Το νέο έργο του Αντώνη Τσιοτσιόπουλου εκτυλίσσεται σε ένα δευτεροκλασάτο σκυλάδικο στην Ελευσίνα, εν αναμονή της κηδείας της μητέρας του ιδιοκτήτη, Δημήτρη. Η ξαφνική εμφάνιση του αδερφού του, Σοφοκλή, που έλειπε για πέντε χρόνια χωρίς να δώσει εξηγήσεις ούτε σημεία ζωής, αλλάζει τις ισορροπίες στον μικρόκοσμο του μαγαζιού. Η παρουσία του, για την οποία δεν είναι προετοιμασμένος κανείς, φέρνει στην επιφάνεια ερωτηματικά που ζητούν απαντήσεις, θυμό που σιγόβραζε επί χρόνια και προκαλεί επώδυνες συναντήσεις του Σοφοκλή με τον αδερφό του, με τη γυναίκα του Μαρία, τραγουδίστρια του μαγαζιού, με τον κουμπάρο του Στέλιο, επίσης εργαζόμενο στο μαγαζί. Κι έτσι ξετυλίγεται ένα κουβάρι που φτάνει είκοσι πέντε χρόνια πίσω και αφορά στο δραματικό μυστικό που κρύβεται πίσω από τις συνθήκες δημιουργίας του νυχτερινού κέντρου, και μαζί ξετυλίγεται και η προσωπική ιστορία του Σοφοκλή, που τον οδήγησε στη φυγή.
Στο έργο υπάρχει και αναδύεται το δραματικό σύμπαν που γοητεύει τα τελευταία χρόνια τις θεατρικές πλατείες: ο αδρός ρεαλισμός, οι λαϊκοί άνθρωποι, το χιούμορ, η ωμή, αγοραία γλώσσα, οι σκληρές καταστάσεις που δίνονται χωρίς ωραιοποίηση μεν αλλά με κατανόηση για τους λούμπεν χαρακτήρες. Ειδικά η παρουσία του Σοφοκλή φέρνει το θεατή προ εκπλήξεως (με ένα συγγραφικό εύρημα που αξίζει να μην αποκαλυφθεί εδώ) και υπόσχεται μια πολύ καλή συνέχεια, καθώς κλιμακώνει το ενδιαφέρον για τις διαπροσωπικές συγκρούσεις που προκύπτουν και για τις αποκαλύψεις που εκκρεμούν. Στην πορεία, όμως, η συνοχή χάνεται, όταν το κουβάρι της ιστορίας αρχίζει και απλώνεται, μέχρι να ξανασυγκεντρωθεί σε έναν πυρήνα και να αποκαλυφθεί εντέλει ένα συγκινητικό έργο για την αποδοχή και τη συγχώρεση.
Η σκηνοθεσία του Γιώργου Παλούμπη ανασυνθέτει αυτό τον κόσμο, ποντάροντας στη δύναμη του ρεαλισμού και στη γοητεία του περιθωρίου, στοιχεία που εμφυσά τόσο στην καθοδήγηση των ηθοποιών όσο και στο συνολικό δραματικό σύμπαν, βοηθούμενος από την εύστοχη σκηνογραφία του παρακμιακού σκυλάδικου (Νατάσσα Παπαστεργίου) και τη μουσική (Κώστας Νικολόπουλος) – αν και δεν καταφέρνει να αντεπεξέλθει ικανοποιητικά στις αδυναμίες της δραματουργίας κι έτσι ο ρυθμός της παράστασης επιβαρύνεται σταδιακά. Παρ’ όλα αυτά ο "Κωλόκαιρος" είναι μια παράσταση που γοητεύει και συγκινεί, χάρη στο δυναμισμό της υπόθεσης και τις ζωηρές ερμηνείες. Οι ηθοποιοί, αν και δεν αποφεύγουν πάντα την παγίδα των φωνών ως μέσο δραματικής έντασης, ενσαρκώνουν ανθρώπους που δεν μας αφήνουν ασυγκίνητους, με τον Στάθη Σταμουλακάτο να ξεχωρίζει στον κομβικό ρόλο του Σοφοκλή και αποκορύφωμα τη συγκλονιστική δωρικότητα που επιδεικνύει στην πρώτη του είσοδο, όταν διεκδικεί το δικαίωμα να παρευρεθεί στην κηδεία της μητέρας του. Ακολουθούν χωρίς να υπολείπονται σημαντικά οι υπόλοιποι: Στέλιος Δημόπουλος (Δημήτρης), Θάνος Αλεξίου, απολαυστικός ως Μάκης, που αποφορτίζει με κωμικές πινελιές τη δραματική ένταση, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, με ωραίες εσωτερικές αποχρώσεις στο ρόλο του Στέλιου, και Βασιλική Διαλυνά (Μαρία).
Περισσότερες πληροφορίες
Κωλόκαιρος
Μια βροχερή ημέρα στο νυχτερινό κέντρο «Διυλιστήριο» στην Ελευσίνα, ο Σοφοκλής, πρώην ιδιοκτήτης του μαγαζιού, επιστρέφει μετά από πέντε χρόνια αδικαιολόγητης απουσίας και λίγες ώρες πριν από την κηδεία της μητέρας του, ντυμένος με γυναικεία ρούχα. Η απρόσμενη αυτή εμφάνιση προκαλεί αναστάτωση στους κοντινούς του ανθρώπους. Καλά κρυμμένα μυστικά από το παρελθόν αποκαλύπτονται και φανερώνουν τη σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι ήρωες του έργου, φέρνοντάς τους ενώπιον των ευθυνών και των φαντασμάτων τους. Ακροβατώντας ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα, αυτό το ρεαλιστικό έργο διερευνά τον κόσμο της νύχτας, έχοντας σασπένς, χιούμορ, άγριες συγκρούσεις και σκληρή γλώσσα.
