Άρωμα γυναίκας

Το μυθιστόρημα του Ιταλού συγγραφέα (πρωτότυπος τίτλος: "Το σκοτάδι και το μέλι") αφηγείται τη γνωριμία ενός νεαρού φοιτητή με έναν τυφλό, δύστροπο απόστρατο αξιωματικό, όταν αναλαμβάνει να τον συνοδεύσει σε ένα ταξίδι από το Τορίνο στη Νάπολη. Αυτοί οι δύο εντελώς διαφορετικοί, φύσει και θέσει, άνθρωποι θα διασχίσουν με το τρένο την ιταλική ενδοχώρα, διανύοντας, παράλληλα, μια εσωτερική διαδρομή: το τέλος του ταξιδιού θα τους βρει αλλαγμένους. Πρόκειται για μια ιστορία με ναπολιτάνικο ταμπεραμέντο, που μιλάει με τρόπο γλυκόπικρο, συγκινητικό, αλλά και κάπως στερεοτυπικό, για την ανδρική φιλία, την ενηλικίωση, τη μοναχικότητα, για τις απρόσμενες συναντήσεις και τις ανατροπές της ζωής. (Η πασίγνωστη κινηματογραφική μεταφορά του Μάρτιν Μπρεστ έχει διασκευάσει εκτενώς την ιστορία και κρατάει ουσιαστικά μόνο την κεντρική ιδέα της.)

Ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης, σε αυτή την πρώτη ελληνική παρουσίαση του έργου, παρέδωσε μια ωραία παράσταση ευρείας απεύθυνσης που σέβεται το κοινό της. Από τα λειτουργικά σκηνικά (Αθανασία Σμαραγδή), που αντιμετωπίζουν επιτυχημένα και με καλαισθησία το πλήθος των αλλαγών στους χώρους δράσης, τα ωραία κοστούμια (Ελίνα Δράκου), που συμπληρώνουν την ιταλική σκηνογραφία, μέχρι τη μουσική (Γιώργος Χριστιανάκης), τα φώτα (Τάσος Παλαιορούτας) και τις χορογραφίες (Δήμητρα Μερτζάνη), η παράσταση αποζημιώνει το θεατή. Μια ζεστή, feelgood αίσθηση τυλίγει την πλατεία και, ειδικά στο πρώτο μισό, η θερμοκρασία, ο ρυθμός και η ατμόσφαιρα κρατιούνται σε υψηλά επίπεδα. Μόνο στο δεύτερο μέρος η δραματουργία πλατειάζει κάποιες φορές, κι έτσι όταν πια πλησιάζουμε προς το φινάλε και την κορύφωση των σημαντικών γεγονότων, αυτά δεν έχουν το χρόνο να αποσαφηνιστούν επαρκώς.

Συνοψίζοντας, πρόκειται για μια συγκινητική, ρέουσα παράσταση, που επιδεικνύει ταλέντο και, κυρίως, ψυχή. Αυτός ο παράγοντας καθορίζει όλες τις ερμηνείες: της επταμελούς ομάδας που εναλλάσσεται σε πολλούς ρόλους (Δημήτρης Διακοσάββας, Γιώργος Τζαβάρας, Θησέας Παπαπαναγιώτου, Γεωργία Σωτηριανάκου, Σταύρια Νικολάου, Μαρία Καραγκιοζίδου, Ριχάρδος Αρώνης), της Ξένιας Καλογεροπούλου, που υποδύεται με χαρακτηριστική γλύκα αλλά και τσαγανό μια τυπική, πληθωρική και "ξεροκέφαλη" Ιταλιάνα (Θεία του Φάουστο), της Μαριάννας Πουρέγκα (Σάρα), που φέρνει στη σκηνή μια πνοή δροσερού κοριτσίστικου αέρα (όμως ο ρόλος της, αν και κομβικός, δεν ξεδιπλώνεται επαρκώς).

Ο ΄Ακης Σακελλαρίου κυριεύει τη σκηνή, σε μια από τις κορυφαίες ερμηνείες του στα πολλά πρόσωπα του Φάουστο: είναι γόης, γυναικάς, αλαζόνας, δύστροπος, γλεντζές, γενναιόδωρος, πικραμένος, μοναχικός, ένας άνδρας που θα μάθει ότι κάποιες φορές είναι καλύτερο να παραδίδεις τα όπλα και βγάζεις την πανοπλία σου. Υπέροχος δίπλα του ο Προκόπης Αγαθοκλέους, στο ρόλο του ευγενή, άβγαλτου και ντροπαλού Τσίτσο, που αφηγείται μια ιστορία ζωής – ή πώς μια ιστορία μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου.