ιμπρεσάριος από τη Σμύρνη
Η κλασική κωμωδία του Γκολντόνι που βλέπει την καλλιτεχνική κοινότητα από την ευτράπελή της πλευρά, μέσα από την ιστορία ενός θιάσου όπερας που δεν συγκροτήθηκε ποτέ, ανεβαίνει σε μια ευφρόσυνη παράσταση, η οποία επιλέγει να μείνει στον αφρό των πραγμάτων.
The humans
Ο Άρθουρ Μίλερ δείχνει να αγγίζει τον Τσέχοφ σε αυτό το σύγχρονο έργο που στρέφεται γύρω από την –οικουμενική εντέλει– ιστορία μιας αμερικανικής οικογένειας. Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης μας το συστήνει με μια παράσταση υψηλής σκηνικής θερμοκρασίας και ωραίων ερμηνειών.
Τα κατασκευασμένα συμφέροντα
Το έργο του Ισπανού συγγραφέα είναι μια ευφρόσυνη κωμωδία, που εμπνέεται από την κομέντια ντελ άρτε και σχολιάζει τη δύναμη της εικόνας και της εξαπάτησης, και ο Γιάννης Καλαβριανός στήνει πάνω του μια παράσταση-αποθέωση της θεατρικής φόρμας.
Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι
Ωραίες ερμηνείες, κατ’ αρχήν από τη Φιλαρέτη Κομνηνού και την Αναστασία Παντούση, και μια καθαρή ανάγνωση του πιο σκοτεινού έργου του Αμερικανού συγγραφέα.
Pietà
Εξ αρχής αντιμέτωπη με ένα δύσκολο στοίχημα, η Mάρθα Μπουζιούρη μεταχειρίζεται το φαινόμενο των γυναικοκτονιών ως υλικό μιας παράστασης που φωτίζει διαφορετικές πτυχές του θέματος και λειτουργεί εντέλει παρηγορητικά, ενώ αποφεύγει τον εύκολο δρόμο της καταγγελίας ή της συναισθηματολογίας.
Μαθήματα κωμωδίας
Τέσσερις διαφορετικοί μεταξύ τους άνθρωποι ανταποκρίνονται στην αγγελία ενός –κάποτε αναγνωρισμένου– ηθοποιού για να παρακολουθήσουν μαθήματα κωμικής ερμηνείας. Χειρονομία αγάπης προς το θέατρο και το κωμικό είδος αποτίνει ο συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός, σε ένα έργο με γλυκόπικρη επίγευση.
Δωδέκατη νύχτα ή ό,τι επιθυμείτε
Η underground αισθητική και ο σαιξπηρικός λυρισμός συνυπάρχουν στην πρόταση του Γιάννη Κακλέα πάνω σε μία από τις ωραιότερες κωμωδίες του ελισαβετιανού συγγραφέα.
Αρκουδοράχη
Ο Ουαλός συγγραφέας Εντ Τόμας μας συστήνεται με ένα δυστοπικό έργο που αγγίζει κυρίως τη θεματική της μνήμης και ευτυχεί σε μια ουσιαστική, ατμοσφαιρική απόδοση.
Σκηνές από ένα γάμο
Ένα από τα πιο πολυπαιγμένα έργα του Σουηδού κινηματογραφιστή και θεατρικού σκηνοθέτη ανεβαίνει σε μια προσεγμένη και καλοπαιγμένη παράσταση, που επικυρώνει τη διαχρονική δημοφιλία του.
Το σπίτι
Το κείμενο και η παράσταση του Δημήτρη Καραντζά μοιάζουν να δημιουργήθηκαν με την αίσθηση του επείγοντος, ως μια "προειδοποίηση" για τη συντριπτική πραγματικότητα που επιλέγουμε να αγνοούμε. Δραματικές ποιότητες, πυκνότητα και πολύ καλές ερμηνείες σε ένα εγχείρημα που έχει πάντως περιθώρια εξέλιξης.
Οιδίπους Τύραννος
Ο Σίμος Κακάλας σκηνοθέτησε την κορυφαία τραγωδία του Σοφοκλή, ακολουθώντας τον τρόπο δουλειάς στον οποίο έχει εντρυφήσει: ομαδικότητα, χρήση μάσκας, λιτότητα ερμηνείας. Το εγχείρημα είχε κάθε καλή πρόθεση, εντέλει όμως παραδόθηκε αδύναμο στους θεατές.
Τρωάδες
Ο Χρήστος Σουγάρης σκηνοθετεί τη θρηνητική ευριπίδεια τραγωδία, σε μια παράσταση με σημείο αιχμής την παρουσία της Ρούλας Πατεράκη ως Εκάβης.
Βάκχες
Η Έλενα Μαυρίδου κατέφυγε στο δρόμο της λαϊκής και δημοτικής παράδοσης, παρασταίνοντας τις "Βάκχες" ως λαϊκό παραμύθι ή τελετουργικό δρώμενο, όμως ελάχιστα πράγματα μεταδόθηκαν από την τρομερή ατμόσφαιρα της τραγωδίας.
Οιδίπους επί Κολωνώ
Μια μάλλον αμήχανη προσέγγιση του κύκνειου άσματος του Σοφοκλή, που περιγράφει με βαθιά εσωτερικό τρόπο την πορεία ενός ανθρώπου προς τη δικαίωση και το θάνατο, που επαφίεται στην κεντρική ερμηνεία του Δημήτρη Καταλειφού.
Βατράχια
Ο υπότιτλος "μια κωμωδία με dna τραγωδίας" ξεκλειδώνει σε μεγάλο βαθμό την απόκοσμη, εφιαλτική και μεταφυσική παράσταση των αριστοφανικών "Βατράχων" που διατρέχεται από το άλγος της ύπαρξης και την ανάγκη διακήρυξης ενός διαφορετικού τρόπου να (συν)υπάρχουμε.
Σφήκες
Με σημαντικότερο παθητικό την ποιότητα του κειμένου, η Λένα Κιτσοπούλου καθοδηγεί μια επιθεωρησιακού τύπου παράσταση που επιχειρεί -χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση- να κεντρίσει διάφορες νεοελληνικές παθογένειες.
Ηλέκτρα
Καθαρή ανάγνωση της σοφόκλειας τραγωδίας, που πάνω από οποιαδήποτε ερμηνεία τοποθετεί την όσο το δυνατόν αμεσότερη πρόσληψη του έργου από το ευρύ κοινό, πέφτει όμως στην παγίδα να επαναπαυθεί στην αυτάρκεια του έργου.
Ιππόλυτος
Η ερωτική τραγωδία του Ευριπίδη αποδίδεται σε μια παράσταση με αισθητικό στίγμα και ενδιαφέρουσες σκέψεις να την τροφοδοτούν, που αποτελεί και ένα καλό παράδειγμα ανοίγματος της τραγωδίας στο ευρύ κοινό, παρά τη φαινομενική τόλμη κάποιων σκηνοθετικών επιλογών.