Τα τραγούδια του Μίκη είναι πασίγνωστα – τα ξέρουμε όλοι. Είναι η ιστορία μας και εκφράζουν με τη μεγαλύτερη ενάργεια την κοινωνικοπολιτική μας πορεία μέσα στο χρόνο. Είναι μια κληρονομιά που, έτσι κι αλλιώς, μας έχει διαμορφώσει και συνεχίζει να μας διαμορφώνει. Το θέμα είναι (πάντα) τι κάνουμε με αυτά και, σ’ αυτή την περίπτωση, ο σκηνοθέτης Γιώργος Βάλαρης ξέρει πολύ καλά τι κάνει μ’ αυτά – αλλά και με την ποίηση, τον λόγο του ίδιου του Μίκη Θεοδωράκη μέσα στον χρόνο. Χτίζει μιαν «Όμορφη πόλη» του 2020, στήνοντας μια παράσταση που μιλάει κατ’ ευθείαν στην καρδιά του σημερινού θεατή χωρίς να χρειάζεται τις αναφορές στο παρελθόν – πέρα από αυτές που υπαγορεύουν τα ίδια τα τραγούδια, φυσικά.
Η «Όμορφη πόλη» του 2020 δεν μπορεί να είναι αυτή του 1962, ο βασιλικός κι ο δυόσμος μπορεί να μην έχουν το ίδιο άρωμα – όμως οι άνθρωποι συνεχίζουν να είναι οι ίδιοι. Είναι ένα εξαίρετο καστ (η Λήδα Πρωτοψάλτη, ο Κώστας Καζάκος, ο κεντρικός Γιώργος Κιμούλης, η Πέγκυ Σταθακοπούλου και όλοι οι άλλοι), οι τραγουδιστές (ο Γιάννης Κότσιρας, ο Δημήτρης Μπάσης, η Σαλίνα Γαβαλά), οι χορευτές, η ίδια η Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης που, μέσα σε ένα ζοφερό σκηνικό κόσμο που χτίζεται επιδέξια από το βίντεο γουόλ, τους φωτισμούς, την κίνηση και τους ίδιους του ανθρώπους, μαυροφορεμένους και σημερινούς, που ζουν τον έρωτα, βιώνουν την ξενιτιά, αντιμετωπίζουν τον θάνατο, κερδίζουν την αξία τους μέσα στον χρόνο, οραματίζονται την επανάσταση, γίνονται τελικά ΕΝΑ – αυτές είναι και οι θεματικές ενότητες του έργου που ακολουθεί πιστά τους κανόνες και τους κώδικες της αρχαίας τραγωδίας. Το δράμα είναι ομαδικό, τα πρόσωπα λειτουργούν διαχρονικά σαν εικόνες. Είναι η Ελλάδα αλλά είναι και ο Κόσμος. Τίποτα δεν σε πηγαίνει πίσω – όλα διαδραματίζονται στο παρόν. Μπορεί γύρω από την Ομόνοια ή, ίσως στη Μόρια και στη Λαμπετούζα.
Και είναι, βέβαια τα τραγούδια – επιλεγμένα ένα και ένα από όλη την πλούσια πορεία του Μίκη, φτιαγμένα έτσι με το υλικό που διαπερνά τον χρόνο, δεν καθορίζεται από συνθήκες και συνάφειες, δεν ανταποκρίνεται σε ιδεολογίες και περιστάσεις. Τραγούδια που ταξιδεύουν και μένουν άφθαρτα, φθάνοντας στις μέρες μας για να εκφράσουν εμάς και τα παιδιά μας – όπως εξέφρασαν τους πατεράδες μας και όπως θα εκφράσουν τα παιδιά των παιδιών μας. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια και μέσα από αυτά θα φτιαχτεί η «όμορφη πόλη» - δηλαδή ο ίδιος μας ο εαυτός, με όλη την ομορφιά που εμπεριέχουμε. Μέσα από αυτά θα έρθει και η κάθαρση – κάτι σαν γλέντι αισθήσεων – σ’ αυτή τη σύγχρονη τραγωδία που απολαμβάνουμε με πολλή συγκίνηση στο Μέγαρο Μουσικής.
Και κάτι τελευταίο. Εμείς, στην πρεμιέρα του έργου, είχαμε την τύχη να είναι guest η Γιώτα Νέγκα – η τραγουδίστρια που ανοίγει το στόμα της και αναγαλλιάζει το πέλαγο!
ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ – ΑΙΘ. «ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΡΙΑΝΤΗ». Λεωφ. Βασιλίσσης Σοφίας, Αμπελόκηποι, 210728 2333. Διάρκεια: 135 λεπτά
Περισσότερες πληροφορίες
Όμορφη πόλη
Δεν πρόκειται για αναβίωση της παράστασης «Όμορφη πόλη» του Μ. Κακογιάννη (1962) αλλά για ένα νέο οπτικοακουστικό θέαμα με τη συνοδεία της Λαϊκής Ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης», με ιδιαίτερο αφιερωματικό χαρακτήρα στον κορυφαίο μουσικοσυνθέτη.
