Karol Jarek©
Αριστοφανικής εκκίνησης είναι το έργο που συνυπογράφουν ο Γεράσιμος Μπέκας, ο Μιχάλης Πητίδης και ο Ανέστης Αζάς, καθώς σε αυτό πρωταγωνιστούν όχι άνθρωποι αλλά ζώα. συγκεκριμένα, μια αγέλη σκύλων, η οποία επιχειρεί, έχοντας επικεφαλής ένα πρώην σκυλί της αστυνομίας, να διελευκάνει τον φρικτό θάνατο ενός σκύλου, του Τουίστ, στην Αράχωβα. Εμφανώς βασισμένοι στην αληθινή και αποτρόπαια ιστορία του Όλιβερ (πόσο ωραίο το παιχνίδι με τα δύο ονόματα, του αληθινού και του μυθοπλαστικού σκύλου), οι τρεις δημιουργοί μετατρέπουν την πραγματικότητα σε τέχνη, με ένα έργο που συνδυάζει στοιχεία παραβολής, περιπέτειας, noir και μαύρης κωμωδίας.
Πολλά είναι τα θέματα που θίγουν τα "Σκυλιά", με αφορμή αυτή την ιστορία, όπως την ανθρώπινη συμπεριφορά απέναντι στα ζώα, την ενοχή -και τη σιωπή- των κλειστών κοινωνιών, τη συμπεριφορά του νεοέλληνα. Αποτελούν έτσι ένα ενδιαφέρον δείγμα σύγχρονης ελληνικής γραφής, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι ίδιοι οι χαρακτήρες, καθώς σε κάθε σκυλί οι συγγραφείς προσδίδουν τα δικά του χαρακτηριστικά και τη δική του ξεχωριστή ιστορία. Εντοπίζονται όμως και δραματουργικές αδυναμίες, όπως η απουσία δραματικής οικονομίας και η εξώφθαλμα διατυπωμένη κριτική, που κάνει το έργο να ακούγεται διδακτικό, ειδικά όσο πλησιάζουμε προς το φινάλε.
Παρά τις όποιες αδυναμίες, τα "Σκυλιά" έδωσαν το υλικό για μία παράσταση που εξελίσσεται με υψηλή ενέργεια και ρυθμό. Σε σκηνοθεσία του Ανέστη Αζά, η παράσταση διακατέχεται από καταιγιστική δράση στο μεγαλύτερο μέρος της, η αγωνία κλιμακώνεται, ενώ το γεγονός της ζωικής υπόστασης των ηρώων και ηρωίδων, ευνόησε τη σωματικότητα των ερμηνειών, που αποτέλεσαν και το σημείο αιχμής της. Ασταμάτητοι οι ηθοποιοί (Γιώργος Κατσής, Έλενα Μαυρίδου, Κωνσταντίνος Μωραΐτης, Μαρία Πετεβή, Cem Yiğit Üzümoğlu, Gary Salomon), σάρωσαν τη σκηνή, βοηθούμενοι και από την αφαιρετική αλλά εξυπηρετική σκηνογραφία της Διδώς Γκόγκου, που -γεμίζοντας τη σκηνή με μεγάλα στρώματα και εμπόδια- μετέτρεψε τη σκηνή σε adventure/action parκ. Η Βασιλεία Ροζάνα έντυσε τα δραματικά πρόσωπα με ανθρώπινα ρούχα και δεν επιχείρησε να αποτυπώσει τη ζωική υπόστασή τους. κρίνεται ως εύστοχη επιλογή, καθώς απέτρεψε τη ροπή της ιστορίας προς το παραμυθικό/παιδικό στοιχείο κι έτσι ενίσχυσε τη δραματική επίδρασή της. Καθοριστικοί οι φωτισμοί (Ελένη Χούμου) και η μουσική (Παναγιώτης Μανουηλίδης) στη δημιουργία της απαιτούμενης ατμόσφαιρας περιπέτειας και αγωνίας.
Πρώτη δημοσίευση 26/7/24
Περισσότερες πληροφορίες
Τα σκυλιά
Μια ομάδα «σκύλων» εμφανίζεται στη σκηνή ως άλλος Χορός αρχαίας κωμωδίας. Αποστολή τους είναι να διαλευκάνουν τα γεγονότα γύρω από την άγρια κακοποίηση και θανάτωση ενός όμορφου κατοικίδιου σκυλιού σε μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας, δίπλα σε ένα αρχαίο μαντείο. Ποια εκδοχή είναι η αληθινή; Ήταν άνθρωπος ο δολοφόνος, όπως είχε ακουστεί αρχικά, ή το οικόσιτο ζώο έπεσε θύμα αγέλης άλλων, αδέσποτων σκύλων, όπως λέει το τελικό πόρισμα των αρχών; Σε μια πολιτεία των σκύλων, απελευθερωμένη από την εξουσία των ανθρώπων, θα μπορούσαν, επιτέλους, τα κακοποιημένα ζώα να βρουν δικαιοσύνη; Το έργο είναι εμπνευσμένο από τους “Όρνιθες” του Αριστοφάνη με τον ζωομορφικό Χορό των πουλιών που ιδρύει τη ”Νεφελοκοκκυγία”.Με αφετηρία μια αληθινή ιστορία από το πρόσφατο αστυνομικό δελτίο και όχημα τη μέθοδο του θεάτρου ντοκιμαντέρ, αναπτύσσεται στη σκηνή μια πολιτική αλληγορία γύρω από το ζήτημα της κοινωνικής βίας που εκδηλώνεται, ολοένα και περισσότερο, εναντίον των πλέον αδύναμων, η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών 2024.
